insanın anlayamadığını sorgulaması yerine basit ama yanlış cevaplar bulması daha kolay geliyor sanırım.nickaltına yazdığım ve bana yazan insanların çoğuyla iyi kötü bir muhabbetim olmuştur. kaldı ki bir insanın nickaltına negatif bir şey yazacak halim yok çünkü negatif enerjiden uzak durmak istiyorum. yani yazarken ederken elbette karmam artsın isterim ama günün sonunda artmış artmamış o kadar umursamıyorum ki. karma olayın eğlencesi ve çoğu insanında burada aldığı karmaları ciddiye aldığını sanmıyorum. bunun için bir insan neden yalakalık yapsın o zaten bambaşka bir konu. hepimiz eğleniyoruz ve azıcık kafamız dağılsın istiyoruz. olay bu.

karşısındaki insanın düşüncesine saygı duymak yerine onu manipüle edip fikrini değiştirmeye çalışması.

bir robert louis stevenson kitabıdır.

jorge luis borges üstadın bir araya getirdiği babil kitaplığının nadide bir parçasıdır bu kitap. belki daha önce de yazmışımdır, tam olarak hatırlamıyorum. ama yine yazayım: robert louis stevenson bir düş imalatçısıdır. bu öykü kitabını okuduğunuz zaman siz de öyle olduğuna ikna olacaksınız.

bazı kurgu karakterler gerçektir. mesela bir gün oturma odanızda don quixotte ve sancho panza’yı oturup hararetli bir şekilde tartışırken, tinker bell ve peter pan’i uçarak kavga ederken ve holden caufiled’ı cam kenarında sigara içip herkesi phony ilan ederken görebilirsiniz. buna sakın şaşırmayın çünkü siz inanmakta zorlansanız da bazı rüyalar gerçektir, değilse de gerçek olacaktır.

bunlara benzer kurgu karakterler olan doktor jekyll ve mr. hyde’ın yaratıcısı olan stevenson bu öykü kitabında da benzer karakterler yaratmış. beni en çok etkileyen öykünün adı markheim ve markheim bir nevi dr. jekyll ve mr. hyde hikayesi. ve en az o öykü kadar etkileyici.

eğer fikirlerim sizin için önemliyse bu kitabı izlemeden ölmeyin derim.

#1552286 nolu tanımı giren kankama , sonuna kadar katılıyorum.
branş önemli.
ben aile içi dertleri ve iş ortamı dertlerini dinlerim.
bana da teknik dertleri dinleyecek yazar lazım.
telefon arızaları, araç arızaları, beyaz eşya arızaları gibi.
derdimi dinleyecek, benimle dertlenecek, sonra makul ve mantıklı çözüm önerecek.
hadi inşallah.

normal yani insancıl kafa yapısı ile düşünen insanlar için pek bir fark olacağını sanmıyorum.

ama tabi beyninin hastalıklı tarafı, sağlam tarafını geçmiş insanımsılar için aynısını söylemek zor.

onlara nefretlerini kusmak için fırsat çıkardı ne yazık ki.

senin çocuğun da senin gibi olur inşallah o zaman anlarsın beni.

bir adet 'kartaliçe' rütbesi alabilir miyim? 10000 oldum da ben. *

en son vergi dairesine 460 tl borç ödedim. trafik cezasıydı. bana bi hafifleme geldi sorma yani kuş gibi kaldım.

hırs, başarıya giden yolda yakıp yıkmaktır. sadece sonuca odaklanıp, at gözlüğü takıp ilerlemektir. azimse her şeye rağmen adilce, başkalarına çelme takmadan, kendinden emin yürüyebilmektir.

death note. aksini iddia eden animeciyim demesin.*

'dur gitme' yazarı.
canımcım az dinlen yine gel.
sen bakma onlara. malesef böyle tipler her yerde var. saçma sapan lafları sözleri hiç bitmiyor. sana özellikle bir saldırı var farkındayız ama olsun sen yine ol buralarda yılma, bıkma. buraları, meydanı onlara bırakma.

seni seviyoruzzzzzz. gitme emi?

dinlerken başka bir iş yapmamaya ve göz temasına gayret ediyorum ancak her zaman değil. yıllarca bize okullarda çocuklarla konuşurken amerikan sit-com dizilerde olduğu gibi el ele göz göze oturup etkin bir dinleme yapmamızı öğrettiler. bu bir yere kadar doğru. göz teması ve uygun bedensel temas çocuğun rahatlaması kendine ve bana güven duyması kendini rahat ifade etmesi için çok anlamlı gerçekten ama arkadaş ben de o sırada gerçekten yetiştirmek zorunda olduğum bir işle uğraşıyorum. sınıfta isem bir başka cocuga yardım ediyor ya da bir sonraki etkinlik için malzeme hazırlıyorum. evde isem birazdan aç kurtlar gibi üstüme saldirmasinlar diye yemek hazırlıyorum falan. bu yüzden konusmaya başladığında dürüstçe söylüyorum. "eğer anlatacağım şey çok önemli ve uzun bir konu ise biraz sabret önce işimi bitireyim. ya da sen konuş ben hem işimi yapıp hem seni dinlemeye calisayim." burada karar ona ait. ancak her istediğinde karşısında onu dinleyecek birisi olmayabileceğini de bilmek zorunda. arkadaşları onu hep göz teması ve etkin şekilde dinlemeyecek çünkü.

