her şeyden sıkılmış olmak

binlerce yıl küfürler kullanıldı. ancak tarih, kendisine “sürtük” diye sövülen hiçbir kadının, yalana başvuran politikacılar kadar topluma zarar verdiğini yazmıyor

ve sonunda sözlüğe yazmaya değer bir başlık. ulan günlerdir aptal aptal konulardan ikrah gelmişti.
gerçek ağlama duvarı burası, depresyonlaşalım hep beraber.

fakirdim fakirsiniz fakiriz. sikıllmalar hep bu yüzden.

bu söylemde bulunan arkadaşların tamamına hak veriyorum. bu ülkenin magazinsel figüründen de, siyasetçisinden de, demokratından da, iktidarından da, muhalefetinden de hep bir kokuşmuşluk ve sahtekarlık kokusu alıyorsun.

şu an içinde bulunduğum ruh halidir. instagrama giriyorum girdiğim saniye sıkılıp çıkıyorum, you tube desen yine öyle. bir şeyler izlemek istiyorum film seçmeye uğraşırken sıkılıp vazgeçiyorum. bir tutunduğum dal burası kaldı bakalım buradan ne zaman sıkılcam.

bir insanın bittiğinin ve toparlanması için vinç gerektiren durum.

çok çabuk tüketiyoruz çünkü, her şey korkunç bir hızla tükeniyor. kitaplar, şarkılar, filmler, bardaktaki çaydan bile sıkılıyor insan.

bir şeyin gizemini kafada çözdükten veya onu elde ettikten sonra dönüp bakmıyoruz bile. böyle yazıyorum ama ben bunu yapmıyor muyum, yapıyorum. kitapçı kitapçı gezdiğim kitabı aramadık yer bırakmadım ve sonunda buldum, sonunda ne mi oldu, 4 yıldır okumadım. 2018'den beri duruyor. demem o ki, bir şeyi elde ettikten sonra ışıltısı sönüyor.

her şeyden sıkılmış olmak depresyon göstergesi zannedilir belki ama suç biraz da bizde gibi. sıkılıyoruz. çare yok. *

bence aslında kendinden sıkılmaktır.

olmak istediğin kişi olamamanın verdiği iç sıkıntısıdır.

bence..

bu ben ya. öyle bir hayat istiyorum ki gündem zerre umrumda olmasın. twittera artık hiç girmeyeyim istiyorum. minik evim olsun sarı tek katlı prefabrik. birkaç tane canlı dostum olsun tamam. kafamı dinlemek huzur bulmak istiyorum. kalabalıklardan kaostan kaygılanmaktan sıkıldım. sıkıcı bir hayatım olsun. sabah kalk akşam yat şeklinde. kim ne demiş dünyada ne olmuş ülkede ne var ben bunu öğrenmek istemiyorum ki. kimseyi etkilemesin gelişmeler. dümdüz yaşasın ülkeler istiyorum. eskiden bir gün bile ülkeyi yöneten cb yi televizyonda görmezdik. işler iliskiler yürütülürdü bizde huzur içinde yaşar giderdik. şimdi o ona laf sallamış bu buna baskı uygulamış. hep bir gerilim hep bir dağınıklık. yaşayacağım en iyi ihtimalle 50 sene falan kaldı onu da her şeyden uzakta insanlarla olağan akışla haberlesmeyi kesmiş şekilde yapmak istiyorum.

ara ara yoklayan ve yok yazdıran his.

bir dimes.

her şeyden sıkıldıysan hayatı biraz hafife alıyorsun demektir. sen konuyu anlamamışsın.

o kadar tek düze yaşamaya başladım ki her şeyi gençlik yıllarımı heba etmenin hüznü içerisindeyim
(tetikleyecek bir cümle yazmak isterdim ama yapmayacağım)

(bkz: nosferatu)*

doğru şeylerin arasında olunmadığını da gösterebilir.

dün akşam eve dönerken artık hiçbir şeyin bana keyif vermediğini fark ettim. yani "her şeyden sıkılmış olmak" cümlesine uygun olabilecek bir ruh halinde olduğumu söyleyebilirim rahatlıkla uzun yıllardır. hiç mücadele etmemek ise insanı en önce duygusal olarak hasta ediyor sonrasında da kaçınılmaz olarak fiziksel akılsal hastalıkları beraberinde getiriyor. o zamanlar bunca sorumluluk hissi başımda değildi, şimdi de o zamanki kadar finansal özgürlüğüm yok. insanın hayatına baktığımda görüyorum da ne kadar çelişkiler var. yine son zamanlarda şunu fark ettim ki; ünvan, para, maddi şeylerin ne kadar berbat olduğunu söylememe rağmen rağmen toplumdan izole edilmemek için, bunların eldesi için mücadele etmeye ve bu yolla kendimi iyi hissetme çabamın da ömrümden ömür aldığını fark ettim. daha özgür bir hayat için vazgeçmek gerektiğini düşünüyorum birçok şeyden ki bu yaşamak için olan mücadeleden farklı bir durum elbette ki yaşamak için mücadele edeceğiz. benim bahsettiğim insanın doğasına uygun bir şekilde yaşaması. insanın onurlu, sağlıklı, mutlu bir şekilde hayat sürmesi duygusal ihtiyaçlarının sağlanması ile ilgili.

bu aralar ben böyleyim. alıp başımı gitmek istiyorum ama gidecek bir yerim olmayınca olduğum yere oturuyorum

hava güzel, dışarısı cıvıl cıvıl ve cebinde para olmadığı için dışarıya çıkamıyorsun. hayat değil şartlar sizi sıkıyor.

(bkz: eskiden keyif alınan hiçbir şeyden zevk alamamak)

son zamanlarda beni tanımlayabilecek bir cümle her şeyden sıkılmış olmak... evet her şeyden sıkıldım. nasıl olacak nasıl gidecek bu işler onu da bilmiyorum.

çağımızın en büyük sorunudur. bende de mevcuttur. çözümü olan varsa duymak isterim.