hayata dair gülümseten detaylar

bugunun dogum gunum olmasi

dombili biskolata erkegi, atletik biskolata erkegi, ciroz biskolata erkegi.
hepinizi biskolata erkegi olarak goruyorum uleyn! ihih.

bir kuş, bir kumru. *

balkonumda ezelden beri serçeler için yem ve su bulunur, ben balkonda olsam bile gelir yer içer giderler, onlar için yok hükmünde biriyim yani, sallamazlar beni.

ancak son günlerde bi misafirim daha var, özge hanımefendi.* ilk günlerde suyunu içip uçup gidiyordu. onun için biraz ekmek kırıntısı, bulgur, buğday koydum ayrı bir yere, ben balkonda olmadığım zamanlarda gelip karnını doyurmaya başladı. sonra / sanırım / o da alışmaya başladı bana, ben balkondayken geliyor, gözlerini benden ayırmadan bi 1 dk kadar beni süzüyor, sonra gidip yemeğini yiyor. yemeğini bitirince de sakin bir köşeden beni hiç gözünden ayırmadan tüylerini düzeltiyor, balkondan dışarı bakıyor, yani artık hemen uçup gitmiyor hanımefendi.

özge ismini koydum çünkü dişi olduğuna eminim, çünkü boyut olarak ufak, çünkü boynunda çok güzel siyah bir kolye var, çünkü gözleri çok güzel.*

şimdilik korkutmamak amacıyla fotoğrafını çekmeye uğraşmıyorum ama şuna benzer bişi, umarım yakında selfie çekilecek kıvama geliriz.

az önce kuğulu parka nasıl giderim diye soran kamyoncu abiye yolu tarif ettim. gitmeden "abi sen ya mersinlisin ya da adanalisin" dedim abi anamurlu çıktı. boşver kuğulu parkı gel iki lafın belini kıralım dedim oturdu. sohbet muhabbet derken kaynastik dur kamyonda muz var sana bir kasa getireyim çocuklar yesin dedi getirdi bir kasa muzu. ettim etmedim parasını veremedim. telefonlarımızı aldık, gelmeden ararım seni eve erzak lazım olursa haberlesiriz dedi. bu sefer parasıyla ama dedim tamam dedi.
bizim insanımız on numara on. yurtdışında yaşadım şu olayı orada yaşamak mümkün değil. herifler gutmeyecegi eşeği avlusunda otlatmiyor.

artık iki tane kedim var.
biri siyah beyaz, smokinli peygamber kedileri gibi. cok muzur. cok oyuncu. cok fırlama. cok bıckın. adını "korsan" koydum.
digeri bej renkli bir scottish fold. o agır abi. onun adını da "haydut" koydum.
umarım 20-25 sene yasatıp benle sevgiyle ilgiyle guzel mamayla guiness rekorlar kitabına girerim.
canım kedilerim.
cok kalp.

hayvanlar ama benim için daha çok kediler ve çocukların gülümsemesi. bu iki varlık(lar) da oldukça saf varlıklar ve insanın içinde bir anlığına da olsa huzur hiç olmadı bir mutluluk kırıntısıyla etkilerini gösteriyorlar.

az önce balkonda mal mal etrafa bakıyordum, karşı taraf da yeşillik, bazen insanlar arabalarını yolun kenarına park edip çimlere sandalye atıp muhabbet ediyorlar.

bir araba durdu, çok eski bir clio. içinden arabadan da yaşlı bir çift çıktı, erkek olanı zor bela bagajdan iki portatif sandalye çıkardı bi ağacın altına koydu. kadıncağız onlara doğru yürürken bi sendeledi, ellerini yere koydu yarı düşer gibi oldu ama toparlandı kalktı hemen.

yaşlı erkek kendi ölçülerinde koşa koşa gitti, bagajı açtı, bir su şişesi aldı, sandalyesinde oturan kadının önünde diz çöküp ellerini dikkatlice ve yavaş yavaş yıkadı.
sonra da kendi sandalyesini kadınınınkinin yanına çekti, oturdu, hasbihale başladılar.

bana da "vay arkadaş, ne aşklar var" diye gülümseyerek düşünmek kaldı.

ömürleri bol ve bir olsun.

dokunması.

gelmiş, hoş gelmiş, umarım keyfi de yerindedir.

kötü bir dönemden geçiyorum hem de hayatımın kavşak noktalarından biri yüksek ihtimalle. içimdeki birçok şeye toprak atılıyor hatta beton dökülüyor. yapacak bir şey yok nova senin de hayatın böyle olsun diye kabullenmeye çalışıyorum. kendi akılcı olmayan inanç döngülerimi kırmaya yıkmaya çalışıyorum. hiçbir şey yapmasam bile çabalıyorum.
en yakın arkadaşlarımdan biri yazdı yukarıdaki mesajı. 7 senedir hayatımda. ara ara görüşmedik kavga da ettik. o ben demiştim demekten vazgeçmedi ben de bile isteye uçurumdan atlamaktan.
sanırım bu süreci tek başıma geçirip daha kötü olmaktansa yani genelde her şeyi tek başıma atlatırım. bir minik destek kötü olmadı.

kücük kızların abla cok güzelsin demesi

bugün yürüyüşte bisikletli bir kız çocuğu, ben yanından geçerken dikkatlice bana baktığını fark ettiğim için gülümseyerek geçip gittim yanından. biraz daha ilerde tam müziği açacakken tekrar yanıma gelip siz gzt tv’de oynadınız mı hiç diye sordu. ya ahahah. sen ondan mı öyle baktın bana biraz önce dedim. kafasını salladı. sohbet ettim biraz.

valla dümdüz elimi yüzümü yıkayıp çıktım, nasıl bir karaktere benzettin acaba beni. *