her yerde ve koşulda pozitif olan insan

sürekli gülen,hep pozitif duran insan gerçekçi gelmez. hele ki türkiye'de yaşıyoruz . çok zengin olup her şeye sahipse tamam ,onun dışında ekonomiye mi ,adalete mi, eğitim, sanat, kültüre mi pozitif bakacak?

her yerde ve koşulda pozitif olan insan ya kendine ya da çevresine sahtedir ama bunun farkında değildir. çünkü sinirliyken , haklıyken haksız duruma düşmüşken , çok kötü bir şey yaşamışken pozitif olmak yapmacıklıktır. ancak genel anlamda pozitif olmaya çalışan insan gerçeklerden ö kaçan insandır. etrafındakileri biraz daha eğlendirmeyi hedefler kendine bilinçli veya bilinçsiz bir şekilde. hayat zaten çok zorken hep negatif olmaktan çok çevresini mutlu etmek isteyen insan tipidir. ve galiba çoğu yay burcudur.

mahalleden örnek verecek olursam bizim bakkal tuncay abi.. bilmem esnaflık gereği güleryüz gösteriyo, bilmem tombul yanaklarından ötürü ama hep bi pozitif.
sözlükten örnek verecek olursam lucifer.. sürekli bir enerjiklik.. ha bi dinlen, ha bi dur.. arada bir de boş geç deeeemi ??

hayatın olumsuzluklarına odaklanıp, gerekli gereksiz her şeyi dert etmek yerine olumluyu arayan insandır. nitekim her bok yığının içinde en az bir tane boncuk bulunur. deliye her gün bayramdiyerek yaşamın keyfini çıkarır.
(bkz: bokunda boncuk bulmak)

vallahi bu kişi benim. ağzıma yapsalar yine bir şekilde gülmeyi başarıyorum. iyi bir özellik olmadığının farkındayım. hep içime atıyorum bunun da bilincindeyim.

zekasının veya farkındalık düzeyinin hafiften düşük olması muhtemel olan insan çeşidi.*

zekâ veyahut farkındalığı daha da beter olanlar ise insanları g+tten uydurma standartlara göre sınıflandıranlardır.

feleğin sillesini yememiş insandır.

fazla iyimser bir insandır.
çabuk yaşlanmaz .

polyana vardı eskiden kaldı mı ondan

aslında içinde büyük acılar biriktiren insandır.

toksik pozitiflik yapmıyorsa hayatınızı kolaylaştırır.

kim o ya?

... farkındalık, mutsuzluktur... durumunun diyalektik karşılığı...

benim bu.

çok mu mutluyum? hayır. çok mu umutluyum? hayır. peki neden?

en temel sebebi, içimden öyle geliyor olması. hayat zaten boktan, surat asıp kahredince daha mı iyi olacak? hayır. pozitif olmaya çalışınca etrafınızdaki kişileri de etkiliyorsunuz. bazen arkadaşlarım gülmeye ihtiyaç duyduklarında beni ararlar. ben o sırada ağlıyor olsam bile çaktırmam, güler ve güldürürüm. bu hem bana hem de arayana fayda sağlıyor.

olaylara pozitif bakmak da çoğu zaman işinizi kolaylaştırıyor. en kötüsünü düşünmek yerine aksilik olmuş olabileceğini düşünün, çünkü gerçekten öyle olmuş olabilir. sorun yaşadığınızda pozitif kalmaya çalışırsanız, yardım da alırsınız. tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır diye boşuna dememişler.

evrimini tamamlamaya yakın olan insan davranışıdır aslında pozitif olmak, o aşamaya gelememiş olanlar sizi anlamazlar ve samimiyetsiz olmakla ya da çirkin olduğunuz için mecburen pozitif olmakla suçlanırsınız.

etrafındaki insanların çevresinde huzur bulduğu zor zamanlarında sığındığı dağdır. bu tarz insanlara her daim özenmişimdir. doğuştan gelen bir güç vardır.
her koşula zamana ve mekana uyum sağlamak istisnai bir özelliktir. bahsettigim gamsız itici bir puşt olmak değil o tipleri keleş dipcigi ile dovesim geliyor fakat pozitif olmak bu özel olan.

manyaktır.

çok da sağlıklı durum değildir. yeri gelecek dibe vuracaksın, üzüleceksin, kırılacaksın, bazen umutsuz kalacaksın ki yaşadığını bilesin. her şeyin uç noktalarının sağlıksız olduğunu düşünüyorum; ne her koşulda pozitif olmak ne de kötümser olmak. hayatta yaşadıklarımızın bize hissettirdiklerini hakkıyla yaşamak lazım, en azından ruh sağlığımız için; öfkeyse öfke, umutsa umut…

(bkz: mümkün değil)
ancak ruh hastasıdır. başka türlü bu ortamda mutlu olunmaz.

bu insanlardan birisi de benim hatta kız arkadaşım bir ara dünya yansa umurunda olmaz demişti gülmüştüm.

kaçınma, bastırma içinde olması muhtemeldir.
böyle birini hiç tanımadım galiba ama samimiyet görememek ve gereksiz pozitiflik beni yorar.