kırılmak

''iyi insanlar kırıldıkları zaman sevmeyi bırakmazlar, göstermeyi bırakırlar.''
keşke bu kadar kırıldığım anlaşılsaydı...

sert olursan kırılırısn, yumuşak olursan ezilirsin, sözlerini aklıma getiren başlık.

sevilen kişiye açılmanın önündeki en büyük engel.

ben sadece ışığın kırılmasına razıyım irfan o da çay kaşıklarının hatrına..

minnoş kedi.

en çok yüreği ve yüzü yumuşak olanı kırarlar.

onun için, bu kırmaz deyip, kırdığında seni, hem ona hem de düştüğü duruma kırılır insan.

bu bir sarmal gibidir. kırıldıkça kırılır, kırdıkça kırarlar seni. ta ki her yerin, un ufak oluncaya kadar.

nereden kırıldığına bağlı olan, ama ne olursa olsun semptomları acı verici bir durum.

çok garip kırıldım dersin kırılgan derler kırılmadım dersin duygusuz derler derler yavrum derler demesen de dedi derler. gönül kırılması ile bardak kırılmasi arasında hiç fark yoktur. ikisi de eskisi gibi olmaz.

aklıma necip fazil'in

sözünü getiren başlıktır. kırılan susar evet, kırılan yalnızlaşır elbet.

zamanla geçmeyecek olan his, ancak kıran kişinin çabasıyla devşirebilir durumunu yenisiyle.
beklemediğimizden mi yoksa beklentilerimizin boyu aştığından mı yaşarız bu durumu bilmiyorum. tek bildiğim hayatta her şeyin mümkün olduğu, bunu bilerek hayallerin ayakları yere basmalı, en azından bir ikinci kişiyi ilgilendiriyorsa durum.

yaş aldıkça kırılganlığının sana verdiği tepkisel his bile değişiyor. nasıl/neden sorularının cevabını muhatabında aramıyorsun mesela, kendine dönüyor şöyle bir bakıyorsun önce ve sonra kendinle konuşuyorsun, aldığın cevaplarla yoluna devam ediyorsun.

ortaya çıkan tek gerçeklik yaşadığın şey'in gereksizliği.
oldukça gereksiz!

şu anda en sevdiklerimden birine kırgınım ve kalbim biraz garip. kendini teselli ediyor haklı olduğunu da biliyor ona yaptığını yakıştırmıyor ama bir yandan da kimseyi senin için bir şey yapmaya zorlayamazsın diyor. kalbim bazen kararsız.

bir alışkanlıktır

ölene kadar devam edecek bir curcuna. kimin kime gücü yeterse. verdiğimiz değerin karşılığını elbette almayacağız. çünkü bazılarının
mutlu olması için, bazılarımız değersiz olmalı.

kırılacak gibi oldu. ya da sen öyle sandın.

biri tarafından kırılmayalı uzun zaman oldu sanırım. son kırıldığım an biraz yıkım gibi olmuştu sanki. o günden beri kimseyi beni kırabileceği mesafeye yaklaştırmıyor, tehlike anında kıracağı camın çekicini teslim etmiyorum. gayri ihtiyari yapıyor da olabilirim bunu. ama sonuç itibariyle kırılmayı hiç özlemedim!

değer verdiğiniz kişinin size sizin ona verdiğiniz kadar değer vermediğini anladığınız andır. acıtır..