kar yağdığında herkesin kar fotoğrafı paylaşması

yağsa da paylaşabilsek.

bunun peşinden mangalda sucuk ekmek fotoları gelmesi muhtemeldir.

bursaya bir kar yağsa da fotoğraflarını burada paylaşsam, vakti geldi artık. bütün hücrelerime kadar paylaşma isteği hissediyorum.

herkesin yapmadığı eylemdir. ya da yapsınlar bu da mı suç ulan? delirmişsiniz siz *

karın yağmasını ve ortalığın beyazlara bürünmesini isterler. hem yağan karı seyrederler, hem fotoğrafını çekerler, hem hikaye olarak paylaşırlar, böyle de bahtiyar olurlar.

seviyoruz işte. üfff. her şeyin de hesabını sormasanız mı artık? benim yaşadığım şehirde hiç kar yağmadan geçer kışlar oluyor. bazen biraz yağıyor, tutmadan eriyor. kar tuttuğu zaman coşkuyla karşılıyoruz tüm şehir. son iki senedir erimiyor karlar bir türlü, yol kenarlarında kürenmiş kar birikiyor, belediyeyi gömüyoruz. ama kar yağmasını, yağan karı izlemeyi, yağan karla mutlu olup bunu paylaşmayı seviyoruz. ha ben genelde paylaşmam kar fotosu ama paylaşsam da kimsenin eleştirmeye hakkı olduğunu düşünmüyorum.
şu hayatta üç beş şey var zaten artık insanları mutlu eden, bırakın isteyen istediğini paylaşsın artık. beğenmiyorsanız ağlayarak engelle butonuna basın.
delirttiniz beni. :(

yılladır kar yağışı görmeyenler üzgün. mesela ben

ben paylaşmadım diye evi bastılar. dayak yedim az önce.*

sere serpe güneşlenme fotoğrafı paylaşmaya nazaran gerçekleştirilen daha isabetli bir eylemdir.

hele hele karlar düşer şarkısı ya da her yerde kar var şarkısı eşlik etmezse o paylaşımlara insanlar ölebilir...

o yüzden kimse atmadan ben paylaşayım dedim.
sizin oralar nasıl bilmem ama buralar böyle.

ben kar fotoğrafları severim şahsen. paylaşın durmayın. beğenicem hepisini

kar yağmıyor ki kar fotoğrafı paylaşayım. ha fırtınadan uçan çatı fotoğrafı isterseniz yarın çekip paylaşayım. bir de kafasına ayva düşen kadın var ama ou fotoğraflamadım. doğru hastaneye gitti.
ayva gitti yani.

10 yıla yakın yaşadığım ankara'da kardan ve soğuktan o kadar bıkmışım ki şu an bulunduğum akdeniz ikliminde kar fotoğrafı paylaşamadığıma seviniyorum. bugün şehrin en işlek caddesinde uzun uzun yürüdüm. hala yaseminler, begonviller açmaya devam ediyor, sokaklarda turunçlar meyveleriyle selam veriyorlardı. nasıl mutlu odum, bitmemiş ama serinlemiş bir yaz. erken gün batımında gözümü alan güneş, daha ne olsun.

kara doyan insan ile kara hasret insan arasındaki farkı gösterir. yağsa da paylaşsak.