high hopes

ne zaman dinlesem hep aynı duyguları uyandıran, yaşasın rock müzik dedirten, sözleri ayrı, müziği ayrı güzel nadide bir parça. yok böyle bir şarkı ya daha gelmedi, gelemez.

pink floyd'un en sevilen şarkılarından biri. klibi ayrı şarkısı ayrı güzel. üzerine detaylı incelemeler yapılmıştır.

(bkz: dünyanın en güzel şarkısı)

bir ara uyumadan önce hep dinlediğim takıntı yaptığım şarkıdır. arada hala açar dinlerim efsane güzeldir.

derin duygular barındırır. şöyle bir geçmişe götürür, pişmanlıklarını, mutluluklarını, ayrılıklarını, hüzünlerini, kısacası her şeyi önüne serer. tüm bu yaşanmışlıkları, geçmişe duyulan özlemi hatırlatır ve hissettirir. yüzünüzde bir tebessüm bırakabilir, üzebilir veya ağlatabilir.

evet tüm bunları bir şarkı eşliğinde yaşayabilirsiniz. müziğin gücü bu olsa gerek.

aşırı iyi bir (bkz: pink floyd) şarkısı, ben başlık açmaya gelmiştim ama arkadaşlar başlığı açmış. her biri de çok güzel şeyler söylemiş, hepsi doğru. herkesin kendinden bir şey bulabileceği, mükemmel bir eser ama galiba ben bu şarkıyı çok yanlış birisiyle harcadım...

tartışmasız en iyi şarkı

gelmiş geçmiş en anlamlı -ki bunu bu kadar az sözle belirtmek zor- parça olmasının yanı sıra, benim hayatımı da en çok değiştiren şarkıdır kendileri.
hayat her zaman size istediklerinizi vermez hatta elinizde olanları da sizden alır ya hani. o kuyunun dibini görürsünüz. "heh işte şu an dipteyim daha da düşmem heralde dersiniz" ki düşersiniz. düştüğüm zamanlarda beni o kuyudan çıkaran değil ama o kuyuda hayatta kalmamı sağlayan ve "elbet bir gün geri çıkacağım" umudunu kaybetmemeye sağlayan yegane parça.
pink floyd'un en sevdiğim üyesi roger waters olmadan yapılmış olmasına rağmen benim en sevdiğim parça. ayrıca pink floyd'un veda şarkısı. zirvede bırakmak tanımının karşılığı.
teşekkürler david.

kanımca gelmiş geçmiş en iyi pink floyd eseridir. (şarkı demeye dilim varmıyor)

solosuna kurban hele hele

bir pink floyd şarkısı.



sözleri:
beyond the horizon of the place we lived when we were young
in a world of magnets and miracles
our thoughts strayed constantly and without boundary
the ringing of the division bell had begun

along the long road and on down the causeway
do they still meet there by the cut

there was a ragged band that followed in our footsteps
running before times took our dreams away
leaving the myriad small creatures trying to tie us to the ground
to a life consumed by slow decay

the grass was greener
the light was brighter
when friends surrounded
the nights of wonder

looking beyond the embers of bridges glowing behind us
to a glimpse of how green it was on the other side
steps taken forwards but sleepwalking back again
dragged by the force of some inner tide

at a higher altitude with flag unfurled
we reached the dizzy heights of that dreamed of world

encumbered forever by desire and ambition
there's a hunger still unsatisfied
our weary eyes still stray to the horizon
though down this road we've been so many times

the grass was greener
the light was brighter
the taste was sweeter
the nights of wonder
with friends surrounded
the dawn mist glowing
the water flowing
the endless river

forever and ever

müthiş bir pink floyd eseri.

sözleri tamamen farklı olan bir kodeline parçası da var. o da güzeldir baya.

gençliğimizin ufkunun ötesinde mıknatısların ve mucizelerin dünyasında düşüncelerimiz kararlı sınırsız bir şekilde yolunu yitirdi. paylaştıran çan çalmaya başlamıştı. long road boyunca ve causeway’in aşağısında cut onları hala buluşturuyor mu? yırtık pırtık bir şerit vardı ayak izlerimizi takip eden. koşmak, zaman düşlerimizi almadan önce. bizi dünyaya bağlamaya çalışan milyarlarca küçük yaratığı terk ediş. ve bizi yavaşça çürüyerek tükenmiş bir hayata bağlamaya çalışan çimenler daha yeşildi. ışık daha parlaktı. dostlarla çevriliydi. hürriyetin geceleri ardımızda parlayan köprülerin közlerinin ötesine bakıp, diğer yakanın nasıl yeşil olduğuna görmek, ileri atılmış birkaç adım fakat uyur gezer geri dönmek, içe doğru bir akının güçle geri çekmesi, daha yüksek bir seviyede, bayrak açık o düşlediğimiz dünyanın baş döndürücü yüksekliğine uzandı.*

beni farklı farklı dünyalara götüren pink floyd şarkısı.
ne zaman dinlesem yoğun bir iç sıkışması eşliğinde başka insanları, başka ülkeleri, başka okyanusları özlüyorum. varlığını bile bilmediğim yerler/şeylere özlem duymamı sağlıyor. neşeli başlayan bir pazar sabahımı dinlemeye başlayınca mahvetti mesela. kitap okuyup komedi dizisi izleyecektim ben bugün. şarap içip özlemek istiyorum şimdi. bağımlısıyız.

tanrısal bir melodiye sahip, bu dünyaya ait olmayan bir şarkı.

canlı akustik versiyonu
nightwish coverı

nightwish’in 2005 hartwall arena konserinde marco tarafından seslendirilen coverını orijinalinden daha çok sevdiğim şarkı.

panic! at the disco'nin güzel bir şarkısı.

eğer geçmişe özlem duyuyorsanız ve de kendinizi genç hissetmiyorsanız sizi daha çok etkileyecek ve böyle hissettiğiniz zamanlarda sizi dinleme döngüsüne alacak pink floyd şarkısı.

notalarla felsefe ve yaşamın özeti adeta. üzerine sözlerinin anlamı da eklenince...

pink floyd’un kepenkleri kapatış şarkısıdır.

pink floydun leziz bir şarkısı kesinlikle, bir de aynı isimle kodaline ın bir şarkısı vardır, genelde pink floydun high hopes una göre bilinmez ama o da güzeldir, farklı şeyler hissettirir buradan