kadının üstünlüğü

neye göre kime göre?

kendimi güçlü bir kadın olarak biliyorum ben. hani epeyce yeteneğim var, müzik kulağım, güzel sanatlara yeteneğim, hayatla mücadelede * galip geldiklerim, okuduğum mektepler, aldığım görgü/terbiye, insana/hayvana "insanca" bakışım, donanımım, becerilerim, kimseye maddi ihtiyacım olmadan ayaklarımın üzerinde durabiliyor oluşum, yeteri kadar eşimin dostumun olması, sevgiyi daima menfaatin önüne koymam, şefkati esirgememem, mantığımla gönlüm arasındaki dengeyi olabildiğince gözetebilmeme filana bakılırsa gayet de güçlü bir kadınım.

bütün bunlar beni kime ve neye karşı üstün kılar ama? hiçbir şeye. bütün bu özellikler beni biçimliyor evet ama beni başkalarına kıyasla değil kendim olarak, rekabete/yarışa girmeden, kimseyi küçümsemeden ve her şeyden önemlisi "üstünlük" taslamadan kendim olarak biçimliyor.

ne damarımdaki kanı, ne genetik mirasımı, ne tanrıyı/dini, ne iktidarları, ne içinde yaşadığım coğrafyayı kendime pranga etmeden ya da onlara sırtımı dayamadan, evrende bir kum tanesinden bile daha küçük olduğum bilinciyle hak ve özgürlük ve fırsat eşitliğine inanarak hayatın tadını çıkarmaya çalışıyorum.

düştüğüm zamanlar oluyor; zayıf hissettiğim, belimi doğrultmak, kıçımı kurtarmak için özel çaba sarf ettiğim zamanlarım da çok oluyor. bu hallerim de diğerlerini bana karşı üstün kılmıyor.

şöyle bir küçük ve basit bir örnek vereyim, salondaki üç kanapenin biri jan hanımın, biri jiro beyin bir diğeri de benim yayılma alanlarımız.

söyleyeceklerim bu kadar, teşekkür ederim.

ya tek üstünlük kız çocuk üstünlüğüdür bunu da inkar eden göttür.



büyüyünce herkes eşit, görgü kuralları dışında. az ayı olmayın da görgü öğrenin.

yasalar, kanunlar ve insan hakları açısından her insan eşittir.

herkesin birbirinden farklı karakteri ve özellikleri varken kadınların ve erkeklerin birbirlerine olan üstünlüğünden bahsedilemez.