haber vermeden görüntülü aramak

geçen kardeşim yaptı uyardım. bir daha yaparsa azar yer. kesinlikle yanlış bir davranış. bir de açmayınca mesaj atıyor madem elin var öncesinde neden atmıyon.

ret yemekle sonuçlanır.

medeniyetten nasibini alamamışların ortak davranışı. sadece kendini önemsedikleri için açmayınca da trip atma garantili. sanki biz kul köle görüntülü aramayı beklemek zorundayız, padişahım çok yaşa.

daha kötüsü görüntülü konuşan birinin telefonu sana aniden döndürmesidir.

ilk aramada sarı kart,ikincisinde ise kırmızı kart yemeye kadar giden bir durumdur.

instagram'da yazışırken domestic hıyar'a yanlışlıkla 3 kez yaptığım hareket. resmen taciz ediyorum adamı bu şekilde düzenli olarak.*

elimin ayarına..!

nezaketsizlik örneği.

sor bakayım müsait miyim? acaba neredeyim? acaba görüntülü konuşmak için hevesli miyim? o an üstüm başım buna uygun mu?

yeni nesil görgü kuralı olarak tanınmalı bilinmeli

betonların arasında yaşayanlar, bu konuda bir sulh sağlamalı gerçekten.
hiç hoş değil.

fakat bir de kendisini dağa, denize, ormana verenler var ki, onlar, kendi aralarında bunu sürekli yaparlar.
rahatsız da olmazlar.
çünkü bugün sen onu ararsın, yarın da o seni arar...
sırayladır bu işler.
ha, insanlık hali, müsait olmadığın anlar olur elbet.
açmazsın canım sen de o an...
bunu da anlayışla karşılarlar.

şahsen benim telefonuma eğer bir görüntülü arama düşerse, açmak için tüm şartları zorlarım.
çünkü o an neyle karşılaşacağımı bilmem ve bunun bende yarattığı heyecan da cidden hoşuma gider...

boş muhabbet için görüntülü aramak mı?
e bunu normal telefon görüşmesinde de yapabilir yani insanlar.
bir zahmet öyle yapsınlar.

banyoda da olsa cevap verilmeli. kişi sizi görmek istemiş sonuçta. çok mu?

patavatsızlık

abim ve annemle üçlü olarak sık sık yaptığımız eylem.
grup araması olunca katılmasan ya da sonradan dahil olsan da oluyor, çok kasmamak lazım.
annem tuvaletteyken açıyor telefonu mesela. sonra ne var sizi ben doğurdum diyor. haklı kadın.

bunu sürekli yapan bir arkadasim var. diyorum ya tuvalette isem banyoda. bir gün çıkarıp gösterecem sende o ortamda kalacaksın öyle.
benim gibi telefonda konuşmasını zaten sevmeyenler için bir dramdir bu.

hiç hoşlanmadığım ve bana yapılmayan. açmayacağımı bilirler çünkü. emrivakiler beni delirtiyor.

çoğu zaman bizi mutlu eder çünkü sevdiğimiz, konuşmak istediğimiz biridir.
bazense hiç istemeyiz.
ben istemem mesela.
beni bir tek sevdalı olduklarım arayabilir olur olmadık zamanlarda.
gerisi beklesin bana ne.

en nefret ettiğim olaydır , evime habersiz girmişler gibi hissediyorum. iki saniye arayacağım diye haber ver.

açmıyorum diye sitem edenler oluyor. yalansız niye açmadığımı açıklıyorum kendilerine "çok mühim bir hadise ise bunu birbirimizi görmeyerek de istişare edebiliriz veyahut yüzyüzeyken konuşabiliriz. özlem gibi bir durum söz konusuysa da ben kimseyi bu denli özlemediğim için bu duygularınızın bende karşılığı bulunmuyor. sitem etmenizde de lüzum görmüyorum bu sitemlerin de bende bir karşılığı bulunmuyor." şeklinde. yine de ısrarla bu alışkanlığını sürdürmek isteyenlerle dolu etrafım.

yapan kişiye göre görgüsüzlük yada şirinlik oluyor.

misal yeğenim 5 yaşından 7 yaşına kadar yaptı bunu. okuma yazmayı öğrenince mesaj atmaya başladı. *

eğitimsiz bir insanın (okul anlamında değil) yapacağı iştir.
hayatta açmam.
ekstrası o aramadan sonraki aramalarını da açmam.
böyle düşüncesiz insanla bir şey paylaşamam.

açmadığımdır. zaten böyle yapınca bir daha aramıyorlar. hiçbir görüntülü konuşmayı açmıyorum.