gün batımı

güneşin yavaşça ufka doğru süzülerek gökyüzünü turuncu, pembe ve mor tonlarına boyadığı büyülü an. herkesin içinde farklı duygular uyandırır; kimi için huzur, kimi için hüzün, kimisi içinse sıradan bir akşamüstü… oysa her gün batımı, bir öncekinin aynısı değildir.

gün doğumuyla yarışır ama sanırım ben gün batımını daha çok seviyorum. yani yarıştırmak da istemem tabii. tuhaf şekilde, insana iyi gelen sağaltıcı bir etkisi var. mümkün olduğunca o anları kaçırmamaya çalışırım. evren her şeyiyle öyle büyüleyici ki aslında. hayran kalmamak elde değil.

(bkz: gurub)

sevmemek mümkün mü??
eve paket yaptım yanımda götürüyorum..
aşığım gün doğumuna, gün batımına.. beni tek harekete geçiren, içime coşku veren panzehirim olan bu görüntü işte..
işte işte işte...

galerim böyle şeylerle dolu..
her seferinde ilk defa görmüş gibi şaşkınlıkla çekiyorum. ayrı bir manyağım..