hediye almak

çok zorlandığım eylem. mükemmel hediyeyi bulmak için süre uzuyor, araştırmalar sonuç vermiyor. en iyisi fazla düşünmeden kalbinin sesini dinleyip, içinden gelen bir hediyeyi almak. yoksa perişan olursunuz.

planlı olarak aldığımda çok zorlandığım, plansız olarak aldığımda ise hiç zorlanmadığım şeydir.
bütün arkadaşlarım bilir ki doğum günlerinde onlara bir şey almam. ben ancak bir şeyi görüp de o arkadaşımı aklımdan geçirip ''bu ona çok yakışır, bu tam onluk'' dediğimde alırım. böyle olması gerektiğini düşünüyorum.
mesela erkek arkadaşımla ilişkimizin ilk altı ayında doğum günlerimiz, yeni yıl ve sevgililer günü vardı. artık hediye aramaktan gına gelmişti tam o günde alacağım diye. bir gün dedim ki; ben hediye almasını severim. her iki anlamda da. ancak tam gününde değil, içimden geldiğinde. böylesinin daha güzel olduğunu düşünüyorum. hem daha sürprizli oluyor hem de insan zorlanmıyor, sırf almak için almıyor diye. sağ olsun o da benim gibi düşündüğünü söyledi. o gün bu gündür seneler içerisinde birbirimize aldığımız hediyeler bu şekilde olmuştur hep. tabii onun hediye anlayışı biraz farklı. evet en çok sevdiğim şeyleri alıyor ancak şu şekilde:
(bkz: sevgili habersizce eve lahmacun sipariş etmesi)
(bkz: sevgilinin moraliniz bozukken habersizce eve hamburger göndermesi)
(bkz: sevgilinin sen seversin deyip eve habersizce baklava göndermesi)
bir tane de benden gelsin: (bkz: sevgili seviyor diye evine fondü seti almak)
ve bu şekilde hediye alması beni çok mutlu ediyor. iyi ki var ciğerimin paresi.

çok zorlandığım olaydır. uzun uzun düşünür, pek sevmediğim halde avmlerde saatlerimi harcamak zorunda kalırım. hele bir de doğum günü gibi özel bir günden dolayı zorunluluk haline geldiyse tam bir çile olur. ha ama öylesine dolaşırken sevdiğim bir insanı hatırlatan herhangi bir şeyi o insana "görünce aklıma sen geldin." diye vermeyi çok severim. kendimde böyle hediyeleri severim valla. herhangi bir özel günde hediyeden ziyade o insanın yanımda olmasını olamıyorsa da bir msjla beni hatırladığını göstermesi gayet yeterli buluyorum şahsen.

hediye aramakla geçen süre ile hediyenin vereceği memnumiyetin ters orantılı olduğu eylem.

özel günlerde değil de öylesine içinden gelince aldığın zaman sevdiğini dünyanın en mutlu kadını etme eylemi.

aldığım hediyelerin hiçbirinin geri dönüş yapılmaması nedeniyle artık yapmadığım eylem.
bazen paramı kendime harcamayıp sevgiliye ya da yakın arkadaşa hediyeler aldım. onlardan daha mutlu oluyordum hediyeyi verirken.
ama gel gör ki benim onlara verdiğim değerin zerresini geri alamadım.
ha bu işi karşılıklı yapıyorsan zaten hak etmiyorsun diyebilirsiniz. haklısınız.
ama bari insan doğum gününü kutlar. o da yoktu. hatırlamadılar bile. alaylarına yazıklar olsun. kırdınız benim gibi mülayim bir insanı.

acccccayip mutlu eden eylem. bir ara böyle sanal bir arkadaşım vardı hediyelişirdik. hediyeleşme kulübü kurulsun. yılbaşı çekilişi gibi çekilişle hediyeleşelim.

şahsımda mahcubiyeti mutluluğumu bastıran olay. pek alışık olmadığımdan herhalde.

bir hediyeleşme kurası yapıldığında en iyi hediyeyi veren, karşılığındaysa en dandik hediyeye layık görülen kişi benimdir tartışmasız.
çok şanslı olmadığım bir alan.

