ıssız sokaklarda yürürken güven veren şeyler

sık serpiştirilmiş sokak lambaları ve açık dükkanlar bunlardan biridir.

telefon şarjının dolu olması, fazla ses çıkarmayan ayakkabı giymiş olmak, biber gazı

(bkz: avcı bıçağı)

o yoksa çelik asker matarası da olur. kafaya geçirildiğinde etkisiz hale getiremeyeceği canlı yoktur.

t: normal şartlarda hoş olmamasına karşın gerekli olan şeylerdir. işleri pisleşmeden halletmek isterseniz yaratıcılığınızı da konuşturabilirsiniz. büyük boy şemsiyeler bu konuda çok işlevseldir mesela swh.

benim için anahtar, törpü ve eşek ölüsü kadar ağır olan sırt çantamdır.

sokak lambası

issiz yerlere belimde 14lu olmadan gitmem

biber gazı. işe yarıyor.

biber gazı vs gibi kendi yanınızda olanların yanı sıra kenarda köşede kedi/köpek besleyen teyzeler bana güven veriyor.

yanında taşıyacağın portatif bazuka bunlardan birisidir.

telefonda konuşarak yürümek ,iyi hissettiren şeyler düşünmek

genelde öyle durumlarda gaza getiren müzikler dinleyerek kendimi motive ederim. sanırsın smackdown maçına gidiyorum ama o an öyle yapmam gerekiyor ki güvende hissedebileyim.
hiç değilse daha az panik oluyorum, o açıdan işe yarıyor.

hiçbirşey.
1: diyelimki boks şampiyonusun, birileri sana sataştı ve kavga çıktı, yumruk attığın adam komaya girebilir ve sen hapse gireceksin.
2: farzetki silahın var karşındakiler seni mecbur etti ateş ettin, hapse gireceksin.
3: sana silah çekebilirler ve canından olursun...
özetle ıssız bir yerde gece tek başına asla yürüme..
ıssız tekinsiz yerde gece çok kişi olsanda yürüme.

yanınızda ki kişidir.yolun sonunda ölceginizi bilseniz dahi hemen yanındakinin varlığı size güven verir,o yolu yürürsünüz.

bu ıssızda yürüme işini tercihen çok yaparım, severim, kendimi güvensiz hissetmem, ama yolda karşılaştığım köpekler ekstra bir sevindirir beni. sanki iki arkadaş yolda karşılaşmış gibi oluruz. önce uzaktan izlerler gelişimi biraz pür dikkat, sonra yekten gelirler. bazen tek bazen iki üç tane.. bazen havlayarak. sonra biraz muhabbet, biraz sevgi gösterisi, ve yolu beraber gideriz. yol boyu ben bir şeyler derim onlara, onlar havlarlar, arada bir dönüp bakarlar cevap verir gibi, çok ilerledilerse beklerler beni, varınca gaza getirip kışkırtırım falan, harika geçer yolculuğumuz. annem çok korkar mesela bu huyumdan, gece yürüyerek eve dönmeler falan ama çocukluktan beri köpeklerle aramda garip bir bağ vardır benim, en tehlikelisi denilen bile yanımda kanki olur. ve beni korurlar. ona güvenirim biraz.

yaşam örneği. kapıda oturan birileri....

köpek olmadığından emin olmam. aksi takdirde tırsarım.

beş parasız olmak.

"cebindeki bozukluklardan başka kaybedecek neyin var ki?"
nietzsche...

bana güven veren şey ıssız sokaklarda yürümemek.

benim gibi yürüyen bir kadın görürsem rahatlıyorum. yoksa kedi köpeğe sığınırım çantamdaki parfüme, kaleme, şemsiye varsa ona, kolonya varsa ona falan sığınırım.

telefonda konuşmak az da olsa güven veriri yoksa anahtara güvenmek zorunda kalırsın