her şeyin sahte olması

yaşadığımız çağın özelliği olduğunu düşünüyorum.
yapılan iyilikler gösteriş için yapılmaya başlandı, sözcükler anlamını yitirdi, bakışlar sahteleşti, adalet sadece kelime olarak varlığını sürdürüyor, gerçek aşk yalnızca kitaplarda ve filmlerde kaldı, artık her şey sosyal medyada paylaşılmak için yapılıyor, kısacası tarihin en sahte çağını yaşıyoruz. mutluluğu sahte şeylerde ararken, benliğimizi kaybediyoruz. neleri kaybettiğimizin farkında bile değiliz...

her şey sahte ama olsun biz gerçeğiz. aynı bu ablam gibi dertliyiz..

gülüşlerimiz
sevişlerimiz
her şey sahte
çıkarları üzerine yaşar insan
her ne kadar kabul etmesen de böyle
bir şey bize fayda etmediği an vazgeçiyoruz ondan
şimdi kiminiz vicdan dan bahseder
diyelim ki yolda bir dilenci gördünüz sizden para istedi
bir şey demeden önünden geçtiniz bir kaç metre ilerde karar değiştirip
bi kaç bozukluk verip yolunuza devam ettiniz.
ee diyeceksiniz işte vicdanım el vermedi hayır vicdan falan değil
o parayı kendizi kötü hissetmemek için aslında dolaylı yoldan kendinize verdiniz.
evet parayı alan kişi için güzel bir olay ama parayı verende yine kendini kötü hissetmemek için, içi rahat olsun diye ve ben iyi(sözde) biriyim böyle yapmamalıyım fikrinde eylemde bulunurlar biraz mutualizm'e benziyor açıkcası.
neyse bazen insanlıktan ve kendimden nefret ediyorum.

yaşadığım dünyanın hangisi olduğuna karar veremiyorum : matrix'te miyim yoksa truman show'da mı?

yumurtanın bile sahte yaptıkları dünyada gerçeklik sanal gerçeklikten bile sahte maalesef.

kalbe yenik akıl kanmıyor, sözler sahte.

minnoş reisim 11 yıl önce sitem etmiş bu duruma.

yalın

soluduğun şeyin hava olduğunu mu sanıyorsun?

(bkz: wellcome to real world neo)

semt pazarına denk gelmiş bir yazarın açtığı başlıktır.

diğer türlü güleceğim, çünkü 2009 facebook gönderisine benziyor. gerçek, sizin kabul ettiğiniz ne ise odur, diğerleri sahte veya yalandır. bu sebeple mutlak doğru mutlak yanlış olamıyor.

şunu demek istiyorum; ya herşey gerçek sen sahte isen? içine bak dostum, kendi içine. ne var ise içindedir.

her şey sahte ise bunu gerçek gören, gerçek ise bunu sahte kabul eden zihin suçludur.
bir şey ne ise odur. bu şey nedir? bilmiyorum henüz, zihnimi suçlamamak için mi yoksa gerçekten böyle düşündüğüm için mi belirsiz bir bilinmezlik. sahtelik işime gelirdi, ikame bulurdum. gerçeğe yatkınlık seziyorum, hoşuma gitmiyor. gerçekler her zaman güzel değildir. düşüncelerim bunda hemfikir.
vardığım sonuç her şeyin sahte olmadığı, zihnim suçlu ise suçludur. bu da tanrını bir kusurudur. *