her şeye anlam yükleyen insan

gözüme toz kaçtı kesin görmemem gereken biri geçti önümden.

(bkz: only the paranoid survive)

hem kendisi için hem çevresindekiler için bezdirici olan insandır. bir cümleden herkesin anladığı şey farklı olabilir. düşünce yaşanmışlıklarla oluşur çünkü. belki de ima yaptı ve doğru anlam yüklediniz onun için de düşünmeye değmez gelip açık açık söylemedikçe kimsenin ne düşündüğünü çözecek kadar enerjim yok.

maalesef benimdir. konuştuğum insanın her hareketine anlam yüklüyorum. sadece o da değil başıma gelen her olaya . sanki asıl olaydan fragman izliyomuşum gibi geliyor

başkasının onu üzemeyeceği kadar kendini üzen insandır.

ciddi anlamda insanı bunaltan kişidir her şeyi kafaya takar olur olmaz düşünceler üretir ve evet en çok da kendini yıpratır. o tür kişilerin yanında her hareketinize her lafınıza dikkat etmeye çalışırsınız çünkü hiç olmadık şeylere de yoruyorlar of.

her şeye anlam yükleyerek mental yorgunluk yaratır. gereksiz şeyleri gözlerinde büyütür ve kendini yıpratır. kafasında oluşan düşünceleri dizginlemek için çaba sarf etse de çoğu zaman başaramaz. insanlara karşı bunaltıcı görünür. detaylara takılmaktan resmi göremez hale gelir..

bakış açısına göre iyi veya kötü olabilir.
bazen karşındaki insanın basit gördüğü, herkese yaptığı iyi bir hareket bile sana çok daha anlamlı hatta iyi gelebilir.
oluyor ya kendini çok yalnız hisseden birine yoldan geçen birinin merhaba demesi bile insanlarda pozitif etki yaratıyor, öyle bir şey işte.
tabi bu her şeye kötü anlam yüklemekse yorucu olabilir.

anlam yüklerim çünkü anlam yükleyemezsem* boş konuştuğunu düşünürüm, şu an "offff" dediğimizde bile bunun bir anlamı varken veya ayaklarımızı uzatıp oturmaya karar verdiğimizde bile bunun bir anlamı var ise, anlam yüklemek gayet doğal bir şey gibi geliyor.

uzak durulması gereken takıntılı insan modelleridir. midesinde ağrı olsa kanser oldum der bunlar.

karşısında elinizi ayağınızı nereye koyacağınızı bilmezsiniz buluttan nem kapan cinstir hasta eder adamı

her şeyde umut arayan hiçbir şeyin sebepsiz olmayacağını düşünen insan tipidir.
geçmişte bir şeyler yaşayıp herşeye şüphe ile yaklaşan insanlar çoğunlukludur.

buyurun benim? diyebileceğim başlıktır. yaptığım şeyin ne kadar yanlış ve beni sorunlarım ile baş başa bıraktığının farkındayım ancak yapmadan da edemiyorum. alışkanlık desem değil, bir hastalık evresine geçmiş de olabilir bilmiyorum. bu nedenle genelde "sorunlusun sen, hayatını düzeltmelisin! her şeye bu kadar anlam yükleyemezsin çok saçma" sözlerine maruz kalmaktayım. sanırım bunu yapmaya devam edeceğim.

duygu yoğunluğu ile içi içini kemirir.

ızdırabı doruklarda yaşayan tiptir.

aslında hiçbir şeyin anlamı yok. yaşam döngüsünün kendisi bile öyle başlamış devam eden henüz durduracak bir sebep olmadığı için sisyphos anlamsızlığında bunaltıcı ve değersiz ilerliyor. insan olarak sahip olabileceğiniz en zirve şey bile evrende nokta kadar değere sahip değil. hiçsiniz, hiçiz. böyle düşünüp duracaksak toplu intihar etmemiz gerekir. bundan kaçmak için her şeye anlam yüklüyoruz. özelleştiriyorız bize ait olduğunu hissetmek için. kendi tarzımızı yaratıp kendimizi özel sanmaya çalışıyoruz. bulutların şekillerine bile anlam verip günümüzün güzel geçeceğini düşünüyoruz yaşamak başka türlü çekilmez ki. bulantı.

önemsiz olayları da kafaya takar ömrünü kısaltır haberi yoktur.

her şeye anlam yükleyen insan, sen askerde çok dayak yersin ha.

akıl sağlığı bozulur.

hayatın anlamını ararken kendini kaybeden insan.



başta güzel gibi gelebiliyor bazen.
ama bir bakışınıza bir sözünüze alelade bir davranışınıza anlam hele de 'yanlış anlam' yüklüyorsa vay halinize.

şu sıra hayatımın kıyısında bekleyen böyle bir insan var. o da emin değil bu hayata dahil olup olmamaya ben de emin değilim onu hayatıma buyur edip edemeyeceğime.

çünkü o kadar zıtız ki.
ben ne dediysem o. sıfır ima sıfır serzeniş sıfır satır arası...
o sürekli bir alt anlam arama çabasında.
neden öyle dedin? böyle mi demek istedin? bunu mu anlamalıyım?...

o kadar yoruyor ki. sürekli diken üstünde duruyorsun. aman ha yanlış anlamasın diye.

ki ben ne hissettiysem ne düşündüysem doğru yanlış kırmadan hırpalamadan söylerim. ne söylediysem, ne söylüyorsam hep eksik kalıyor ona. ya da hep daha fazlasını arıyor cümlelerde. şaşıp kalıyorum doğrusu.

gereksiz anlam yüklüyor hayata ve çok fazla beklentisi var hayattan, insanlardan...

bir iki gündür orta yolu buluruz belki diye biraz sorguladım kendimi. yok yok bu bile çok fazla. bir haftada böyle çektiyse beni anlam karmaşasına bir ay sonra bu deniz boğar beni.

daha az düşünün ya da şöyle söyleyeyim daha çok düşünün ama daha azını biz insanlara sunun lütfen.
sevgiler...