her yerde ve koşulda pozitif olan insan

(bkz: polyannacılık)

içinde çok biriktirmiştir ve bunu dışarı göstermemek için ekstra çaba sarf ediyordur. ne yazık ki ileride hastalık olarak kendini gösterebilir bu durum.

bana samimiyetsiz gelen insandır. ya mutlu olmak için kendini kandırıyordur, ya da mutlu görünme çabasına girmiştir. başka türlü bu insanların bu kadar pozitif olması akla ziyandır.

(bkz: nil karaibrahimgil)

pozitif olurum ama sana ya da ona diyen insanın mottosudur.
bir araştırmaya göre kim daha çok gülüyorsa aslında yalnız ve mutsuzdur çıkarımı yapılmıştı.
pozitifse sen pozitif ol diyedir. kendi mutlu mudur poliyanna mıdır bilemezsiniz asla. bilmeye de gerek yok. sahne gibi düşünün. sahnede performansını sergileyen şarkıcının mutsuzluğu ile kimse ilgilenmez. önemli olan beni ne kadar eğlendirdiğidir dersiniz. bu ikili insan ilişkileri de böyledir. kim kimi daha çok eğlendiriyorsa kazanan yalnız kalmayan o oluyor. bir nevi mutsuz ve huysuz insanların elendiği seleksiyonel sistem.

açıkçası bana biraz yapay geliyorlar

benim dahil olmadığım insan grubudur.

pozitif kalmak önemli tabii ama ben şu kısacık hayatta her türlü duyguyu doya doya yaşamayı tercih ederim.

değiştiremeyeceği durumu kabullenmiş insandır. kendini hırpalasa da yırtsa da yere yatıp ağlasa da önünde sürpriz bir kapı açılmayacağını tecrübe etmiştir. bu yüzden kendine sağlıklı bir bakış açısı ve algılama sistemi inşa etmiştir. kartlarını da buna göre oynamakta ve dolayısıyla çoğu insanın güç saydığı durumlardan bu bakış açısı sayesinde kolaylıkla sıyrılabilmektedir.

insan beyni determinist bir işleyişe sahip olduğu için, bize başımıza gelen olayları yargılayıp bunu bir neden sonuç ilişkisine bağlamamız için gerekli koşulları sunmaya çalışır. bilinmez ölümlüler adına korkutucudur. zira bizi üzerinde bulunduğumuz rahat alanı terk etme, konforu bozma tehlikesiyle karşı karşıya bırakır. bu anlamda, bir olay hakkında olumsuz dahi olsa yargıya varmak ve buna göre hareket etmek kişiyi rahatlatır.

sürekli pozitif olmak, başımıza olumsuz bir durum gelse bile bu olumsuzluğa bakışımızdaki ölçütü değiştirerek, yeni bir ölçüt yaratmamızı gerektirir. örneğin şemsiyesiz bir biçimde yağmura yakalanan birinin, yağmurda ıslanmanın romantik bir durum olduğuna kendini inandırıp, bu duruma sevinmesi ıslanma hadisesi ile ilgili etik yargısını gözden geçirip yeniden yorumladığını gösterir ki bakış açısını değiştirmek, adapte olmak, insan için çok da zor sayılmaz.

fakat, olaylar ve onlar hakkındaki yargılarımız, gerçeğin belirleyicisi olamazlar. gerçek, olumlu veya olumsuz düşüncenin dışında bir alanda, bir boşlukta, bir yarıkta yer alır. haliyle, her yerde ve koşulda pozitif olan insan hakikatle bağını yitirmiş insandır.

her koşulda olumlu yan bulan insanlardır. genelde çevrelerinde dert dinleyen, olumlama yapan kişi olarak ihtiyaç anında ulaşılan kişilerdir.

her yerde her koşulda çok geniş bir tanımlama olur, negatif de hayatın gerçeklerindendir, bir insan gerçekten her yerde her koşulda pozitif ise nöropsikolojik bir sıkıntıdan bahsedebiliriz, insan bazen üzülmeli, bir şeyler canını sıkmalı, bazı olumsuzlukların motivasyona olumlu etkileri de kanıtlanmış bir şey sonuçta.

ne şiş yansın ne kebap mantığından olan insandır.

her nabza göre verebilecek bir şerbeti daima bulunur.

kısaca o insan benim. neden bu kadar iyi tanımladım sanıyorsunuz?*

(bkz: pollyanna'yı dağa kaldırmışlar oh mis gibi dağ havası aldık demiş) insanlarıdır.allah neşelerini, enerjilerini bozmasın ama insan olmanın gereğinde kızmak, üzülmek gibi duygularda var boşuna kandırmayalım birbirimizi.

toksit pozitive denilen insan türüne örnektir. akıl almaz motiveleri sizi çilen çıkarır. arkadaş tamam iyi düşün falan da her koşulda bu çok mümkün olmuyor.

kendisi sanırım ben oluyorum..

insanlar bunu benimle direk tanıştığında, sezebiliyor.telefonda bile bunu geçirebiliyorum karşımdaki kişiye.

aslında bunu sevenler olduğu kadar , garip bulanlarda var.insanlar melankolik olmaya, sürekli bir şeylerden şikayet etmeye alışmışlar.

her şeyin içerisinde bir mutluluk bulabilen insanları yadırgayabiliyorlar ama ben bunun kıskançlıktan olduğunu düşünüyorum.

aslında olumlu düşündüğünde , bence olumlu bir hayata sahip oluyorsun.ayrıca psikolojik açıdan kişinin kendisine yapabileceği en lüks yatırım sürekli olumlu olmak.içinde yaşadığımız ülke zaten standart bir insan için yeterince yorucu.buna bir de kendini iyice şartlayıp, kendini sürekli incitirsen, hem kendi mutluluğunu kaybedersin hemde olumsuzluğunu sürekli yansıttığın insanları.

çünkü ben sürekli şikayet eden ve sürekli olumsuz şeyleri konuşan insanlardan sıkıldığımı ve hoşlanmadığımı fark ettim.bunu yapan biri ile mesela iletişimi bir takım sebeplerle de olsa mesafeli tutuyorum şu aralar.


kısaca olumsuz insanlar ve olumsuz bakmak iyi bir hayat için ideal opsiyon değil.

etrafına pozitif kendine negatif olan insan

içinde neler yaşadığını kim bilebilir ki? yansıttığımızın zıttı yaşar bazen içimizde. belki yaşanmışlıklar ve hayatın kattığı olgunluk bu noktaya getirmiştir. kişisel kanaatim bu kişilerin otokontrolü oldukça yüksektir.

karamsar insan yerine tercih edilecek kişidir.

eşi dostu kıymetini bilmez.
başkalarına sevimli gelir sadece.

eskiden tiksindiğim şimdilerde özendiğim tarz.