jack london

adam hakkında bir şey bilmiyorum ama başlığı görünce aklıma beyaz diş geldi. öyle bir yazar işte.

demir ökçe adlı romanı, orwell'in 1984'ünden yaklaşık yarım yüzyıl önce yazılmıştır. tam olarak "özgürlükçü", "demokrasi aşığı", "insanlığın bulduğu en ideal sistem olan kapitalizmin ne kadar vahşi, ne kadar kural tanımaz, ne kadar alçak bir rejim olduğunu anlatan demir ökçe'yle london, 1984'ü yazmasından 50 yıl önce orwell'in ağzına ağzına vurmuştur. dişlerini kırmıştır.

türkiye'de herkesin beyaz diş ve martin eden ile tanıdığı, oysa (bkz: yanan gününü ışığı), (bkz: açlar ordusu) ve (bkz: altta kalanlar) adlı kitaplarında çıtayı dahada yükseğe çıkarmış kişidir.

zeka vs fiziksel güç kapışmasında fiziksel güçten yana oy kullanması muhtemel yazar. zorlu geçen hayatında pek çok defa fiziksel güce başvurulan ortamlarda kalması böyle düşünmesi için en önemli gerekçesi olsa gerek.

kendisiyle en büyük anlaşmazlığı burada yaşarız gibime geliyor. yeterince zeki biri kendini fiziksel gücün geçer akçe olduğu bir duruma düşmekten kurtarabilir.

ve ölümü, net intihar. saygı duyuyorum. bittiğini düşündü ve bitirdi. aynı durumda aynısını yapmak nasip olsun.

çok aşağılardan gelmiş yazardır.

elimde bir kaç kitabı olan yazardır ama okuyamıyorum çünkü youtube da jack london okumaya hangi kitaptan başlanır diye bir video izledim ve ilk kitap bende yok henüzde alamadım gerçekten o sıraya göre mi okumalıyız okuyan arkadaşlar bilgilendirebilir mi

enteresan bir adam. çocuk kitabı da yazmış, türünü tanımlamakta zorlandığım öykü kitapları da yazmış. karanlık eserleri de var ama pek kaliteli değiller. eğitimsiz olmanın verdiği kompleks okunuyor romanlarında. kendini bir şekilde yetiştirmiş olmasıyla övünmeden övünmeye çalışıyor. ki bence normal, hakkıdır. hiçlikten gelmiş biri zira.

deniz kurdu diye bir romanını okumuştum. nihilist felsefeye giriş tadında hezeyanlar vardı. temel bir felsefi metni okuyup ''yazarım ben bunun üzerine'' diye düşünmüş olmalı. fevkalade kötü bir kitaptı.

fakat... bahsettiğim o öykü kitapları şahane işte. denizde, kolonyal bölgelerde geçiyorlar ve tam bir özgürlük hissi veriyor. bir nevi anılarını kitaplaştırmış. kültürü anlamanızı sağlıyor ve o acımasız ortamda hayatta kalmak için yapmaya mecbur kaldığı zorlu seçimleri görüyorsunuz. anlattığı şeyler acayip maceralı. tıpkı corto maltesse okur gibi bir oraya bir buraya sürüklüyor sizi. edebi ağırlık olarak çok yüksek seviyede görülmez bu tür öykü kitapları ama bana kalırsa jack london'ın özünü ancak o öykülerde bulabilirsiniz. gerçekten aşırı zevk alarak okumuştum. peş peşe okudum sanırım üç, dört kitabı. o hikayelerle biraz daha sert, dirençli biri olmak gerektiğini düşünmüştüm. çok steril bir hayatımız var şimdi. hiç maceraya yer yok. hayat o öykülerdeki gibi yaşanmalı bana kalırsa.

aklıma gelmişken tekrar okuyayım o kitapları. verdiği hissi çok sevmiştim.

büyük bir anlatı ustası ve dehası olmakla beraber kitapları arasında ciddi seviye farkı var. bu da çok yazması ile ilgili. bir kitabını almadan önce araştırın. her yazdığını okumaya gerek yok. benim favorilerim vahşetin çağrısı ve martin eden. örneğin deniz kurdu romanında fazla felsefe yapmış ve sıkmıştır. köpeklerle ilgili öykü ve romanlarının eşi benzeri yok.

beyaz diş, martin eden gibi kitaplarıyla bilinen yazar. ben yanan günışığı ve ateş yakmak kitaplarını okumuştum. ıkisini de çok beğenmiştim. umarım diğer kitaplarını da okuyacak zaman bulurum.

en sevdiğim yazardir.

pardon benim en sevdiğim yazar stephen king di.

maceraperest, gezgin, homeless yazar.
kitaplarını köşkünün balkonun da yazmaz. san francisco ya giden ilk trene kaçak biner.
varoş semtlerde aylarca yaşar.
pamuk çiftçileri ile pamuk toplar.
kuzeye altın arayanların arasına karışır.
jack london nasıl böyle yüksek derecede okuyucunun hayal gücünü tetikleyen romanlar yazıyor.
işte bu yüzden adam yaşadıklarını, okuyucuya hayal ettiriyor çünkü.

favorim olan beyaz diş ve martin eden'ın yazarıdır. keşke oturup konuşabilsem diye düşündüğüm yazardır aynı zamanda.

asigim. asik. kendime zorla, “entellektuel kaygilarla” rus edebiyati okuttugum bi donemden sonra “beyaz dis” ile tanidim kendisini. dedim iste budur ya. ben bunu seviyorum.

kendisine sevgim ve yazılarına olan aşkım beyaz diş ile başlamıştır. bence bir çok insanın kitap sevgisini büyük oranda geliştiren yazarlardan biri.

martin eden isimli mükemmel bir kitabı vardır. ayrıca beyaz diş ve vahşetin çağrısı kitaplarından sonra, alternatif bir evrende köpek olarak yaşadığına inanasım geliyor.
hakaret değildir. köpeklerin iç dünyasını avcunun içi gibi bilmesini aklım almıyor. olağanüstü biri.

(bkz: planet gezgini) adlı kitabıyla çakralarınızı açan, ufkunuzu genişleten, hayata bakış açınızı sorgulatan anlatımı ve dili fazlasıyla kuvvetli yazar. *

kediyle köpekle uğraşacağına mavi diş yazaydın da patent, telif milyarderi olaydın dediğim yazar.

martin eden denen o efsanevi kitabın yazarı....nobel ödülü alamamış olması kalbimi çok kırıyor

bob dylan'in nobel edebiyat ödülü aldigi bu dünyada , bob dylan'i elli kere katlayan bu adamin bu ödülü almamasi hakkaten trajikomik.gerçi ünlü olduktan sonra yazilarini baskalarina yazdirdiği söylenir.ve yazilarini onun yerine yazdigi söylenen ve kendisi gibi amerikali olan bu yazar nobel edebiyat ödülü'nü kazanmistir.kim derseniz ;

(bkz: sinclair lewis)