geceye çocukluktan kalan bir ukde bırak

hiç bir ukde çocukluta kalmaz seninle beraber büyür ölene dek..

hastaneye gitmeden bir gün önce her zaman ki gibi harçlığımı ve nasihatını eksik etmemişti.gelmemesini dilediğim o gün geldi ve hastaneye yattı 15 gün yaşam mücadelesi verdi mücadelenin sonunda tabutuna toprak bile atamayacak kadar güçsüzleştim.sanki hiç bir zaman doya doya sarılamadım.

normalde bu tarz başlıklarda biraz takıntılıyım ama şimdi “geceye” detayını atlayarak yazmak istediğim başlık. bizim hiç aile albümlerimiz olmadı ya. hep birlikte olduğumuz ve en önemlisi geçmişteki güzel anılarımızı yansıttığımız fotoğraflarımız yok, bulamıyorum. ek olarak yazlığımız da olmadı hiç, tamam bu biraz lükse kaçıyor ama napim yani yok diye çok üzülürdüm çocukken. anlayamazsınız…

neden diye sorduğumda da annem aklımıza gelmedi hiç fotoğraf çektirmek diyor. yok anın tadını çıkaran insanlardanız biz falan deseydin istersen.

sıfır bir bisiklet. sadece 2.el bisikletim oldu hayatımda. oda elimde parçalanmıştı. çok kötü bir anıydı bisikletin her parçasının elime kalması. hele o zamanın piyasasında kalan parçaları 1 liraya eskiciye satmış olmak : travma.