kitap okumaya nasıl başladınız sorunsalı

1. sınıfta hocamız hızlı okuma yarışması yaptırırdı, birinci olana hediyeler verirdi. onları kazanacağım diye okuma, daha doğrusu hızlı okuma hırsı doğdu. kazandığım zaman aldığım hediyeler de kitaptı, eğlencelilerdi bir de. kitaba kanım böyle kaynadı.

kısacası cevabı benim için 1. sınıf öğretmenim olan sorunsal*.

okumayı söker sökmez :)kitaplara ilgimi ve sevgimi fark eden annem ve babamin destegi buyuk...ben gidip kitap alabilecek yasta degilken annem babam var olsun oyle bir iki tane degil torbalarla alirdi aldirirdi o zaman taksim'de olan tuyap tan ve baska yerlerden

ilkokul 2. sınıfta bir gün annemle gidiyoruz, kaldırımda yerde kitap satan bir amcanın kitaplarına bakıyorum ben ilk defa görmüşüm. çok hoşuma gitti ana param hiç yok tabii o yaşta. anneme döndüm ne güzel kitaplar dimi dedim. normalde almaz kitap mitap cimridir. ha keza bi daha da hiç almamıştır. hatta sonrasında lisede, üniversitede elimden kitap düşmediği zamanlarda, hay o ilk jane eyre kitabını almasaydım sana be dediği de vakidir. sonra işte başlayış o başlayış..!ortaokula kadar komşu çocuklardan, sınıf arkadaşlarından, okulda öğretmenden, kütüphaneden almaya devam edip, okudum.
sonra ortaokul ve lisede halamın kütüphanesinden ve harçlıklarımı biriktirip kendim aldım.

küçük prensi çok seviyordum. ve yaz tatillerinde sıkıldığım için okurdum.( o zaman telefonum yok arkadaşımda yoktu tek seçenek tv izlemekti) kendimi bildim bileli okurum yaş 25 :)

zülfü livaneli'nin mutluluk romanıyla. bitirdiğim ilk kitaptı. bodrum'da başladım, istanbul'da bitirdim.

zemahşeri tefsiriyle.

bilmiyorum ama..
insanların hepsi satılık olsalar; hiç bir yazarı yanımdakilere tercih etmeyeceğimi anladım ve bıraktım.
sanırım ne diyecekse yüzüme desin gibi bir mantık bu... aşk ya da seks ya da dedikodu ya da ilim-bilim...

belki de benim "hasret" im o yöndedir... bazısı sessiz - yüzsüz ve "zamansız" iletişim de isteyebilir...

babam döve döve başlattı.
şaka lan adamın günahını almayayım. döverdi de kitap için değil, üslü sayılar limit falan yapamıyorum diye, okula başlamamıştım daha, yapıyormuşum da bilemediğim sorular olunca yüzüme bond çanta ile vuruyordu. ne yapsın, yaş 23 24, gençlik, hem çalış hem oku, hayat zor, o yaşta çocuğu niye evlendirirsiniz niye çocuk beklersiniz. o da pedagog değil ya logaritma sorusunu çözemeyince mal bu herhalde diye sinirleniyorumuş. e normal değil mi o yaşta çocuk nasıl bilsin diyorum, e çözüyordun diğer sorulari diyor. demek ki öğretirsen öğreniyor çocuk. şimdi 12 yıl boş gecirtiyorlar çocuklara.

onun iktisat hukuk kitapları ve annemin barbara cartland romanları vardi, onlarla başladım. hayat ansiklopedisi, resimli bilgiler ansiklopedisi vs öyle devam etti. kitap sayıyla sayılmaz ama 3 4 bini geçmiştir bugüne dek.

merakla başlanır. önce merak olmalı insanda.

bu kitabı neden okuyacaksın? onunla ilgili merak ettiğin şey ne? merak birçok duyguyu tetikler. birinci duygu bilme isteğidir. evet o kitaptan ne öğreneceksin? hikayesi ne? kitabı neden okumalısın? ikinci duyguyu kamçılar bilme isteği. sorgulamak. bu sorgulamalarla anlamaya başlarsın durumu. kitaplar ne katar ki insana?

