hayatından boş arkadaşları çıkarta çıkarta hiçbir arkadaşının kalmaması

kusursuz insan olmadığı gibi insan olmak hata yapmayı gerektirir. hata dediğimiz kimine göre doğru kimine göre yanlış olduğu düşünülen davranışlarımızdır.

herkesin kendine göre bir dünyası ve anlayışı olduğu için farklı insanların diğer insanların genel olarak olumlu bulduğu düşüncelere olumsuz bakması mümkündür. bu durum sizi zamanla insanlarla konuşamaz hale getirebilir ve onlarla kopma noktasına gelirsiniz.

bu noktada bir bakış açısı ile "hayatımdan boş arkadaşları çıkardım." demek mümkündür ama uzun vadede bu yalnız kalmanıza giden bir sürecin başlangıcı olabilir.

bir adım geriye atıp olaya daha geniş bir açıdan bakmak gerekirse yapılan çalışmalar yalnız insanların daha çok hasta olduğu daha erken öldüğünü ortaya koymuş.

nasıl bir hayat yaşamak istiyorsanız ona göre hareket edin derim. hızlı yaşa genç öl cesedin yakışıklı olsun bana her zaman saçma gelmiştir. hayat kısa zamanda tüketip bitirmek için bize verilmiş bir şey değil bana göre. bu nedenle onu uzatmak / onun kalitesini arttırmak hem sizin hem de değer verdiğiniz insanlar için 1 gün daha fazladan burada olmak önemli.

kaç yaşına geldik hala bu müptezellerden birine işim var dediğim zaman "porno mu izlicen" cevabını alıyorum.

hepsi gittikten sonra farkına vardığın ancak yanlız kaldığında onların değilde yalnızlığın kıymetini anladığın en önemli anlardan bir tanesi.

(bkz: kaliteli yalnızlık boş kalabalıktan evladır)

boş olacağına hiç olmaması daha iyidir. evet.

siz arkadaşlarınızı o kadar önemsiyorsunuz ki bir de hayatınızdan çıkarma kararları falan alıyorsunuz vay bee ahhaah..
ne bu arkadaş aşkı? nedir yani biri anlatsın, aydınlatsın.
işte zor gününde yanında olan seninle ağlayan seninle gülen zırvalarını geçin önce bi. nedir bu ağlak edebiyat?
içinde insanlık, merhamet ve vicdan olan herkes zor durumda olan, ağlayan veya başka bir durumda olan her insana yardımcı olmak ister.
geçen aylarda sokağın ortasında ağladım en az yarım saat. bağırış çağırış kendini yerden yere vurmak da yoktu. oturdum bir kenara sessizce ağladım. 2-3 tane kız grubu ve bankada çalışan bir kadın geldi. yardıma ihtiyacım olup olmadığını sordular ama sormak için değil sahiden yardımcı olmak için başımda durdular.
bu kadar işte. yardım ve dayanışma için illa bir insanın dostluğuna mı ihtiyaç var?
bakın size şunu söyleyeyim liseden çok yakın olduğum biri var. bir ara koptuk birbirimizden en az 2 sene.
2 senenin sonunda yeniden birleştik. o gitmişti arkadaşlığımızı o bitirmişti ama sonra geri döndü.
bir kere olsun ya biz şöyle yakındık seninle noldu birden niye gittin gibi bir soru sormadım.
gittiği için tavır da almadım. o zamanlar nasıl saatlerce en alakasız şeylere bile dakikalarca gülebiliyorsak şimdi de aynıyız. gülüyoruz, eğleniyoruz, geziyoruz.
ha yine gitmek isterse buyursun efendim.
elbette hatam yokken hayatımdan çıkmalarına biraz üzülüyorum ama çok sürmüyor, inanın.
çünkü arkadaşlarımı mahremime alıp en özel sırlarımı paylaşsam bile orada olmaları veya kalmaları bana büyük anlamlar katmıyor.
gülerim, eğlenirim, gezerim, planlar yaparım, severim de hatta ama bu aşk değil.
bana kalırsa en iyi dostlar kapı ağzı dostlarıdır.
ne demek bu şu demek kapıda, bahçede, sokakta, okulda, işte kısaca ortak yaşanılan yerlerde karşılaştığımız merhaba merhaba dediğimiz, ayak üstü biraz sohbet ettiğimiz veyahut evimize davet ettiğimiz dostlardır. bak onlar en iyisidir. eve davet edilseler bile her zaman bi mesafe vardır. en çok onları severim. çünkü en çok yalnız takılmayı severim.*

