gelmiş geçmiş en felsefi söz

el vardır ele olur el. bel vardır bele olur bel. dil vardır dile olur dil. göl vardır göle olur göl. döl vardır döle olur döl.

“ şu da açıkça bilinmelidir ki isteklerimizin bir takımı tabiattan gelme, bir takımları
boştur. tabiattan gelenlerin bir takımı zorunlu, bir takımı da sadece tabiidir. nihayet, zorunlu
olanlardan bazıları mutluluğumuz için, bir takımı da yaşayabilmemiz içindir. istekleri
yanılmadan incelersek bedenin ve ruhun sükûnu için neye çalışmak ve neden kaçınmak
gerektiğini öğreniriz, çünkü ancak bunların ikisi birden mutlu bir hayat meydana getirirler.
asılında ne yapıyorsak ne ediyorsak hepsi acı çekmemek ve korkuya uğramamak içindir. bu
duruma bir kere eriştik mi artık ruhumuzdaki bütün fırtınalar diner; çünkü canlı varlık artık ne
kendinde eksik olanı ne de beden ve ruhun rahatını tam bir hale getirecek başka bir şeyi aramak
zorundadır.
… bu sebeple şunu iddia ederim ki haz, mutlu bir hayatın başı ve sonudur. o bizim en
başta gelen ve doğuştan bizim olan iyiliktir. neyi seçmemiz, neden kaçınmamız gerektiğini bize
gösteren odur, karşımıza çıkan bütün iyiliklerin değerini kestirebilmek için duyumlarımızı ölçü
olarak kullandığımız zaman, onun ölçeğiyle sonuca varırız… bize düşen, faydalı ile zararlıyı
tartarak ayırt etmektir; çünkü bazen iyiyi kötüymüş gibi kötüyü de iyiymiş gibi kullanırız. ”