kedi insanı vs köpek insanı

ikisini de severim, ama uzaktan.

balık insanıyım ben.

kedy ^^

minnak patileriyle pıtı pıtı yanınıza gelip gıırrlarlar, mırlarlar
bacaklarınızda sürtünürler kuyruklarını kaldırıp
bazıları yemek yerken nam nam nammğm diye sesler çıkarır
bazıları çok haşindir hiç sevdirmez kendisini bazısı ise tam bi lokumm bi pammık *** :))

köpüşler beni korkutuyor. her an saldırıp ısırabilirler korkusuyla yaklaşıp sevemiyorum. onlara sevgim uzaktan :/

ikisini de severiz. lakin ben köpek insanıyım bence. kediler biraz şerefsiz gibi.

(bkz: özgürlükçü kişilik yapısı vs otoriter kişilik yapısı)

kedi ve köpeğin kişilik yapısının tam tersi olmanız gereken durumdur. yani otoriterseniz kediyle mutlu olamazsınız sizi takmayacaktır ama köpek emir ver de uygulayayım diye gözünüzün içine bakar. özgürlükçüyseniz kedi insanısınız her dk varlığını hissettirmez darlamaz bi kenarda takılır kendi başına o.

bu kedi köpek ayrımı yüzünden hayvan severleri ikiye böldünüz zalımlar. ikisi de candır. ikisinin de farklı ve güzel özellikleri vardır. her genelleme gibi yapılan genellemeler yanlışları da içinde barındırıyor. okuduğum kadarı ile kedilerin hepsini karakter sahibi ilkeli yaratıklar haline getirmişsiniz ki, duy da inanma derler adama.

siz karakterli köpeklerle karşılaşmamışsanız biz ne yapalım yani ? misal bizim bir tane kızımız var evlere şenlik. diyorum çıkayım bahçeye seveyim şu keratayı, havasında değilse hanım efendi poposunu bile kaldırmıyor. masmavi gözleri ile buz gibi bakıyor bana. ben biraz bahçede dolaştıktan sonra lütfederse yerinden kalkıyor, etrafımda geziniyor. sonra bir zahmet başını uzatıyor. ondan sonra gerisin geri yerine geri dönüyor. canı isterse de bahçeye çıkmamla birlikte üzerime atlıyor ve beni yere yıkma teşebbüsünde bulunuyor. ondan sonra vur patlasın çal oynasın. yani kedileri övdüğünüz özellikler bizim hanım kızımızda ziyadesi ile var. tabiri caizse burnundan kıl aldırmıyor. onu kandırmanın tek yolu, kendisi ile top oynamak. işte o zaman kendini durduramıyor. saniyesinde ayaklanıp, ortalığı duman ediyor. bunu da yine kendi keyfi istediği için yapıyor.

oğlumuzda karakter sahibidir lakin hanım kızımız kadar ehli keyif değil. ona da öldürseniz top oynatamıyorsunuz. biz hanım kızımızla top oynarken beyefendi yayılıyor bahçenin muhtelif yerlerine kaldırabilene aşk olsun. öyle her durumda kuyruk sallayıp yaltaklanma huyları yok yani.

birde kedi çetemiz var. bağımsız bir birlik gibi. arkada bizimkiler olduğu için ön bahçeyi mekan belliyorlar. çete lideri ''kötü kedi şerafettin''in vücut bulmuş haliydi. adını osman koymuşlar. bizde kendisine osman demeye devam ediyorduk. olmadık saatlerde camı tıklatır, haracını kesmeye gelir, biz ödemesini yaptıktan sonra ağır ağır bahçede dolanır sonra rahat hissettiği yere yatar şekerleme yapardı. bir trafik kazasında hayatını kaybetti. şimdilik çetenin liderliğini oğlu küçük osman aldı. hık demiş babasının burnundan düşmüş. aynı özellikler onda da var. lakin diğerleri osmangillerden çok farklı. bahçeye çıktığınız an ayaklarınıza dolanır, sürtünür ve gelecek mamayı beklerler yani tabiri caizse köpeklere ithaf edilen yaltaklanma eylemini gerçekleştirirler. tabi bu onları da sevmemizi engellemiyor.

