gençlerin evliliği düşünmemesi

ben evlendim ama 657'ye sığınarak evlendim yoksa işsize kim kız verir? şimdi bekar arkadaşlarıma bakıyorum, hepsi evlenmek istiyor. bunalmışlar aile evinden ama iş yok, para yok, kredi çekecek güvence yok. bakmayın benim deli cesaretime evleneli 15 ay oldu hâlâ kredi ödüyorum. :( bu işler çok zor, çoook. hele ki arkanızda aslan oğlum sen bunları takma biz hallederiz diyen bir baba yoksa.

evlenmek isteyen için bile düğün parası, ev tutmak, eşya almak çok pahalıya geldiği için vazgeçilebiliyor.

hayat tarzıdır. birçok yönden özgürlüktür. maddi olarakta iyidir. neden evlensin ki? genç yaşta evlenme hayali kuran brotherlerim sakın her şeyi toz pembe sanıp ahmak gibi atlamayın nafaka anlaşması yapın.

evlilik eski bir kültürdür. gençlerin bireysellik anlayışı daha yaygın olduğundan biri ile evlenip hayatını kısıtlamak istemez. bu dönemlerde her şeye kolay ulaşıyorlar. ta ki orta yaşların üstüne çıktıkça, evlenmek isteyebilirler. etrafımda evlenmemiş onca insan var. hepside 30'u geçgin, hatta 40'ı geçgin bile var.

türk erkeklerin %78,52'sine göre evlilik eşittir beleş seks olduğundan dolayı olagelen durum. çünkü artık sekse ulaşmak kolaylaştı.

evlilik bir sorun değildir. doğru insanla yapıldığında da ne kadına şiddeti artırır ne de geçim kaygısını. her şeyin yanlış algılandığı ülkemizdeki düşmanlığının iyi ve havalı bir şey olduğu düşünülen kurumdur. ayrıca hoşlandığımdan değil ama gösterişli düğün yapıp yapmama konusunda da bir zahmet bırakın da insanlar kendileri karar versinler yüce sosyal medya mahkemesine arz ederim :)

garibanın yüzü ne zaman gülür ki gençler aç aççç, iş yokkkgaribanın yüzü gülür mü? yazık olur adama da yazık olur evlenip, evde kilim mi kemirelim?

eğer bugün gençler evlenmeyi düşünmüyorsa, ben burada, evliliği daha çok düşündüklerini ve anlamaya başladıklarını görüyorum, hiç evlilik yapmamış ve kimseyle aynı evi paylaşmamış ama yalnız da yaşamış bir kadın olarak söylüyorum, özgürlük sadece yalnızken olan birşey değildir, siz nasıl kadınlara/erkeklere denk geldiniz bilmiyorum ama sevgilin/eşin varken de özgür bir insansın.. yasal olarak da bu böyle zaten.. önce evliliğin ne olduğunu, doğrusunu öğrenmek gerekir, rutin dediğimiz şeyde sevdiğimiz için oluşur, sevdiğimiz şeyleri tekrarlarız, "kendi isteğimizle sürekli" yaptığımız için alışırız, sen hergün aynı insan olmazsan, eşinde aynı tepkileri vermez, sen renksiz, meraksız, sabit biriysen, eşinde senden sıkılır zaten merak etme..

evlilik çocuk için yapılan birşey de değildir, eğer mutlu bir çiftseniz, çocuk sahibi de olmak istersiniz, çocuk için çift olmazsınız..

maddi tarafıda önemli tabii ama, evlenirken gençler ihtiyaçlarını karşılayacak kadar halledebiliyorlarsa bir şekilde, ailelerde evlilik söz konusu olunca başka hiçbir konuda yapmadıklarını yapıyorlar gördüğüm kadarıyla, öyle çokda irdelemesinler bence, evlenip hayata atılmaları, sorumluluk almaları, bekar ve yalnız olmaktan daha çok güç verecektir onlara, bana kalırsa belli bir süre geçtikten sonra evlilik düşünülmeyen bir ilişkinin de kişiye bir hayrı olduğuna da, ciddiyetine de inanmıyorum.. olgun ve karakterli bir insan, düzgün, ahlaklı birini bulduysa, tadını kaçırmadan, evlenmek ister zaten, kadın da ister, erkek de ister.. para pul herşey bahane, istemiyorsanız, değersiz birşey yaşıyorsunuzdur, öyle bir ilişki türünü kabulde etmem tercihde etmem...

kendi hayatımızı doğru düzgün yaşayamadığımız için belirli bir kurulu düzen elde edildiğinde eş ya da çoluk çocuk derdi yerine kendi hayatımızın derdine düşüyoruz bence.

