ıssız sokaklarda yürürken güven veren şeyler

yumruklarıma güveniyorum

düzgün insanların olduğu, güvenli bir semtte olmak.

güveniyorum yumruklarıma.

bana hiçbir şey güven vermiyor. genelde ıssız sokaklarda yürümemeye gayret ederim. yürüyeceksem yanımda birileri olsun isterim. tek başıma ıssız bir sokakta başıma her şey gelebilir. kendimi de koruyamam. çünkü ben kısa boylu, çelimsiz ve yaşlı bir kadınım.

ne bildiğim bir savunma sporu var ne de biber gazım. ancak hiç korkmuyorum ıssız sokaklarda gezmekten. çünkü birşey olmaz diyorum. ne olabilir ki, ne yapabilirler ki?

korkmuyorum, az biraz tedirginlik oluyor o kadar.
dolandırılma endişem de yok. yani canım kurtulacaksa cüzdanımı patlatabilirler. ki genelde nakit taşımıyorum.

yazarken fark ettim ben dünyayı kaygılı bir biçimde boşvermişim.

yazmayı unutmuşum, o kadar kendimi çekmişim ki yazarken başka şeyler geldi aklıma...

neyse

korkamdığım şey, kimse bana dokunmaz düşüncesi. dikkat celbetmeyen bir yapıya sahip olmam. böyle zamanlarda acayip fayda sağlıyor. bir gaspçı bile umursamaz işte. ben de güvende olurum düşüncesi bana güven veriyor.