hayal dünyasında yaşamak

kim müzik dinlerken hayal kurmuyor ki.

hayal olmadan hedef olmaz. hedef olmadan yaşadığını savunmak mümkün değil.
tesla hayal etmediği bir dünyada yaşamadı. o hayran olduğunux yazarlar, hayal olmadan eser yazmadı. mucitlet hayal etmediği hiç bir şeyi icat etmedi.büyük devletlerin kuruluşu daha iyi bir toplum uğruna hayalle başlanıldı. hayal kurmanın kötü ya da yanlış olduğunu topluma kim nasıl inandırdı? hayal olmazsa sadece nesef alıp veren, günlerini öldüren ve para için emeğini satan organizma olarak kalırız. hayal etmek güzeldir. hiç bir işe yaramaz diyorsanız sizi mutlu ediyor yetmez mi

sürekli orada kalamadığını öğrendiğin zaman acı verici olan durum. bir yerden sonra sürekli ikilemde kalırsın. boş yere hayal kurmayayım demekle , kur gitsin demek arasında kalırsın.

çok uyuyan insanların genelde yaptıkları ritüele dönüşmüş hal.

insanlar normal hayatlarında istedikleri gibi yaşayamadıkları için hayallerde yaşıyorlar.
ve sanırım bugünkü teknolojiyi o hayal aleminde yaşayan bazılarına borçluyuz.

eğer bir şeyleri kurgulama konusunda anormal derecede aktif bir beyne sahipseniz ve işleri gerçek dünyadan kopacak noktaya getirirseniz hayalden çıkıp kabus alemine dönüşebilecek durum.

çünkü insan beyni saçma bile olsa olabilecek en kötü olasılığı hesap edecek şekilde gelişmiş bir yapıya sahip. ve siz de aşırı işlek bir beyinle felaket senaryoları kura kura kendinizi bir labirentin içinde buluyorsunuz nihayetinde.
sonrasıysa malum; senelerce süren psikiyatrik tedavi:

(bkz: anksiyete)
(bkz: panik atak)

bir arka bahçem var. kuşların hiç susmadığı, hep baharın yaşandığı, ağaçların altında şiirler yazdığım resimler yaptığım. hayal evimin arka bahçesi. masamdaki çayım hep sıcak mesala. sevdiğim yanımda. gülerek bana bakıyor.gülünce yine gözleri küçülüyor. isteğim zaman yağmur sonrası toprak kokusunu içime çekebiliyorum ne komik. çünkü burası bana ait. kapısını sadece ben açabiliyorum. kimi istersem baş köşeye oturtuyorum da sevmediklerimi eşikten geçirmiyorum.ne zaman iyi hissetsem, kötü hissetsem, hissizleşsem buraya geliyorum.
sadece bana ait bir dünya. çünkü başka türlü nasıl katlanılabilinir bilmiyorum.

ecnebiler daydreaming diyor buna. ne kadar iyi hissettiriyorsa o kadar da zarar veriyor hayattan kopariyor.

the secret life of walter mitty filminde çok eğlenceli şekilde anlatılmış, maladaptive daydreaming durumudur. gerçekte ise eğlenceli değil uçurumun kenarında gezinmek misali tehlikeli bir durumdur, kendinizi sakınınız.

hayal aleminde yaşamak fiili; tek başına, insanı çıkmaza sürükleyebilir. fakat bu alemde kurulan hayallerin fiziken peşinde koşmak, büyük başarılar getirebilir.

insan icadı olan her şey, mutlaka daha önceden hayal edilmiştir. hayal kurmak güzel bir şey...

(bkz: maladaptive daydreaming)

paralel bir evrende, bütün mümkünlerin kıyısında, kendi kafanın içinde yaşamaktır. seçimlerini ve davranışlarını da bu alem çerçevesinde şekillendirirsen sonuçları çok acı verici olur. beklenmedik acılar çekesiniz varsa buyurun... çünkü gerçekleri kabullendiğinde ve gerçeklikte yaşadığında hiçbir acı beklenmedik değil. hepsi avans...

eskiden çok daha fazla yaşanırdı aslında bu durum. en azından benim için o kadar sık olan bir şey değil artık, fakat insan istiyor. tekrar hayaller kurmak ve gerçekten olmayacağını bildiği halde yine gerçekten inanmak istiyor. her ne zaman "bir daha saçma sapan hayaller kuramam ben artık" desem yine aptalca bir hayalin içerisinde buluyorum kendimi. yani insanlar hayal kurmak zorundalar ve kuracaklar. fakat unutmamalısınız dostlar, bütün o güzel hayallerle dolu çok saçma ama çok çok güzel dünyanızdan öyle alelade bir finn olarak uyanacaksınız. allah sabır versin her hücrenize ve her parçama inşallah. hayallerinizden vazgeçmeyin. fakat hayal olduklarını da sakın unutmayın.

galiba çevremdeki herkes böyle. hayale hiçbir zaman karşı olmadım. ancak gerçekçilikten yana bir tavrım hep oldu. bir denememde sırf bunu açıkladım. hayallerimizi kendimiz eleştirebiliyor olmamız gerekiyor bana göre. yani bir olayı hayal edip onu gerçekleştirmek için çalışmalara başlamak gerek. sonra çalışmalar ilerlerken o hayale uygun muyum? çalışmam karşılıyor mu? ben boş hayal mi kuruyorum? bunların hepsini düşünmek lazım. hayallerimizin bize uygunluğunu sürekli gözden geçirmek lazım.

dünyanın gerçekleriyle yüzleşmek yerine olmayacak belki de olmayacağı için o denli insanı mutlu edecek, insanı anne karnında gibi kaygısız ve güvende hissettiren bir yaşam. bazen gerçekleşmiyor diye hayal kurmaya sırt çevirsek bile yaşamın devamı için ihtiyacımız olan en temel eylemlerden biri.

başka çare kalmadığında sığınılan tek liman.

en gerçek hayal, senin kurduğundur.
yaşamak dediğin, bir hayalin sonucudur.
hatırla minik ellerini,
onlar annenin düşleri,
annen bile evet,
bir hayalin eseri.

hayal olmayan dünyada yaşayamamak

rüyalarda yaşıyor, asıl uykusu diğerlerinin gerçeği. ondandır hayattan kopuk görünüşü.

yaşadığı hayat bir değer taşımayan kimselerin belki de yaparak bir tutam mutluluk bulduğu bir seçimdir.
bazı hayâller vardır ki hayatta diğer insanlar için küçük gerçeklerken bazı insan için ulaşılmaz, imkansız bir vuslat olabilir.
yoksa zaten kaderden istediği mükafatı alanların hayâllleri, hayat ajandasında en son sayfadadır.
hayâl aleminde yaşayanlar, maalesef hayâl etmeye mecbur bırakılanlardır. bütün amaç bir tutam mutluluk değil mi?