inanmak

insan yaşamında aidiyet alanını genişleten iradedir.
inanmak bizleri ait ve sahip yapmakla birlikte
güven ortamı oluşturur.
ancak;
ruha doyum sağlayan netlik,
neye/kime inanmaman gerektiğini bilmekten geçer.

inanmak var etmektir. inanç biterse karşıdaki durumda biter.

yanılmaktır.

her şeyin başlangıcı. inanmak bir zaman sonra "kanmak" oluyor. devamı hayal kırıklığı. sevinç, üzüntü, mutluluk hepsinin temelinde inanmak var. en büyük hatamız sorgusuz sualsiz ümit ettiğimiz ne varsa inanıyoruz. lanet olasıca zincirin ilk halkası gibi.

sırasıyla inanmak, kanmak ve hayal kırıklığı. mükemmel bir üçlü. mfö gibi.

t: birşeyin doğruluğuna veya varlığına kanaat getirmek, kabul etmektir.
inansak bir türlü,inanmasak bir türlü.
konuya ve duruma göre ömrümü ya uzatır ya kısaltır.
mesela; güzel günler gelecek buna inanıyorum. bu düşünce beni hayata bağlıyor.
fakat, karamsarlığa kapılıp, güzel günlerin geleceğine inanmayı bırakırsam, kendi deyimimle bitiksel hayata girebilirim.
inanın, ama güzel şeylere inanın. cinci hocalara falan değil.

inanmak istemiyorsam inanmadım fakat bilmek istemiyorsam öğrendim. öğrenmek istemesem bile gördüm, görmesem bile tecrübe ettim. hiçbir zaman iyimserin yanında olmak istemedim çünkü basiti seçtim. ne başıma gelirse gelsin kötünün kazanacağına olan inancımı her sabah tazeledim çünkü ben basiti seçtim. her şeyin tonlarla ilgili olduğunu geç öğrendim. kötünün veya iyinin her zaman sürmeyeceğini, hayatın gri, gri olmasa bile bir tonu olduğunu fark ettim. hayat benim seçtiğim yol kadar basitti, ne siyah olacak kadar berbat ne beyaz olacak kadar güzel...

herkes beklentiye sokar vs. demiş çokta doğru demişler ama bence bir şeylere inanmak o içimizdeki çocuğu canlı tutuyor,evet çok yorucu, yıpratıcı olabiliyor ama kimimiz içinde ruh sağlığını koruyabilmenin bir yolu bu.bunu sadece inanç,din açısından düşünmeyin misal benim annem birçok başarısız ilişkiden geçti ama inancını yitirmedi ve bu onu duygusal açıdan ayakta tutuyor, yaslarını kısa yaşıyor. bana hep der ki yarın süprizlerle doludur.

eğer inanırsanız kağıttan kuşlar bile havalanır.

inanç bilmeme isteğidir der nietzsche reis. doğru da söyler.

bilmenin esanlamlisidir

girilen tanımlardaki bazı yorumların aksine inanmak, tamamen özneldir. yeterli ve geçerli sebeplerden doğar. bir insan, öznel ve yeterli sebeplerden dolayı bir şeye "inanır veya inanmaz".