hasan hüseyin korkmazgil

şair dediğin; yüreğinin sesi olacak insanın. içki içerken karşında, kavga ederken yanında, severken omzunda hissettirecek kendisini. en önemlisi de bir ülke nasıl sevilir, onu gösterecek.
hepsini layıkıyla yerine getirmiş halk şairidir.

dağlara çıkam dedim
dosta ulaşam dedim
dost ben senin derdinden
dağlara mekan dedim
open.spotify.com/track/2Fid...

1927/1984 yılları arasında yaşamış türk şair ve öğretmen olup politik nedenlerden ötürü bu işine son verilmiş;
1955-1960 yılları arasında gürün ve sivas'ta arzuhalcilik, tabela ve
portre ressamlığı, inşaat işçiliği yapmıştır.



ağustos şiiri

kendinden söz ederken:
...
allahın bol
yoksulluğun kol gezdiği
bir yerde
gürün'de doğdum.
...
der koca şair. dizeleriyle öyle resimler çizer ki düşlerinizde. o an dönüp tuvale dökememenin eksikliğini duyarsınız.. imgeleri her keresinde bir daha hayran bırakır sizi anadilinize..
..
ve temmuz dağlarında
bir bölük kar
gibi güldükçe
grev gözcüsü kızlar..
..
hem grevin, temmuz dağlarında rastlanma olasılığı kadar zor kılındığı bir dönemi vurgulama estetiği, hem de işçi sınıfının üretimden gelen gücünü kullanışındaki güzelliği, (temmuz dağlarındaki serinletici o beyaz pırıltı kar büyüsünü, grev gözcüsü emekçi kızların beyaz dişleri ve gülüşünde bir tümcelik birkaç sözcükle simgeleyebilmek, betimleyebilmek.) şiir ve dizelerdeki divani ritm sağlamlığında uyaklar, toplumcu gerçekçiliğin ucuz sloganlaştırma kaygısından uzak estetiği.. evet hasanhüseyin.
(neredeyse baştan sona ezberimde bir ozan.. anısına saygıyla ışıklara yoldaş büyük ozan.)

dün ölüm yıldönümü idi atlamışım.
ben işçi çocuğuyum evladım
demiryolu atölyesi işçilerinden
emekli şükrü’nün oğluyum
ekmekle doydu karnım
ekmekle avutuldum
ekmekle korkutuldum
sen sofraya havyar da koysan
kuzu kızartması da
önce ekmeğe varır elim
çilemin adı benim ekmek kavgası
hiçbir şey istemedim şu dünyadan kendim için
ne köşk ne araba ne para
tükürmüşsem içine senin tapındığın o sıfatların
satıyorsam emeğimi yok pahasına
ben işçi çocuğuyum evladım
benim davam başka dava...

''...
canına okumuşlar ekmeğimizin
zincire yatırmışlar delikanlı günlerimizi
kan etmişler ellerimizi
kan etmişler düşlerimizi
canım gülüm
kan
gayrı bize ölüm yok

kavgayı
şiiri
ve seni çok seviyorum.''

demiş büyük şair

öyle bir şair ki bir şiirinden iki şarkı çıkmıştır.

(bkz: amenna)
(bkz: öyle bir yerdeyim ki)

devrimci şair.

büyük şair.

"(...)
ekmeği bol eyledik
acıyı bal eyledik
sıratı yol eyledik
geldik bugüne

ekilir ekin geliriz
ezilir un geliriz
bir gider bin geliriz
beni vurmak kurtuluş mu
(...)"

acıyı bal eyledik

aşkın, mücadelenin ve türkçenin en az nazım hikmet kadar önemli bir şairidir. ömrü sürgünler, maphuslar ve suikastlerle geçmiş bir öğretmendir.
bugün bir kez daha hayatını okurken basit bir cümle tüm vücudumu karıncalatmaya yetti. ''ankara'da öldü''
ankara'dan bu kadar uzakta ve hasretle bir kez daha acıyla andım öğretmenimi. epeydir dileklerimi o kadar minimalleştirdim ki, en önemlilerinden biri ankara'da ölmek.
ustamızın ruhuna ve diline saygıyla;

başımı döndürüp bakamıyorum
nasıl kaldı gerilerde onca yıl

karanlık bir gömütlüğü düşte geçmiş gibiyim
tatmadığım bir içkiyi bir akşam
afrikasal bir törende içmiş gibiyim
birdenbire kan yağmurlu bir bulut
birdenbire kan kokulu bir duman
şaşkınlıktan gemileri yakmış gibiyim

ışıklarla oynamayın / dedim ben size
yararı yok karanlıkta sürek avının
dedim ben size
yanlış kalemlere kayar elleri yazıcıların
tutanaklar yanlış yazar
dedim ben size

karanlığı az kullanın / kirliler kokar birgün
birgün yanar bu ışıklar sırıtır suratlarınız
kirlilere sığınmayın / dedim ben size
yararı yok oynaşmanın törensel aklıklarda
kaçın kaçabilirseniz uzak sulara