kendi kendine konuşurken lafın lafı açması

sadece o değil. ben bir keresinde tüm lojistik sorunları çözmüş, nereye kaç kişi yerleştireceksem yerleştirmiş, gizli kaçış yolları için hızlı ekipleri de hazırlamış en sonunda sultan kaçıncı pecerettin han'ın sarayını basmıştım.
dikkat ederseniz her aşamada, her aşamada kıyamet gibi görüş alışverişi, eski deyimle istişare var. tabi kendi kendimle istişare ediyorum ama o kadar olur. mühim olan mermi geliyor diye durduk yerde kendini duvar dibine atmamak. o da düşünsel, konuşsal çünkü.

(bkz: çok komik kendim)

benim en sevdiğim şeydir kendi kendime konuşmak.

psikolojik açıdan da asla sakıncalı değildir. kişinin bilincinin yerinde olduğu ve sağlıklı düşünebildiği sürece kendi kendine konuşmak en iyi terapidir. insan kendisine gösterdiği dürüstlüğü ve cürretkarlığı kimseye gösteremez, insan kendisinden çekinmez çünkü.

ben gün içerisinde kendi kendime konuşurum ve bu rutinimdir. farkındalığımı da geliştiriyor. bence ideal bir eylem. bırakın insanlar sizi deli sansın. insanlar delirmenin ne olduğunu anlamayacak kadar bilinçsiz bu ülkede. psikoloji o kadar ele- ayağa düşen bir meslek oldu ki her önüne gelen diğerine teshis koyuyor. herkese göre, diğeri psikolojik sorunlu zaten. bu meslek grubunun acilen toparlanması lazım bu ülkede. git gide sıradanlaştı ve korkunç bir hale gelmeye başladı. herkes birbirinin garip bulduğu davranışını ''psikolojik problemi'' var diye yaftalamaya başladı çünkü.

bir terim bu kadar çok kullanılıyorsa, toplumda bu konuda müthiş bir bilgisizlik ve hata var demektir. ben hatanın büyük çoğunluğunu psikologlarda buluyorum. psikiyatr'lar daha resmi ve tıbbi bir çizgi çekiyor herkese çünkü. biliyorsunuz psikiyatri alanı tıp okuyarak seçtiğiniz bir alan. tıp kazanır, sınava girer; puanınız yeterse psikiyatri seçersiniz.

psikoloji ise, 4 yıl okuduğunuz; eşit ağırlık puanıyla girdiğiniz lisans programıdır. her psikoloji mezunu sosyal medyada sayfa açmış hesapta hayatımızı güzelleştirecek postlar paylaşıyor, sorunlu insan tipleriyle alakalı kısa videolar çekiyor vs.. bunlar toplumdaki yanlış algıları besliyor. teşhisler böyle konulmaz. bu yüzden psikologları ciddiye almıyorum. benim için bu işin üstadı psikiyatr'dır. zaten ilaç yazma yetkisi olanda psikiyatr'dır. psikiyatr sizi inceler, bir sorun görürse reçeteniz başlar.


sonuç : kafanıza göre yaşayın. insanların düşünceleri sizi tanımlamaz.

hoşsohbet birini bulunca susamamaktan ileri gelen durum.

benden daha çok beni anlayıp esprileri havada tamamlayacak biri mi var ki, bak işte sonra o da şöyle deyince sen ona böyle dedin ya, mü kem mel din.

sıyırmayı red edenler sıyırmaya başlamıştır. kafam güzelken bazen konuşurum. gayet normaldir.

(bkz: adhd)

eee diye diye biz intihara getiriyoruz konuyu. dağılsak da istemeden intihar oluyor. her türlü oluyor, o nasıl oluyor?

hadi toplulukta konuşurken lafın eninde sonunda ekonomiye gelip tıkanmasını anlarım da kendi kendine konuşurken de ekonomiye gelip tıkanması başka bir olay olsa gerek.

konu buraya ne ara geldi diye anlık bir fark etmenin sonucu en başında düşünmem gerekeni hatırlamak için güçlü bir beyin fırtınası yaparsın neyse aklıma gelir dersin ama kandırma kendini gelmez
(bkz: ogemibirgüngelecek)

başkalarıyla konuşmaktan daha keyif verici, kendi kendine kavga bile ediliyor, kaliteli vakit

bir de zihniniz benimki gibi gevezeyse... aman aman düşman başına!

sonunda hep kavga çıkacaktır.

psikiyatriste gittiğimde, peki neler konusuyorsunuz? diye safça sormustu adamcagiz. bir yandan da notlar aliyor.hic dedim havadan sudan.hmm demek havadan sudan dedi.evet dedim hava ve su.belki biraz da politika ve rakamlar.bir süre baktı yüzüme.gene not aldı.reçete yazdi ve görüşmek üzere diyerek gülümsedi.az daha konuşsaydi keske.bu aralar gerçekten sohbet edeceğimiz insan sayisi cok azaldi.

ya bazen ilk konuyu unutuyorum bu sefer de önü düşünmeye başlıyorum ve ilk konuyu bulamayınca da sinirim bozuluyor. her zaman değil, arada oluyor yahu. **

sonunda s*kmişim böyle hayatı denir ve konu kapanır.

hanımefendi ben deliyim

edit: fazlası zarar azı karar eylemdir. keyiflidir ama diğer konuşan yönetmeye başladıysa sizi.. yandınız

lafın sonunda da tartışma çıkıyor

"kendi kendimeyken, hiç kimsenin söylemediği sözlere her türden zekice yorumu yapabilir, yerinde cevapları düşünebilirim ve onunla nüktedan bir sosyallik yaşayabilirim. ama bütün bunlar canlı kanlı bir bedenle karşılaştığımda yok olur, aklımı kaybederim, daha fazla konuşamam ve yarım saatten sonra yorgun hissederim. insanlarla konuşmak uykumu getirir. sadece ruhani ve hayali arkadaşlarım, sadece hayallerimdeki konuşmalar gerçektir ve somut olarak vardır"

çalışırken yapmayı en sevdiğim şey