hayatınız roman olsa ismi ne olurdu sorusu

olacak zaten yazıyorum. adı da: dünyaya iki kere geldim. fikrimi beğenmediyseniz önerileri alabilirim.

bekçi mürteza'nin oğlu.

sol ayağımın altına yapışan karpuz çekirdeği
bunu yazacağım...

(bkz: mavi geceyi izlerken)

(bkz: mavi donum nerede)

(bkz: bankaların kucağına oturmuş yaban gülü)

(bkz: gece mavisi)

kafası karışık

sefiller

hallederiz

süheila.

kürk mantolu madonna (raif bey)

tanımsız

hayatımı kitap satırlarına taşımak istemezdim, demişti değer verdiğim birisi.

başımız dikse, burnumuza kadar b..a battığımız içindir.

(bkz: ziyan) veya (bkz: piç)

bu soru ilk başta basit görünür. eğlencelik bir sohbet konusu gibi. ama biraz durup düşününce, insan kendini garip bir sessizliğin ortasında bulur. çünkü bu, bir başlıkla bütün hikâyeni özetleme teklifidir. bütün kayıpların, sevinçlerin, gecelerin, sabahların, vedaların, hataların... hepsinin tek cümlede toplanması.

hayatım roman olsaydı, adı ne olurdu?
“yarıda kalan her şey benimle kaldı” mı?
“kimse duymadı ama ben anlattım” mı?
yoksa sadece “sessiz” mi olurdu?

belki de romanımın adı şu olurdu:
“buraya kadarmış deyip devam ettim.”
çünkü bazen gerçekten bitmiş gibi hissettiğim yerde, bir şekilde kalktım, yürüdüm, sustum ama vazgeçmedim. bu roman baştan sona bir direnme hikâyesi olurdu. sessiz, sade ama inatçı.

bazı hayatlar çığlık gibidir, bazıları fısıltı. kimi romanlar kahkahalarla yazılır, kimi gözyaşlarıyla. bazı kapaklarda rengârenk desenler olur, bazılarıysa tamamen siyahtır. ama her birinde bir insanın kalbi atar; görülmeyi, anlaşılmayı, okunmayı bekleyen bir kalp.

ve belki de romanımın son sayfasına şunu yazardım:
“bütün eksik cümlelerime rağmen bu hayatı yaşadım.”

fezaevi.

suç ve ceza