genç oldukları ve hayalini kurdukları başka planlarının olmasından kaynaklıdır. eskiden evlilik yaşının daha erken olması, o yaşa gelen insanları evliliğe itiyordu. fakat şimdi durum öyle değil. insan önce kendi hayatını kurmalı, ondan sonra kurduğu hayatı başka kendi hayatını kurmuş biriyle birleştirmeli diye düşünüyorum. bunun da yaşı yok. ortada bi tren var da belli yaşlarda geliyor,sonra da gidiyor da biz ona yetişmeye çalışıyoruz gibi bir durum yok. herkesin kendi tercihi. evlenmek isteyen olur, evlenmeyi tercih etmeyen olur. ben daha kendisi çocukken evlenmesine daha çok karşıyım açıkcası. o insanlar o kararı kendileri vermiyor. ailesi veriyor, toplum baskısı veriyor, yetiştirilme tarzı veriyor. belli bir yaşa gelene kadar fikirlerimiz çevremizden çok besleniyor. bizim sandığımız düşünceler aslında bizim olmuyor. kişinin bunu fark edip "ben bireysel olarak kimim, hangi düşünceler bana ait, ben ne istiyorum?" diyebilmeli. ondan sonra da ne yapacaksa kendisi istediği için yapmalı. ben evliliğe gerek yok ya da evlenilmeli tarzı düşüncelere sahip değilim. evlilik hayatın olmazsa olmazlarından değildir. insan bir ömür geçirmek isteyeceği bir insan bulup onunla evlenmek isterse ne ala. ama hayatın bir dönüm noktası değil. ister olur, ister olmaz. çok daha önemli şeyler vardır. kişinin kendi bireyselliği gibi. şahsen ben her şeyin bir zamanı olduğunu düşünüyorum. şu an gencim ve genç olabilmem, hatalar yapmam, bunlardan ders çıkarmam, kendim olmayı öğrenebilmem, kendimi geliştirmem gerekiyor. bundan bir sonraki aşamaya geçtiğimde ancak evlilik düşünebilirim. ki bu dönemler her insanda farklılık gösterebilir tabi. evliliği neden düşünmüyorlar ya da neden evleniyorlar çok saçma, şeklinde düşünmek gereksiz geliyor bana.

toplunda tanık olduğum evliliklerin çoğu mutsuz sürmesi hala birbirini seven bireylere denk gelmedim tabi bu refahlıktan da kaynaklanıyor sen 12 saat çalış eve geldiğinde halin kalmasın kendibe ayıracak zamanın bile olmasın sonrada evliliklerde mutluluk bekliyorsunuz

gençlerin evliliği düşünmemesinden ziyade; oluşacak masrafları düşünememesi durumudur. düşünse de; işin içinden çıkamadığı için pek fark etmeyecektir.

evliliği düşünememesi*
herkes henüz geleceğini garanti altına alma derdinde. ne evliliği?

herkes evlenmek zorunda değildir, aynı zamanda herkes üreyip kendi soyunu da devam ettirmek zorunda değil. merak etmeyin telef falan olmazsınız.

para yok sağlam iş yok nasıl düşünecek adam.

yerinde bir düşüncesizlik.

ben kendime bakamıyorum sözlük, sen ne diyorsun.

önümüzdeki en az 15 yıl evlilik düşünmeyi bile düşünmüyorum. sadece maddi sorunlar değil 20 yaşındayım ama nasıl bir ailenin yükünü alırım, o sorumlulukla nasıl baş ederim hiç bilmiyorum. evliliğe karşı inancımı tamamen yitirmedim ama çevremde bir sürü örnek alabileceğim kötü evlilik var. hadi çevremi bırakayım böyle anonim platformlarda açılan başlıklıkları görüyoruz. ekşi sözlük daha beter durumdaydı bu başlıklar açısından. yok şişmanlayan eşi aldatmak yokerkeklerin aldatmama motivasyonu daha birçok örnek sayabilirim.

kadına şiddet korkusunu saymıyorum bile. hiçbir kadının bu adam beni döver ama yinede evleneyim dediğini sanmıyorum.

eh maddi sorunları da unutmamak lazım. bir gece sürecek millete şov yapacağız diye akıtılan paraları girilen borçları saymıyorum bile. ondan sonra ne olacak ekonominin durumu belli. üniversite okuyoruz mezun olacağız ama emeğimizin karşılığını alabilecek bir işte çalışabilecek miyiz belli değil. gerçi bu ülkeden elime geçen ilk fırsatta kaçmayı planlıyorum ama bu farklı bir konu.

lise bitince birkaç arkadaşım yangından mal kaçırır gibi evlenmişti. şimdi kollarında bilezikler kucaklarında bi çocuk eşleri akşam eve gelene kadar evde bekliyorlar. yani bu hayattan herkesin beklentileri farklıdır kimseyi yargılamak için söylemiyorum ama insanın kendi kendine hiç mi hayali olmaz. ben bunu tek başıma başaracağım, kendi ayaklarımın üzerinde duracağım hiç mi demez? umarım hepsi mutlu olurlar.

dönüşüm kaçınılmaz. aşka olan abartı güzellemelerden aile kavramından çok matah bir hadiseymiş gibi bahsedilmesinden şimdiden bıkıp usanan bir kitle var.

belki 150 yıl sonra tek eşlilik diye bir kavram bile kalmayacak. insanların birbirine ihtiyacı bile her on yılda bir dönüşüme uğruyor. hayat sabit değil bir kere. senin bakış açın hiç değişmesin ama hayat yoluna baksın. olmuyor o öyle.

çok çetrefilli konu. reform şart basitçe.

gençlik ww golf bile düşünemiyor artık.