birçok insanın başlama serüveni eminim merakla başlamıştır. bende bu nasıl başladı bende bilmiyorum ama merak etmeden bilmek istemezsin. bilmek istemeyince sorgulamazsın. sadece bir merak etme güdüsü nice kitabı okumanı sağlayan bir gücü açığa çıkarır.

bunları bir kenara bırakırsak kesinlikle ilginizi çeken bir şey olmalı. konusunu merak ettiğiniz bir kitap, araştırmak istediğiniz bir konu ya da sadece sevdiğiniz şeylerden oluşan bir dergi bile olabilir başlangıcınız. çocuk edebiyatı da hakeza iyidir başlangıç için. küçümsemeyin.

mangalar da iyi bir başlangıç olabilir ya da çizgi romanlar. önemli olan okumak. onunla başlarsın bir bakarsın yığınla şey okumuşsun ve sonucunda başka hobiler edinmişsin. kim bilir?

kısacası merak duygunuzu kamçılayın biraz. milletin ne yaptığını merak edeceğinize kitapları merak edin. nereden başlayabilirim diyorsanız yığınla booktuber var youtube platformunda. oralara bakın. eminim iyi öneriler alacaksınız.

edit: soruyu yanlış okumuşum ama silmeyeceğim. kitap okumaya nasıl başlanır sorusu için ideal bir entry olmuş. ben nasıl başladım? dediğim gibi hiçbir fikrim yok. babamla annemin dediğine göre önüme kitap atıyorlarmış bende okuyormuşum. okumayı ne zaman öğrendiğimi de bilmiyorum mesela ben.

11 yaşında malta humması diğer adıyla brucella denilen bir hastalığa yakalandım. bakteriler eklem yerlerime çöktüğü için yürümekte zorlanıyordum.oyunlar o dönem yerini başka şeylere bıraktı.neyse zaten ansiklopedi okumayı seviyordum ona kitaplar eklendi.pandemi döneminde biraz motivasyon kaybı olsa da hala devam ediyor bu alışkanlığım…

okuyarak zengin olunacağını zannederek

elime aldığım kitap benim için doğru bir kitaptı. şansım yaver gitti :)

kitap okumayı sevmiyorum diyen insanların, yanlış kitapla başlangıç yaptığını düşünürüm hep

babamın eğitim metoduydu, bana bir kitap verir oku özetini çıkar,tezini söyle,antitezini söyle ikisinin artı ve eksilerini söyle derdi çocukken ve eklerdi ikisinin sentezini yap.

kitap okumaya başlama vetiresi lise 1 de başladı.
ideolojilere,akımlara merak salmıştım.
tarih,felsefe,antropoloji derken girdim kitapların dünyasına.
benim için kitap okumak hobi değil ihtiyaçtır.

ortaokulda hoca bir roman okuyun demişti. çok okumuyorum ama okuyor diye adımız çıkmış bir kere. ekmeğini çok yedim.

su içmeye ya da duş almaya nasıl başladınız gibi bir soruya vereceğim cevapla aynıdır: hatırlamıyorum.

edebiyat öğretmeni bir baba ve okumayı çok seven bir annenin kızı olarak kitap okumak hayatın olağan akışında olması gereken bir şeydi benim için. her gün yemek yediğimiz, su içtiğimiz gibi kitap da okumalıydık. kitap okumayan insanlar olduğunu öğrenince büyük bir şok yaşamış bir insanım ben (swh)

birinci sınıfta okumayı öğrendikten sonra para birleştirip oluşturduğumuz sınıf kütüphanesinden hikaye kitapları okuyarak. anaokulundaki öğretmenimizin okuduğu bol resimli az yazılı hikaye kitaplarından sonra 90-100 sayfalık kitaplar gözümü korkutuyordu. ama okudukça alıştım tabi.