şunu ekleyeyim yakın arkadaşlarımla bile görüşmüyorum. istemediğimden değil denk gelemiyoruz çoğu zaman veya planlarımız çakışıyor. ama aramızdaki samimiyet aynı ölçüde devam ediyoruz. mesela pandemiden dolayı 1.5 sene görüşemediğim bi arkadaşım vardı. panik ortamı bitince buluştuk. aynıydık. hiç bir soğukluk hiç bir mesafe yoktu. ara tatil için eve gittiğimde yine görüşemedik. ya niye buluşuyoruz bu ne biçim işşş şimdi diye bir şey de demedim. * sorun yok.
kasma da yok, düş kırıklığı da. *

kafa olarak burdayım:

dolular da oluyor içinde, mecburen çıkartılan...

evlenmiş adam mesela, şimdi ne yapacaksın?
devam mı edeceksin aynı şekilde arkadaşlığa?
imkanı yok, çok zor...
çocuğuyla uğraşırsın da, karısıyla uğraşmazsın...

onların dünyası ayrı artık, dertleri tasaları, sevinçleri ayrı...
gerek yok daha fazla kasmaya, çıkart gitsin!
her iki taraf için de en doğru karar bu.
yoksa acı çekiyorsun, paylaşımlar eksik kalıyor hep, layığıyla yaşayamıyorsun o arkadaşlığı...

son 1-2 tane kaldı. onlarda şutlanmak üzere, fakat gerçekten arayacağım kimse kalmayacak. daha da komiği ülkeden gideceğim diye çoğu platformdan da kendimi uzaklaştırdım ve işime yoğunlaştım. derken bir baktım yeni arkadaşlık edineceğim hiç bir yer yok :d üniversite ortamı itü ve gs de öğrenci değilseniz kahvehane ortamı ile eşdeğer. benim durumuma düşmek istemiyorsanız, insanlara he diyip geçin. alttan almayın, iyi niyetinizi 1 kere bile suistimal etmelerine izin vermeyin. ne kadar yakın olursa olsun, tercihlerini değiştirip sizi ezmeye yer arayacaklardır. bir düşünün. illa başınıza doğru lan! dedirtecek bir an dolaylıda olsa gelmiştir.

hepsi kendiliginden cikiyo benim bisey yapmama gerek kalmiyor. bu daha aci sanirim...

herkese arkadaş denmemesinin kanıtıdır.

gruplaşmalardan kurtulduğunuzu gösterir.

beni anlatan durum.

tek kalmak istiyorum, tek takılmak istiyorum diye diye, bir gün bir baktım, etrafımda ne karı kalmış ne herif, oturmuşum bir birahaneye, kediye çıtır tavuk yediriyorum, napiyon batim? diyorum, cırmalıyor şerefsiz.

kedi köpeği de terk edicem, ay alıp başımı gidecem yetti billahi.

mesafe koymak daha iyi

sonuç size çıktıysa sizin de boş bir insan olduğunuzu gösterir.
ama!
zaten boş bir insan olmamak için o insanları çıkarmaya başlamıştınız. dolayısıyla her gelişim bir farkındalıkla başlar. siz de o dakikadan sonra dolmaya başlarsınız.

boş ise yalnız kal daha iyi diyebilirim.

/yeni insanlarla tanışmak için zaman dilimi oluşturursun.
/kendini yeniler diğer insanlardan ne beklediğini düşünür, kavrarsın. çevrene sokmak istediğin kişileri de bu beklentilere göre dizayn edersin.

bunu farketmeden yasadim ben, ama sadece boslari cikarmadim kadim dostlarim yakin arkadaslarimda ciktilar cevremde kaliteli insanlarda vardi, genelde ben vefasiz oldugum icin ciktilar yavas yavas, kimide beni cikardi hayatindan yalan yok

suan bi iki saglam diyebilicegim dostum var ve cevremde benim secimim olmayan, gunde bilmemkac saat gordugum is arkadaslari var

arkadasi hakediyo muyum onuda bilmiyorum ama hicbi arkadasinin kalmamasi korkulucak bisi degil varsin olmasin, hic bi tek basina tuvalete gidemiyosun

aaaaaaaa çok tanıdık gelen bir durum.

yıldız ablam özetlemiş. ben de çok sıkılıyom yıldız abla.