hayırlı cumalar

şu karlı dağları örten bulut mudur yoksa tüten duman mı? zemheride üstümüze yağan ateş midir kar mı? bir yangın ki alev alev yaktı içimizi dağladı, tam bitti derken bir acı sevinmek haram gibi bu da benzimizi sararttı. şimdi elimizde bir yarım dal sigara, dalıp gitmişiz puslu bir iklimde isli bir otelin kırık pencerelerinde, dilimde dranas'tan bir dörtlük;

"ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
uyandırmayın beni uyanamam.
kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
allah aşkına, gök, deniz aşkına
yağsın kar üstümüze buram buram"

ölenlere rahmet, kalanlara sabır metanet, allah'ım sen günahlarımızı affet.. cumaen hayr..

babamın veysel karani gibi takılması beni bazam ekstra geriyor. sabah evden bir nebze kovuldum annem tarafından. sanki ahlak masası odama fuyuş opelasyonu düzenlemiş, ne giydim ne giymedim hiç belli değil, ay inşallah don giymişimdir -du bakim-

ya kardeşim -çantan burada- anahtarlar- evet hazırsın, haydi yapabilirsin...

telefonu unutmuşum o hengamede. geri döndüm telefonu almaya. ama nasılım biliyor musun, karagümrük yanıyor polis beni arıyor. öyle...

babam diyor ki,

belki de seni bir kazadan önledi..."

yavvvv. ben daha direğe çıkmadım direğe çıkınca ben söyleyeceğim bu lafları bi' durun.

neyse, bugün şaban ayının birinci günüymüş...

* * *

işte, insanın tecrübe ettiği her musîbet aslında sadece allah'ın izin vermesiyle olur...

onlar ki, diye başlayan bir ayet vardı. ben onlar'dan değilim maalesef. belki de şimdilik. bilemem.

hayırlı cumalar.

beyhude bir dilek. 1500 yılı aşkındır hayır diliyorsun. bak bakalım ortadoğu coğrafyasına, islam dünyasına bir hayrı olmuş mu..?

hayırlı cumalar arkadaşlar...