gassal

ölü yıkama görevlilerine denir


tutamadım kendimi sagopa'dan bir söz de bırakmak istedim


fesat fenalığında fassal
içimde ölenleri yıkayamaz gassal.

15 yıldır severek icra ettiğim canım mesleğimdir.

küçük yaşlardan beri ölülere meraklıydım. sürekli cenazelere katılır, ölüm sonrası yapılan işlemleri teker teker incelerdim. köyde imam efendi ölüyü yıkar ben de su dökerdim. bu meslek artık benim hayalim olmuştu. gassal olup sevdiğim mesleği yapmak istiyordum. ailem bu kararıma karşı çıkıp edebiyat öğretmeni olmamı isteseler de dinlemedim. liseyi bitirdikten sonra ilçemizdeki mezarlık müdürlüğüne başvurdum. başvurum 2 ay sonra kabul edilmişti. artık ben bir gassaldım. herkesin kaçtığı mesleği severek yapıyordum.

yine bir gün cuma namazı sonrası arkadaşlarla mezarlık müdürlüğünün kapısında sigara içiyorduk. sabahtan beri 8 ölüyü yıkamıştık. daha ölü gelmez diye düşünüp iyice kendimizi salmış ve ciddiyetten uzaklaşmıştık. daha sonra apar topar bir cenaze arabası kapıya yanaştı. herkeste bir acele vardı. ölünün yakınları "çabucak yıkayın yarım saat içinde gömmeliyiz." diyordu.

sigaraları bitirmeden söndürdük. doğruca ölüyü tabuttan çıkardık. üzerinde pijamalarıyla duruyordu. yaşını tam olarak tahmin etmek mümkün değil ancak yaklaşık 45 yaşlarındaydı. adamda bir gariplik hissetmeye başladım. arkadaşlarım her şeyden habersiz her ölüye yaptıklarını yapmaya başlamışlardı. ben ilk defa bir ölüden fazlasıyla kıllanmıştım. ölünün akrabaları soğuk su kullanmayın diye birkaç kez ikaz ettiler. yangından mal kaçırır gibi bir havaları vardı.

arkadaşlarım sıcak suyu hazırlayıp ölüyü yavaş yavaş soyacakken ani bir hareketle buz gibi suyu adamın üstüne aktardım. adam birden ayaklanmıştı. yanımdaki 2 gassal arkadaşım oracıkta yığıldılar. ölünün yakınları bu olaya hiç şaşırmamıştı. daha sonra savcı ve polis geldi. adamın yakınlarını içeri tıktılar. benim 2 gassal arkadaşım da yaşadıkları şoku bir türlü atlatamayıp genç yaşta vefat ettiler. onları da yıkayıp gassallıktan emekli oldum.

ölü yıkayan insanlardır.

ister bey ol ister paşa
bekleyecek levazım elinde
yaşa başa bakmıyor ki gassal
takacak pamuğu göte en nihayetinde.

şiirimi siznernen paylaşmakta beis görmemekteyim.

ay aramızda gassal var mı? artık pamuk yerine silikon sıkıyorlarmış diye duydum. çekomastikle öbür dünyaya mı gidilir ayıp ya...

halk eğitim merkezine "gassallık kursu açacak mısınız" diye sordum. en az 12 kişinin başvurması lâzımmış.

imam hatip mezunlarının şansı daha yüksekmiş. bir gassal söylemişti.

gerçekten diri yüzü görmek istemiyorum artık. beni ölülerimle baş başa bırakın. şu üç günlük dünyadaki renkli hayallerimden bir gasilhanenin teneşirinde arınabilirim.

not: ben bunu zaten teneşir olarak yazmak istedim ama akıllı telefonun otomatik çıkan kelimesine dikkat etmeden basmışım. böyle bir şeyin olabileceğini hiç akletmez misin? alttaki arkadaşa tavsiyem; herkesin başına böyle bir durumun gelebileceğini öğrenmesidir. gene de sağ olsun. kelimeyi düzelttim sayesinde. yoksa üzerine ölü konan kerevetin teneşir değil tebeşir olduğunu sandığımı sanacaktı millet.

gassal secme ve yerlestirme sinavlarina girdim bir kez. ustteki gassal olmak isteyen arkadasa tavsiyem, uzerine ölü konan kerevetin tebeşir degil teneşir oldugunu ögrenmesidir oncelikle. gassaling 101 bro, please.

