hıçkıra hıçkıra ağlamak

çok feci rahatlama yaratır.

en sevdiğim eylemlerden biri. hele ki gece hunharca ağlayıp sonra da mis gibi uyumak şahane bir olay.

yusuf suresini okuyup ağlarım...

eskiden en kötü durumlarda bile hiç ağlamayan/ağlayamayan insanları görünce şaşırır, anlamaya çalışırdım. bir kez daha gördüm ki hayatta her şeyi yaşıyormuş insan. yaşadığım için mahcubiyet duyduğum ve yaşanılan onca acı karşısında çaresiz hissettiğim son birkaç yılın acısı döküldü, tutamaz oldum. kalp taşıdığını unutmayan insanlara helal olsun. doya doya ağlayabilmek bile büyük bir şans. eksik kalınca anlıyormuşsun.

baş ağrısı yapıyor tavsiye etmiyorum, gerçi içinde tutuncada ağrı yapıyor. salın gitsin.

ihtiyacım vardı...

"guzum, sen de her boka ağlıyorsun" *, stepne patlak çıktı diye ağlanır mı hiç? hiç...