ez cümle; her hayvanın kendine göre farklı karakteri var. ne tüm kediler kedi insanlarının söylediği gibi karakter sahibi ne de köpekler karaktersiz. ayrıca şunu da unutmayınız kedilerden ''hachiko'' ya da ''edinburglu boby'' gibi epik kahramanlar çıkmaz. kahramanlar genelde köpeklerden çıkar *

ayrıca sokakta yaşamak zorunda kalan dostlarımız arasındaki ayrıma tamamen karşıyım. zira onlar karınlarını doyurmak için ne yapsalar yeridir. sokakta yeterince zorluk yaşıyorlar zaten. ve sevgiye açlar. sırf sizi gördüğü için yanınıza kuyruk sallayarak yaklaşan bir köpek karaktersiz olmadığı gibi. hemen önünüzde yuvarlanmaya başlayan ve size türlü şebeklikler yapan kedilerde karaktersiz değildir. hepsinin sevgiye ve ilgiye ihtiyacı var o kadar.

tosbağa konusuna hiç girmeyelim, kalbinizi kırarım *

tapire meyilliyim

kesinlikle bir kedi insani degilim. kopegim ben. zaten kedi fobim var 6 yaşimdan beri. 5 tane kuduz asisi yemisim ne kedisi allasen.

o kadar yıl köpekle yaşamış biri olarak, köpek insanı olduğumu düşünürken kedi bakarken buldum kendimi. e baktım bu da sevimli, tatlış bir şey, “ene beslenir ki bu” dedim. ayrım yapamıyorum, hepsi benim canım, hepsi.

köpek insanı olanlar genelde kedilerden haz etmiyorlar ama kedi insanı olanlar kedilere tapmalarına rağmen onlardan tam karşılık alamadıkları için köpeklere de kediler kadar ilgi gösterirler. en azından ben bir kedi insanı olarak köpekleri de çok severim.

genellikle sakin yapılı, gezmeyi, bol seyahat etmeyi sevmeyen, bunun yanında evinde vakit geçirmeyi tercih eden evcimen bir insansak ise kediler tam bize göre arkadaşlardır. kediler oryantasyon algıları yüksek ve ortamlarına düşkün olurlar. sakinlik ve huzur onları en iyi tanımlayan kelimelerdir. kedi insanı içinde aynı şeyler geçerlidir..

yıllardır evinde hem kedi hem köpek olan biri olarak, galiba kedi insanıyım ben. kediler bana daha çok benziyor. kendi alemlerinde takılırken, siz sadece yanında eşlik ediyorsunuz. bir nevi hizmetçisi oluyorsunuz. kendi isterse sevdiriyor, kendi isterse yanınıza geliyor. kedinizin karakterine zorla olsa bile saygı duymak zorunda kalıyorsunuz. ama köpekler tam tersi. uyurken bile uyandırıp oyun oynayabiliyorsunuz. sizi sevdiğini anlıyorsunuz. insanoğlu işte hep kaçanı kovalıyor.

köpek insanı korunma içgüdüsüne , kedi insanı koruma içgüdüsüne sahip insandır. vs sonucu kedi insanı tekler

biri kedi sever diğeri köpek sever gibi değil de karakter yapısına göre ev arkadaşı gibi bir versus.

dışarıda vakit geçirmeyi seven, daha sosyal insanların hayvanı köpektir, tam tersi olanların kedidir gibi gelmiştir bana hep. istisnaları var tabii.

ya da ben dışarı çıkmayı sevmiyorum ama köpeğimin yürüyüşü için her gün çıkıyorum diyenler de olacaktır, olabilir. sevgi böyle bir şey. :)

ah canım kedim!

köpek insanı sosyal, eğlenmeyi bilen tiplerdir zannımca. kedi insanları daha çok sanata yönlenmiş, kendi içinde bambaşka dünyaları olan insanlardır. (bkz: resimle/müzikle ilgilenen sanatçıların kedi sevgisi)

alakası olmasa da kedi sevenler sakin, sıcakkanlı, çekimser insanlar; köpek sevenler ise daha arkadaş canlısı, atılgan ve yöneten pozisyonunda olmayı seven insanlar gibi geliyor bana..

hayvan ayırt etmeyen insanım.

bir kedi annesi olarak kedi diyorum. ama ketum bir kedi suratından sonra gülümseyen köpekleri görünce de kendime hakim olmakta zorlanıyorum.

kedi severler küçüklüğünde ne kadar yavru varsa sokaklarda peşine düşmüş insanlar olup genellikle kedinin temiz bir hayvan olduğunu ailesine inandıramayan bireylerdir. köpek severlerde ise aile ve arkadaşlık ilişkileri gelişmiş insanlar olup köpeğin her ihtiyacıyla sadece kendileri ilgilenmeleri gerektiğini düşünen bireylerdir.