cenaze yıkayan kişiye verilen isim. çok büyük sorumluluk isteyen bir meslek. ölmüş birinin cesedini yıkayan gassal, o soğuk tene temas ediyor ve sanki hâlâ canlıymış gibi cenazeyi incitmemek için uğraşıyor. basit bir iş değil, cenaze yıkama işi ve herkes bunun psikolojisi altından kalkamayabilir. farklı bir cenaze geldiğinde, mesela trafik kazası geçirmiş, yanmış, bir bütün halinde gelmeyen cesetler ile karşılaşan herkes bunu kaldıramıyor. cenaze hizmetlerinden telefon gelir. cenaze araçları cenazeyi almaya gider. gün olur bir cenaze, gün olur beş cenaze ya da on cenaze, hatta bir günde 25 cenaze yıkayan gassallar olmuştur. ölmüş bir insanın geldiği son durak soğuk bir odadaki soğuk bir teneşir taşı. gönül ve sabır isteyen bir iş, çünkü orada cenaze yakınları üzüntülü ve sıkıntılı zamanlarını yaşıyorlar. ayrıca kutsal bir görev. cenazenin en güzel şekilde yıkanıp en güzel şekilde hazırlanması gerekiyor. erkek cenazesini gassal, kadın cenazesini de gassale denen kadın görevli yıkar. bu geri dönüşü olmayan, hata istemeyen, sonra düzeltilemeyen bir iş, o yüzden cenaze işlemi kusursuz ve eksiksiz tamamlanması gerekiyor. bu mesleğe kabul edilmek için imam hatip lisesi ve ilahiyat fakültesi mezunu olma şartı aranıyor.

beden kılıftır. çürümeye yıkanarak başlaması ne kadar akılcı? tututarsız bir gelenek. yersiz bir iş. akıl dışı. işin dini bir yönü de yok. öyle dedik oldu işlerden.
tanrının temiz gelin derken kastı bu değil.
zaten öbür tarafa giden de beden değil.
absürt zırva saçma

saçma sapan bir inanış sayesinde ekmek yiyen kişi. temizlik, hayattayken lazım. mezarda çürüyecek ölü bedeni yıkamanın anlamı nedir?

insanın çok mahrem bir anına eşlik eden kişi.
gassala annanemi yıkarken yardım etmiştim, bilirsiniz ailedeki en dirayetli kişiye en zor görevler bırakılır. çocukluğumun o hayal meyal hatırladığım günlerinde annanemin beni çitileyerek yıkayıp sonra öpe koklaya kuruttuğu saçlarım ilişti zihnime alüminyum tepsiye dağılmış ak saçlarını görünce. "pamucuğum" diye sevdiği kemikli buruşuk ellerinden canlılığın izi silinmiş öylece duruyordu tepside. o el çabukluğuyla çevirip güzelce yıkayan kadının maharetinde annanem vardı.

ölü de olsa bir insan değerlidir, onun ölüsüne bile hürmet edilir. yıkanır, temizlenir, abdesti verilir, son yolculuğuna uğurlanır, bunda saçma bir şey yok.

cenaze işleri bizim ülkemizde (ve tabi ağırlıklı olarak müslümanların yaşadığı ülkelerde) bir garip. ateistseniz dahi müslüman olarak gömülüyorsunuz. internette bir röportajda denk gelmiştim. bir kadın gassal "genç kızlarımız lütfen oje sürmesin. o ojeyi ölünün tırnağından asetonla silsek dahi çıkaramıyoruz. o şekilde gömmek zorunda kalıyoruz" demişti. "teyze ölmüş gitmişim. oje mi kalmış derdim?" demiştim içimden. sonra akıl ettim elbette abdest mevzusundan dolayı ojeyi çıkarmaya çalıştıklarını. örnek olarak yine kendimi vereceğim ama; ben inanmıyorum ki... cesedime aldıracağınız abdestin herhangi bir etkisi yok bana. ama yine de kuvvetle muhtemel bir müslüman gibi gömüleceğim. hiç düşündünüz mü acaba benim gibi kaç kişi daha öyle gömüldü? ayrıca ölü tırnağından asetonla oje nasıl çıkmıyor, onu da anlamış değilim.

benzer şekilde eski kimliklerdeki din hanesine sorgusuz sualsiz "islam" yazılmasını da anlamıyordum. neyse ki yeni kimliklerde yok öyle bir şey.

ölü yikayan insanlar.

buyukannemi de yikamislardi bizim mescidin yaninda.

hayatta en gerçekçi iş. zaten ondan öncesi her şey süs yalan 3 dakikalık mevzu

arapça ġsl kökünden gelen ġassāl غسّال “yıkayıcı, özellikle ölü yıkayıcı” sözcüğünden alıntıdır. bu sözcük arapça ġasala غسل “yıkadı” fiilinin faˁˁāl vezninde meslek adıdır.

ölüleri yıkayıp kefenleyen kişiye denir.

youtube'da karşıma bir video çıkmıştı bir ara. kadın bir gassal, işini anlatıyordu. sonuna kadar izledim ve videodan çıkamadım.
işin bütün detaylarını ve hangi eylemin ne sebeple yapıldığını anlatıyordu. ilginç gelmişti bazı detaylar.

#1560397

duydum ki, gassal diye bir dizi varımış, meşhur ne olmuş,

biz bunları 2021'de söyledik ama sanıyorum 2015'te filan yazdık.

siz, popüler kültürün mahkumu insanlarsınız ve sizden bir bok olmayacak.