gelecek kaygısı

artık gelecek için kaygı duymak bana anlamsız geliyor okuduğum onca eser yüzünden. çünkü ne kadar kaygı duyarsak çekim yasasını o denli kendimize çekiyoruz. ben bu yüzden elimden geleni yapıp sonucunda olacak olan kötü ihtimallere olağan gözüyle bakıyorum ve bunu yaparken a dan z ye kadar ekstra planlar üretiyorum. çünkü artık anımızı mahvetmeye değecek bir geleceğin var olduğunu sanmıyorum. benim geleceğim bu gündür. onu ne kadar iyi tadına vararak yaşarsam gelecek anlardan o denli az kaygı duyarım.

gençliğimi yiyen şeydir. kaygı denizinde yüzüyorum artık tatile de çıkmama gerek kalmadı neyse ki.

yönetenlerin, ülke gençlerine yapabilecekleri en büyük kötülüktür. en azından yarısına.

işe girmek için torpil bulmak zorunda olmak, muhalif tayfa için kadar zor olabileceğini düşünün biraz.

yaş kaç olursa olsun her yaşın bir gelecek kaygısı mutlaka oluyor. bu kaygı ister fakir olsun ister zengin olsun kimsenin peşini bırakmıyor

depresyona girmede önemli faktörlerden birisi olup özellikle de gençlerin muzdarip olduğu bir kaygı türüdür çünkü yaşlıların önünde sonsuz gibi gelen uzun yıllar kalmamıştır, nasıl değerlendireceğini bilmediği bir zamanla ne yapacağını bilemeyen genç kişisi geleceği düşündüğünde küçük çaplı bir şok bile geçirebilir.

hangi mesleği seçeceğine karar vermemiş olmak, gelecekte kendisini neyin beklediğini bilemiyor oluşu ve bu zaman dilimini kader ya da diğer etmenler olmadan tasarlamak istemesi ancak buna pek çok faktörün engel olması bireyin gelecek kaygısı taşımasına sebep olur.


konu hakkında bir podcast

anlamsızdır. dün bitti yarını göreceğimiz muallak.

demek ki esas olan şu andır. dün yaşadığın sıkıntılar, gelecek için kaygılanmalar hepsi esas olan anı zehir etmekten başka bir işe yaramaz.

hesapsız kitapsız olma tabi ama anda kal, anı yaşa. çünkü eldeki en somut şey bu.