kerem ile aslı

16. yüzyıla halk edebiyatına ait hikaye, eser
merak edenler için;
--- alıntı ---

bir zamanlar yaşlı bir isfahan padişahı, mirasını bırakacak bir erkek evladı olmadığı için üzülmektedir. padişahın "keşiş" diye hitap ettikleri bir yardımcısı vardır. keşiş padişah için bir elma ağacı diktirtir ve senesinde padişahın herkesi kıskandıracak derecede yakışıklı bir erkek evladı dünyaya gelir. bu çocuğa yiğitliği ve mertliği dolayısı ile kerem adı verilir. keşişin de aslı adında dünyalar güzeli bir kızı vardır. bu iki genç çocukluklarını beraber geçirirler. kerem'in sofu adında bir arkadaşı vardır. kerem bir gün sofuyla gezerken aslı'yla karşılaşır. kerem'in nutku tutulur ve bir daha konuşamaz. bir süre sonra aslı ortadan kaybolur. kerem aslı'yı bulmak için yollara düşer. yolda karşısına çıkan herkese aslı'yı sorar. yolda karşılaştığı kızları aslı'ya benzetir. bir gün sofu kerem'in yanına gelir. kerem'e, aslı'nın başkasıyla evleneceğini söyler. kerem bunu duyar duymaz aslı'nın evine gider. aslı ile kerem o gece evlenirler. keşiş düğün sırasında kerem'e büyü yapar, düğünden sonra kerem ile aslı yorgun bir şekilde evlerine dönerler. kerem üstündeki mintanı çıkarmak için düğmeleri açar fakat düğmeler tekrar iliklenir. daha sonra kerem birkaç kez mintanı çıkarmayı denese de başaramaz. artık daraldığı için yorgunluktan bir "ah" çeken kerem ağzından yayılan ateşle yanmaya başlar. aslı kerem'i söndürmek için ona su verir fakat bu sefer ateş daha da güçlenir. birkaç dakika içinde kerem yanmaktan kül olur. aslı da kahrından haykırırken saçları kerem'in külüne değerek tutuşur ve o da yanarak can verir.

--- alıntı ---
kaynak: vikipedi

yusuf ile züleyha karşısında hiç şansı yoktur.(bkz: nazan bekiroğlu-yusuf ile züleyha)

tam olarak şöyle bir aşk hikayesi sanırım:

"adın ne?"
"kara sultan. ya senin?"
"benim de mirza."
"keşiş'in kızıyım. babam vaktiyle isfahan hükümdarının hazinedarıymış. bu kadar konuştuk. şimdi kerem eyle de bizi görmesin."
"baban isfahan hükümdarının hazinedarıymış, aslı nedir?"
kız, "aslı nedir"den bir şey anlamayıp ricasını tekrar etti:
"kerem eyle artık ayrılalım."
"aslı nedir? söyle de ayrılalım. ben de kerem'in ne olduğunu bilmiyorum."
mirza, "aslı nedir" diye keşiş'in soyunu sopunu öğrenmek istiyordu. kız, "aslı" kelimesini şimdiye kadar hiç işitmediğinden bu sualden bir şey anlamıyordu. delikanlı "aslı nedir" diye sordukça kız "kerem eyle"den başka bir şey söylemiyordu. bu mirza'nın hoşuna gitti.
"peki ayrılalım" dedi. "fakat bundan sonra senin adın aslı, benim adım kerem olsun."

(bkz: aslı ile kerem)

"keremin yeni sevgili bulup aslı gibidir" demesi geyiğini hatırlatan, 1500lü yıllarda ortaya çıkmış halk edebiyatı hikayesi.

16. yüzyıl sözlü halk edebiyatının yaşana gerçek bir aşk hikayesinden günümüz milenyumundan kapitalist sistemin dayattığı tüketim toplumunda aşağıda kimin yazdığını bilmediğim kerem ile aslı dörtlüğü.

aslıyı sevdi kerem
dağları deldi kerem
aslı vermedi bikerem
böyle aşkı s.kerem.

yukarıdaki dörtlükte ilginç olan akrostiş bakımından ''adab'' demesi.

ne şirin ne leyla havvadır aslı
ademden mirastır aşkın belası

kerem yandı aslı için, sen aslıdan da güzelsin..

osmanlıcası içün ya da ben bilmiyorum zaten hikayeyi de bilmiyorum özeti okudum yetti.
anadolu hikayeleri işte. illa aşıklar kavuşamayacaklar falan falan işte.