hiçbir zaman evlenemeyeceğini anlamak

kötü bir şey değil. ömür boyu birlikte olmak daha güzel. evli kalmasan bile.
bu yolculugumda sık sık partner değiştiren bir insan olmadım ama
halimiz de yok yani daha iyisini bulmaya.
olanla yetineceğiz ya da yalnız kalacağız.

eh bakalım 2-3 kişiye kadar tahammülüm var halen.
henüz insan ilişkilerinden baymadım ama üzereyim yani.

kadın için 30lu yaşların başında gelen idrak ediş. erkek için biraz daha ileriki yaşlarda netlik kazanıyor bu fikir/karar.

ben 17 yaşımda ayşegül tarafından terk edildiğimden bu zamana anladığım bir gerçek olarak bakıyorum buna. o değilde ne kadar çok kız terk etmiş beni. oyuncak gibiyim yoyo gibi bir şeyim atıyorlar tutuyorlar beni buna bir son vermem lazım gerçekten. teker teker sileceğim insan ilişkilerimi ve yalnızlığımın kadim sonsuzluğunda karanlıklar yutarak boğulsam da kusmayacağım hiçbir ışık.

benim için sorun olmayan ama ailem için büyük sorun olan durum. sürekli birilerini bulup tanıştırmak istemeleri, yakınmaları.... bir gün anneme ya anne senin ekmeğini mi yiyorum suyunu mu içiyorum ne istiyorsun dedim, o da ağlamaya başladı, yük geliyorsun diye mi söyledik içimiz rahat olsun uzaktasın tek başına olmaz diye dedim dedi. annemin içi rahat olsun diye evlenecğeim en son herhalde. hayır sorun etmese ona gelin getiricem ama daha o kadar batılılaşamadı.