çok sevilen birinden ise çok ve çok mutlu eder.
en son işine dönen manevi abim uzun zamandır üzerimden soymadığım yıldızlı poları hediye almıştı bana. canım ya.

isterim.

bugün arkadaşıma sürpriz yaptım. markette gördüğüm bi bardak nedense anında onu aklıma getirdi , ben de aldım. yanına ufak tefek birkaç şey daha ekleyip hatta kendim de bi şeyler yapıp akşam 8'de pat diye çaldım kapısını. onun o şaşkınlığı ve sonrasında gelen sevinci.. iyi ki varsın be gardaşım.

kim ne derse desin ben çok seviyorum birine hediye almayı da bana hediye alınmasını da. çorap dahi alınsa alırken beni düşünmüşler diye mutlu oluyorum.

hiç tanımadığın birine almanın risksiz olduğu eylem.
tanıdığına alması fiyasko ile sonuçlanabilir.
çok başıma geldi.
tanıdık için yapılması gereken, laf arasında ne istediğini yakalamak.
dün, kızımın bana bir süredir anlattığı taş kolyeye denk geldim.
o kadar çok sevindim ki, hemen kolyeye aldım.
hediye ettim, havalara uçtu.
kaç yıldır ona hediye alamıyordum çünkü ne istediğini kendi de bilmiyordu.
tişört alayım, pantolon alayım, elbise alayım, kitap alayım diye düşünüp vaz geçiyordum.
ona para veriyordum istediğini alsın diye.
ezcümle hediyeyi kendiniz için değil karşı taraf için alın, sonra paraya yazık oluyor.

açıkçası insanı mutlu eden şeydir.

hem birisine hem de birisinden.

yakında doğum günüm var. bunca yıldır hediye alan kişi sayısı çok az oldu bana. yani çok önem vermem ama hediyeden insanların beni ne kadar iyi tanıdığını ogrenebiliyorum.

bana hediye almanın zor oldugu söyleniyor mesela. aslında sevdiğim bie konuda bir kitap kâfi. ya da oynadığım bir oyunu hediye etmek. ya da yazıp çizmek için bir defter. hepsi 50 tl altinda.

bu şu demek oluyor. aslında en yakınınızda olup size hediye alacak olan kişi bile sizi pek tanımamış ya da buna zaman ayırmamıs.

durduk yere mutlu olacakken kendimi mutsuz hissediyorum sırf bu sebeple.

o yüzden başkasına almak her zaman daha mutlu ediyor beni.

kızımız yok belki ama sevdiklerimiz var.

anam ağladı. hediye almaktan değil de paketlemekten. ulan daha bu paketleme işine girer miyim? aldığın şeyleri ver ustaca paketlesinler ya. dedim ekstra emek edeyim. bugüm 11-12 kişiyle karşılaşacağım, oturacağım içeceğim, selamlaşacağım, yolda yürürken dükkanının önünden geçeceğim. naçizane çerez hediyelikler aldım.



hepsi şu çantaya sığdı he aslanım çanta. noel babanın hediye çuvalı gibi oldu. vere vere geziyorum.

karşılıklı olarak içinde çok nadir bulunduğum gönüllü alışveriş hadisesi.

house md reisin sözünün altına kaşe imza bırakıp hediyeleşmenin bitmesi gerektiğini düşünüyorum. bitirelim. bitsin.

“ hediyeler; bize bir insan hakkında ne kadar az fikir sahibi olduğumuzu gösterirler. ve hiçbir şey bir insanı yanlış bir değerlendirmeye itilmekten daha fazla sinirlendiremez.”

en sevdiğim . kim sevmez ki hele ihtiyacım bişeyse gönder gelsin . başkasına hediye almaktan bahsediyorsak keyfim bilir.

süper bir şey. neredeyse ağlıyordum lan. elime cebime soktum. tesbihime sarıldım ve kendime dedim ki; "kırk küp kırkının da kulpu kırık kara küp". hemen kendime geldim.