istiklal caddesi

istanbul'un diğer ünlü caddesi bağdat caddesi'nden daha kısadır ve farklı olarak günümüzde araç trafiğine kapalıdır. yine de istiklal de iyidir.

1996'daki mtv belgeseli için çekilen 4 dakikalık videosu yayınlanmış.
hey gidi hey. bir zamanlar ne kadar güzelmişsin be istiklal. o zamanları ben de hatırlıyorum az çok.
görüntüler eşliğinde efenim.

nevizadeye bir kaç kez uğramışlık dışında sanırım son on yıldır istiklal, istanbul programımda yer almıyor. (orhan veli gözleri kapalı dinlediği istanbul'u anlatır, biz artık gözümüz açık bir istanbul bulamıyoruz ne yazık ki.)

üstteki yazar doğru demiş ,1990'lar da bile güzeldi.
benim dedem,büyük annem kasımpaşa sonrası yıllarca istiklal'de oturmuşlar nevizade ile balıkpazarı sokağının olduğu yerde.
ben küçüktüm fazla hatırlamam ama dedem vefat etmiş 3-5 sene büyük annem teyzemle oturmuş annemle giderdik ziyarete ve kalmaya,bir ruhu vardı caddenin şimdi gidiyorsun hiç bir özelliği yok ,ben imam adnan'da bar işlettim ,orta halli bir yerdi ,çıkıp gezmeye erinirdim ,2006-7 civarı.
bana göre hiç bir güzelliği kalmadı.,zaten gitmiyorum da .
94'de refah aldı galiba ondan sonra her yeri bozuldu.

(bkz: rip)

istanbul beyoğlu ilçesinde olan meşhuuurrr caddedir.

distopik evrenlerde her milletten insanın bulunduğu safezone sınır kapıları olur ya, istiklal öyle bir yer işte.

eski olayı bitmiş, sokaklar akapelilerin afgani, paki ve suri din kardeşleri ile dolu saçma bir yer olmuş.
o kültür sanat işleri yerini, iskambil kağıdından fal bakan roman vatandaşlar ve nargilecilere terk etmiş.

gençliğimi verdim efenim..
çok sevdim ama uğruna bir gençlik verdim.

içine ettiler eskiden çok güzeldi artık yakınından bile geçmiyorum.

abim 1988 de universiteden , ablam liseden mezun oldu. o zamana kadar abim en çok istiklal caddesinde bir kasetçiden karışık kaset almayı severdi, her hafta nişantaşına ablamla beni okuldan almaya geldiğinde ilk cebinden onu çıkarır , heyecan dolu çığlıklarımıza gülerdi. dolmuşla beşiktaşa inip motorla haydarpaşaya geçer ve yetişmek için koşarak trene atlardık. trende gırgır ya da fırt okur kahkahalarla güler herekede trenden iner ve vapurla yaşadığım kasabaya geçerdik. eve girdiğimizde ilk işimiz kaseti dinlemek olurdu.

sonraki yıl bende mezun oldum ve abim , ablam ve ben birlikte yaşamaya başladık. boş vaktimizi istiklalde geçirmek en sevdiğimiz şeydi ama istiklal caddesi gerçekten kendimize çeki düzen vererek gittiğimiz bir yerdi. kalabalığın içinde kendini kaybetmek harika bir duyguydu bence. her yerden müzik sesleri yükseliyor , insanlar neşeli , cadde her iki yakasından bir aşağı bir yukarı doğru yavaş yavaş hareket ediyor sanki.. sevgililerin buluşma yeriydi istiklal caddesi. saat 1 de istiklalde buluşmak!!! biz istiklalde gecenin dördünde güvenle kadın başımıza şarkılar söyleyerek yürüdük . aşktan ya da içkiden -her neyse- sarhoş olup kusanlara durup yardım ettiğimizde oldu , ağlayana omuz olduğumuzda.

1990 yılına kadar taksimde sinemaya gitmek için şişlideki evimizden çıkıp taksiye biner ve istiklal caddesinde sinemanın önünde inerdik. o zamanlar her hafta yeni vizyona giren bir filme gitmek mümkündü , bizde giderdik. istiklalde filme gitmek başka semtlerdeki sinemalara gitmekten hep daha keyifli oldu. çok sonraları kapanışına tanık olduğum rebul eczanesi ve lebon pastanesinin cıvıl cıvıl olduğu , kalabalık müşterilere hizmet verdiği günlerdi. cadde yılbaşı için ayrı bir özenle süslenirdi.

kulağa tuhaf geliyor değil mi? sanırım istiklal caddesini taksiyle geçme ayrıcalığını yaşamış ve hala hayatta olan nadir insanlardan biriyim.

şimdi o günleri düşününce...

eskiden daha nezih ve güzel bir yerdi. şimdi sanki arap ülkesinin bir caddesi gibi varoluş gösteren caddedir.

son 10-12 yıl içinde iyice betonarme hissi veren yer.2000 ve 2010'larda biraz iyiydi ama son dönemde artık full gri bir hal almıştır.tekrardan ağaçlandırma vs. yapılmıştı ama patlamadan sonra onu da kaldırdılar.

ama yine de yürümesi hoştur insan popülasyonu çok fazla olsa da tarihi dokusunu hala koruyor.ben şahsen şişhane tarafına yürümeyi severim.

beyoğlu'nda tünel'den başlayıp taksim meydanı'na kadar uzanan, istanbul'un en ünlü caddesi. araç trafiğine kapalı olup ortasından nostaljik tramvay geçer.