an itibariyle aklıma bu karikatürü getirmiş olan başlık.

keyfim ve kahyası.

bir mağazada çalışıyorum. çocuğun biri eline balık tutma oyunu almış annesine bu kaç lira diye soruyordu ben de 100 lira dedim. bana baktı sonra annesine döndü bu kaç lira dedi tekrar. annesi de bak abla söyledi ya 100müş dedi. çocuk da anne ona inanma yalan söylüyodur o dedi. sonra annesi de onaylayınca dönüp bana bağırmaya başladı neden 2 3 liraya bi' şey yok bu dükkanda diye..

-cehennem nedir? sevginin artık imkansız olduğuna dair çekilen bir acıdır.
ne yapsın bu adam.

-her şeyi anlıyorum ve bu beni öldürecek.
ah dosto üzümlü kekim.

-ancak acı çekerek kendimizi bulabiliriz.
yapma etme eyleme dosto.

evet diplere sokuyor fakat kafayı açıyor ve seni o kasvetli karanlıkla aydınlatıyor.
teşekkürler dostoyevski.

sheldon cooper, "the bing bang theory" isimli sitcomda oynayan oldukça entelektüel bir kişidir. rutin davranışları ve alışkanlıkları, ironi sözleri anlayamayışı ve espri anlayışının olmaması, nispeten sosyal olmayışı ile asperger sendromu ve okb (obsesif kompulsif bozukluk) belirtileri olduğunu; diğer karakterleri de zaman zaman zekasıyla alt etmesi, bundan zevk alması ve kendini üstün görmesi hafif bir narsistik yanı olduğunu gösterir.

iletişim beceriler oldukça yetersiz olan cooper, duygularından ziyade mantık ve zekası ile hareket etmektedir. tam bir bilim insanıdır. ayrıca koyu bir spock hayranıdır.

sevdiriyor kendini velet.

bu kadar anlattım, aklıma düştü. bir koşu izleyip geleyim.

(bkz: the big bang theory)

asla sıkılmamışlardır*.

birlikte aynı topa vurmaya çalışan çocuklar burada mı?

gazapizm'in dinlerken ağıtlar yaktığım, muhteşemlik ile harikalık arasında gidip gelen, sebepsizce çok severek dinlediğim biraz trap ve arabesk rap karışımı şarkısı.


şöyle bir söz geçiyor orada; "ölüme giden yolun asfalt olmasını dilemek; ne bileyim yarım kalan bir kitap ya da tamamlanmış bir hayat!"
beni benden alıyor sözlük.

o zaman kendi ilgi alanlarınızla ilgili başlıklar açabilirsiniz diye önerim olabilir.

"evet sarhoşum ve sen çok güzelsin. yarın sabah ayılacağım ve sen yine çok güzel olacaksın."

-the dreamers

nasa ilanlarını takip eden kişidir.

okudugun kitaplara göre değişir sevgili ivanmılınski, 1000-2000 sayfalık ağır klasiklerden gidiyorsan 5-6 dahi kâfidir. 100 sayfalık kitaplardan gidiyorsan 100 üzeri de çıkabilir, karışık gidersen 40-50 normal.

hayyam rubailerinden yola çıkarak tanıştığım, mutlu olma felsefesidir.
biraz da uzmanının kaleminden alıntılayacak olursak:
epiküryen felsefede insan huzur ve mutluluğu için varoluşu üzerinde düşünmeli, emek harcamalı, hayatına anlam kazandırmalıdır. boş ve umarsız yaşamak, amaçsız bir hayat sürmek iç huzursuzluğuna yol açacak bu da kronik mutsuzluğa sebep olacaktır. paylaşılmayan zenginlik, özgürlük içinde yaşanıp değerlendirilmeyen para, mal, mülk, kendinle ve dostlarınla fikir alış verişinde bulunup, düşünsel katkıda bulunmadan düşüncesizce, boş bir yaşam huzursuzluğu arttıracaktır.
daha ayrıntılı okumak isteyenler için buradan

türkiye'ye çok büyük hizmetler yapmış bir çizerdir kendisi.
karikatür öğretmeninden ziyade bir "baba"dır o.
şöyle eski çizerlerin konuşmalarını dinlerseniz mutlaka kendisinden bahsedildiğini ve saygıyla anıldığını görürsünüz.
öğrencilerine bol bol tembihlediği gereksiz taramalardan kaçının sözüyle de ün salmıştır.
her dönemde kişiliğini korumuş kalemini konuşturmuş galip tekin, bülent arabacıoğlu, ilban ertem gibi pek çok kaliteli çizeri yetiştirmiş ve türkiye'ye gırgır gibi muhteşem bir mizah dergisini armağan etmiştir.
ayrıca avni, utanmaz adam, huysuz ihtiyar gibi ölümsüz karakterlerin yaratıcısıdır.

saygı ve minnetle...

ağlamaya ihtiyacınızın olması. hangimizin şöyle bağıra bağıra ağlamayıp rahatlamaya ihtiyacı yok ki?

aynısını kendisine yaptığınızda modu magmanın derinliklerine yuvarlanan insandır. n’oldu paşinyan?

otomatik reklam yerleşiminden kaynaklı bazı problemler mevcut çok yakında kendilerine bir ayar çekeceğim. rahatsızlık için özür dilerim.

sağlam kurgu yalnız ben uzaylıları fakir ama gururlu canlılar olarak hayal ederim.

rüyamda görür oldum bir çocuğa şeker vermeyi, güneşi perdenin arkasına saklamaktan yoruldum.
çiçeklerimin açmasını da solmasını da camın arkasından izliyorum, cesaretim yok pencereyi açmaya. kim çiçeklerime su verecek? bahar gelmiş... gidiyor muydu yoksa.
17 yaşımdayken dört duvar arasında sabredemez nefessiz kalırdım, şimdi odanın uzanmadığım köşesi kaldı mı diye olmadık matematiksel hesaplar yapıyorum, klavyenin sesinden başka ses yok; pencereyi açsam çocuk sesleri, satıcı sesleri, araba seslerini duyacağım. yine unutmuşum yemek yemeyi...

yeniden doğmama gerek yok, durup hayatımı izlemekten vazgeçmem gerek artık.

içimdeki ikinci benin yapmak isteyip de yapamadığı her şeyi yapmak istiyorum; balkondan atlamak, ölmezsem eğer hiç konuşmamak... ellerim ne zaman zorda olsam çenemle göğsüm arasındaki o boşlukta takılıp kalır...

bu cümleyi kuran kişiye "aferin, iyi b*k yiyorsun" diye karşılık verip geçiniz.

osmanlı devleti'nde resmini ilk defa yaptıran kişi fatih sultan mehmet'tir. ondan önce gördüğümüz padişahların portreleri ise birebir aynı değildir. tarihi kaynaklardan yola çıkılarak başka bir padişah döneminde çizilmiştir. yani o portlerde görüğümüz osman gazi, sultan orhan ve fatih sultan mehmet'e kadar olan diğer padişahların birebir aynılarına bakmıyoruz.