karlı kayın ormanında

nazım hikmet ran' ın aynı adlı şiirinden zülfü livaneli tarafından bestelenmiştir. zülfü livaneli şöyle anlatır:

bestecilik dünyanın en zevkli uğraşlarından birisi. bir odada yapayalnızken, bir enstrümanın üzerine eğilerek ezgiler oluşturmanın tadı dünyada hiçbir şeyle ölçülemez. hele bu bestelerin kitlelere ulaştığını, yüzbinlerce kişinin hep bir ağızdan söylediğini görmek bir besteci için sevinçlerin en büyüğüdür. ben şanslı besteciler arasında sayıyorum kendimi. stockholm’deki yalnız yıllarımda, evimin yanındaki karlı ormanda dolaşarak oluşturduğum karlı kayın ormanı, paris’te bir akşamüstü bestelediğim ‘yiğidim aslanım burda yatıyor’ ve bunun gibi bir çok beste hem kitlelerin yüreğinde yer tuttu, hem de dünyanın çeşitli yörelerinde çok büyük solistler tarafından ayrı dillerde okundu. kendimi hiçbir zaman sadece yorumcu olarak görmedim: bir ses sanatçısı değilim ben. kendi bestelerimi, bir de müthiş geleneğimizden seçtiğim bazı deyişleri seslendiriyorum. ne yazık ki türkiye’de besteci ve yorumcu ayrımı pek fazla yapılmaz.

kaynak

karlı kayın ormanı'nı birçok kişiden dinledim ama bülent ersoy'un yorumu ayrı bir güzel. dinleyin efendim, hak vereceksiniz.

elini ver nerede elin..

karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
efkârlıyım, efkârlıyım,
elini ver, nerde elin? ayışığı renginde kar,
keçe çizmelerim ağır.
içimde çalınan ıslık
beni nereye çağırır?
memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak?
kayınların arasında
bir pencere, sarı sıcak.ben ordan geçerken biri:
'amca, dese, gir içeri.'
girip yerden selâmlasam
hane içindekileri.

[nazım hikmet]

zülfü livanelinin bestesi ile

çok değer verdiğim bir insanın en sevdiği şarkıydı. ben bu şarkıyı dinlerken hep onu düşündüm, muhtemelen hep düşüneceğim. ama o ne düşünüyor, kimi düşünüyor orasını bilmiyorum.

buradan

nazım hikmet'in güzel şiiri, bana hep sessizliği ve yalnızlığı hatırlatır nedense. zülfü livaneli bestelemiştir. benim için çok ayrı bir yeri var bu şarkıların içinde. ilk kez youtube'da açıp dinlediğimde kapağında nazım hikmet'i görüp araştırmamla edebiyat sevgim başlamıştı. biri link koymuş ama dizelerini yazayım. normalde sanırım 5 - 6 kıta kadar.

karlı kayın ormanında
yürüyorum, geceleyin.
efkarlıyım efkarlıyım,
elini ver, nerede elin?

memleket mi yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?
kayınların arasında
bir pencere sarı sıcak.
(...)

böyle devam eder şiir.

sadece memleket özlemi içerir..
uzak kaldığın topraklar ve uzak kaldığın canlar..
memleketidir insanın.

gece otobüs yolculuğunu getirdi aklıma soğuk hava üstünde mont atkını yastık yapmışsın karlı kayın ormanı dinlerken kısacık bir uykuya yürüyorsun

kuğulupark, eylem, ve gülümseyen gözlerin...

fikret kızılok yıllar önce siyaset meydanı'nda bu şarkı üzerinden yüklenmişti zülfü livaneli'ye. (bkz: prozodi)

nazım hikmet şiiri olup zülfü livaneli tarafından bestelenmiş ve genco erkal tarafından sahnede seslendirilmiştir.

"efkarlıyım efkarlıyım,
elini ver, nerede elin?"

nazım hikmet şiiri olup zülfü livaneli tarafından bestelendiği bilinmektedir;
2002 yılında ise nazım hikmet'in 100. yaş günü anısına saygıdeğer sanatçı genco erkal tarafından müthiş bir kareografiyle sahneye taşınmış ve şiiri de kendisi okumuştur.





''karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
efkârlıyım, efkârlıyım,
elini ver, nerde elin?

memleket mi, yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?''

şiir

playlistimin demirbaş şarkılarındandır.
rahmetli babam her dinlediğinde gözlerinden yaşlar süzülürdü. ben de şimdi ne zaman duysam babam aklıma gelir. eskisinden daha fazla hüzünlenirim.