dinlerken yorum yapmak yerine "hmm"
"anladım"
"..... oldu demek."
"sen bu konuda ne hissettin?"
"sence nasıl olmalıydı?"
"sonra ne oldu?" gibi sorularla konuşmaya ve duygu düşüncelerini anlatmaya teşvik etmek benim altın kuralım. ben genelde konuşma bitince "benimle paylaştığın icin teşekkür ederim. ne kadar güzel anlattın. çok iyi anladım."
diyor ve bekliyorum. genelde " sen ne diyorsun bu konuda ?" minvalinde bir soru gelene kadar yorum yapmıyorum. çunku çocuk benden yardım istemiyor sadece paylaşmak istiyor böylece çocuk başka zaman tekrar gelip benimle konuşmak için güven duyuyor. konu ciddi ve önemli ise o zaman elbette "bu konuda ben de kendi düşüncemi söyleyeyim ama karar sana ait" diyerek fikrimi ya da kuralını belirtiyorum.

çocukları dinlemek kolay değil. konudan sapmadan, kekelemeden, dürüst ve adil şekilde bir şey anlatmaları gerçekten zor, çok zor. hatta anlamlı ve gerekli bir şey anlatma olasılıkları da düşük. yalnız bazen o ciddiye almadığınız absurd hikayelerin içinden bilinçaltının kosesinde kıvrılıp kalmış bir canavar da çıkabiliyor.
insanı anlamanin en basit ve iyi yolu onu dinlemek. yüz hatlarını, ses tonunu, el kol hareketlerini, kelimelerini seçerken koyduğu tavrı dinlemek belki de anlattıklarından bile değerli.

yine hiç sevmediğim kalabalık bir şehirde tökezlerken.
sürekli tutunma çabası ve sürünme.
hayatım boyunca benden gitmeyecek bir sorun olan uyumlanamama. uzaylı kalma.
uzaylı gibi aranızda dolanacağım yüksek ihtimalle.

#1593099

ulu orta sözlere etmiyorum meyil
isim vermemek ormancı, hiç etik değil
yine de kızmıyorum maksat eğlenmek
ama önce sanatımın önünde eğil*

ınstagram sayfası da vardır.
instagram.com/trtarsiv?igsh...
önce eğlenceli gelen ancak dilimizdeki ve insanımızdaki yozlaşmayı gördükten sonra insanı üzen bir arşiv.
yine de benim gibi nostalji aşıkları sevecektir.

ölmeye yatmak için üretilmiş bir intihar kapsülü.

philip nitschke tarafından geliştirilen cihaz, yalnızca içerideki intihar etmek kararındaki kişi tarafından çalıştırılabiliyor. üstelik kolay hareket ettirilebilecek kadar da hafif olduğundan isteyene istediği yerde intihar etme olanağı sağlıyor. sözcük "lahit" anlamındaki sarcophagus sözcüğünden türetilmiş.

nasıl çalıştığına gelince: içindeki bir düğmeye basıldığında yüzde 21 olan oksijen seviyesi 30 saniye içerisinde yüzde 1 seviyesine iniyor ve nitrojen gazı serbest kalıyor. oksijen yoksunluğu ve kandaki aşırı karbondioksit konsantrasyonu nedeniyle ölüm, 10 dk gibi kısa sürede geliyor.

evet var öyle yazarlar. onlar da bir renk ve eleştirmiyorum fakat insanın modunu düşürdükleri de bir gerçek.

en basit olayda bile bir memnuniyetsizlik, eleştiri, kötüleme ve karamsarlık görünce ister istemez kendimce ''neden?'' diye soruyorum. ve o kişi için ciddi anlamda üzülüyorum. hayatta her şey istediğiniz gibi olmaz, hatta bazen neyi istemiyorsanız tam olarak o olur. bu zamanlarda memnuniyetsizliği anlayabilirim fakat bunun her zaman yapıldığını gördüğümde negatiflikten başka bir şey olduğunu düşünmüyorum.

zaten hayat herkes için yorucu ve yaratılışımız gereği huzursuz varlıklarız. bir de her şeyde memnuniyetsiz olan kişileri görünce daha bir çekilmez oluyor ortam. bu yüzden, hepimizin bakış açısı farklı olsa da umarım bu bakış açımıza memnuniyetsizliğin pek sık eşlik etmesine izin vermeyiz.