her şeye anlam yükleyen insan

akıl sağlığı bozulur.

hayatın anlamını ararken kendini kaybeden insan.



başta güzel gibi gelebiliyor bazen.
ama bir bakışınıza bir sözünüze alelade bir davranışınıza anlam hele de 'yanlış anlam' yüklüyorsa vay halinize.

şu sıra hayatımın kıyısında bekleyen böyle bir insan var. o da emin değil bu hayata dahil olup olmamaya ben de emin değilim onu hayatıma buyur edip edemeyeceğime.

çünkü o kadar zıtız ki.
ben ne dediysem o. sıfır ima sıfır serzeniş sıfır satır arası...
o sürekli bir alt anlam arama çabasında.
neden öyle dedin? böyle mi demek istedin? bunu mu anlamalıyım?...

o kadar yoruyor ki. sürekli diken üstünde duruyorsun. aman ha yanlış anlamasın diye.

ki ben ne hissettiysem ne düşündüysem doğru yanlış kırmadan hırpalamadan söylerim. ne söylediysem, ne söylüyorsam hep eksik kalıyor ona. ya da hep daha fazlasını arıyor cümlelerde. şaşıp kalıyorum doğrusu.

gereksiz anlam yüklüyor hayata ve çok fazla beklentisi var hayattan, insanlardan...

bir iki gündür orta yolu buluruz belki diye biraz sorguladım kendimi. yok yok bu bile çok fazla. bir haftada böyle çektiyse beni anlam karmaşasına bir ay sonra bu deniz boğar beni.

daha az düşünün ya da şöyle söyleyeyim daha çok düşünün ama daha azını biz insanlara sunun lütfen.
sevgiler...

sözün özü kafa düdükler.

her şeye anlam yükleyen insandır.*

anlam yüklemiyorsan o şeye önem de vermiyorsundur. çünkü insan oğlu her türlü bir şeye kötü ya da iyi anlam yüklemek ister. ona göre davranır önceden de bir yargılama biçimidir bu aslında.

edebiyat yapmayı seviyordur.

her sözün hareketin arkasinda acaba bunu bundan mi yapti diye dusunerek kafayi yemek uzere olan insandir. hayattan asla zevk alamaz boyleleri. ayriyeten de kendi hayal dunyalarinda yaşarlar..

bolca boş vakti vardır.

ilerleyen haline anksiyete denir. hastalıktır, gece uyutmaz sabah, çalıştırmaz. bana neden böyle baktı, ben ona bişi mi yaptım, kesin bendrn nefret ediyo, neden selam vermedi. bazen bişi olur sadece anlamsız ama bu durumda olan ben ve yoldaşlarım için yapacak bişi yok. bende şöyle bir seyir izledi, sadece önemsediğim insanlara bu kadar takıyorum, belki bu yüzden ilişkilerim zedeleniyor ve bitiyor. son arkadaşlığım iyileşince görüşüz diye bitmişti. iyileşmeyeceğim. sevgiler...

takıntılı bi manyak veyahut ince ruhlu bir minnoştur.

her şeyin bir anlamı yok mu yani?

neden tek n ile günaydın dedi, dün erken uyumama mı tavır yapıyor acaba, neden bende seni dedi ben de seni seviyorum demedi, başka biri mi var acaba

en ufak bir sözde beklentiye giren, en ince ayrıntısına kadar düşünen, çoğu zaman hisleri olduğu için karşısındakinden de o hisleri görmek için çırpınan insan...

hayatı anlamsız olan insandır. ister ki küçücük bir anlam girsin kaderine ama olmayınca olmaz...

teleolojik insandır.

(bkz: teleoloji)

peki ya her şeye anlam yükleyen insana başlık açan sen?

her şeye yüklenmez biraz azaltarak yüklemek lazım bir anda taşıması zor olur.

bu hayat öylesine anlamsızdır ki. bizim bir şeylere anlam yüklememiz de anlamsızdır dolayısıyla. bunun farkına varmamak insanı üzer. farkına varmak da üzüyor aslında. çaresi yok arkadaşlar! üzüleceğiz.

anlam yüklediğimiz şeyler gün gelir elimizden öyle zalimce alınır ki. bizi öylesine yıkar ki. ne olduğunun farkına varamayız. yok mudur peki bunun bir çaresi? bence vardır. bence bunun çaresi beklentiyi düşürmektir. ama ben beklentiyi düşürmem gerektiğini kendime çok sık tekrarlasam da bunu yapmak konusunda başarısız oluyorum. eee kardeş o kadar boş konuştun varsa bir çaren söyle diyorsanız maalesef. insan olmanın gizemini ben de çözebilmiş değilim.

dışarıdan kendime ve içinde bulunduğum olaylara bakıyorum. sıradan insan davranışları tamamını çok kolay birşekilde görebiliyorum kendimde. umut etmek, beklenti içine girmek, hayal kırıklığına uğramak, istediklerin olunca mutlu olmak, olmayınca üzülmek. farklı bir şey yok yani. neden o zaman dünyadaki en özel insan benmişim gibi davranıyorum? neden bazı şeyler benim başıma gelmemeliymiş gibi davranıyorum? haksızlıklar içerisinde payıma düşeni en aza indirmeye çalışan biriyim işte. bunu kabul etmek bir nebze yardımcı oluyor.

cahit sıtkı'nın ben ölecek adam değilim şiirini çok severim. ama ben ölecek adamım. ölüm cezamın gelmesini bekleyen bir mahkumum.

hemen her şeyin anlamsız olduğunu öğrenince kuduracak insandır.

kuşguoğlu soyadlı insandır.