kitaplardaki en etkileyici giriş cümlesi

eğer bu kitabı okumaya niyetliyseniz vazgeçin. birkaç sayfa okuduktan sonra burada olmak istemeyeceksiniz. bu yüzden unutun gitsin. gidin buradan. hâla tek parçayken hemen kaçın.
kendinizi kurtarın. televizyonda mutlaka daha iyi bir şeyler vardır. ya da madem bu kadar boş vaktiniz var, gidin bir akşam kursuna falan katılın. doktor olun. kendinizi adam edersiniz belki. kendinize bir akşam yemeği ziyafeti çekin. saçınızı falan boyayın. artık gençleşmiyorsunuz.
burada anlattığım şeylere kafanız iyice bozulacak. sonra her şey daha da kötü olacak.

chuck palahniuk - tıkanma

daha iddialı bir giriş cümlesi olamaz herhalde. yazar, az daha ikna ediyordu beni. kitabı bırakıp erkek halimle saçımı boyatmaya gidiyordum...*
şaka bir yana, yazar bu iddialı girişini dikkat çekmek ya da popüler olmak için yapmıyor. çoğu insan gibi yazar da modern toplum çıkmazına saplanmış ve bu bataklıktaki herkesin köleleştirilmiş olduğunu, insanların kurma bebeklere döndüğünü düşünen bir anarşist. wake up neo minvalinde fakat anarşist olduğu için biraz daha aykırı sayılan bir uyanma şekli belki.

yaşamınızın kontrolü sizde değil. öyle olduğunu düşünebilirsiniz, ama yanılıyorsunuz. elbette ki kendi kararlarınızı kendiniz vermekte özgürsünüz. bu kitabı kapatabilirsiniz. o sandalyede oturmaya devam edebilirsiniz. ya da gözlerinizi oymak gibi çılgınca bir şey yapabilirsiniz. ne isterseniz yapabilirsiniz.
ama sorun şurada: ne isteyeceğinizi kontrol edemezsiniz.
her davranışınızı önceden belirleyen arzularınız ruhunuzun o kadar derinlerine işlemiştir ki, onlara dikkat bile etmezsiniz. ve bu da sizi mükemmel bir köle yapar.

bu nedenle, hayatınızı yaşamaya devam edin. ne isterseniz yapın.
sadece 'isteklerinizin' tümüyle sizin kontrolünüzde olmadığı gerçeği üzerine kafanızı çok fazla yormamaya çalışın.

adam fawer - empati.

konunun tam ortasından başlamasi...

ray bradbury tarafından yazılan (bkz: fahrenheit 451) kitabının giriş cümlesidir.

"yakmak bir zevkti."

ve şöyle devam eder..

"bazı şeylerin yitmesini, kararmasını ve değişmesini görmek özel bir zevk veriyordu. avuçlarında, dev piton yılanını andıran bakır çinko alaşımı hortumla dünyaya zehirli gazyağı püskürtürken, kanının beyninde zonkladığını hissediyordu..."

''birden kaldırımlardan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi.''

aylak adam

"bu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır..
bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı..
birlikte , iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz."

(bkz: hakan günday) (bkz: azil)

toy çağımda bir öğüt vermişti babam, hala küpedir kulağıma. 'ne zaman' demişti, 'birini tenkide davranacak olsan, hatırdan çıkarma, herkes senin imkanlarında gelmemiştir dünyaya.

(bkz: the great gatsby)
(bkz:  f. scott fitzgerald )

"bu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır.
bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı
birlikte , iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz."

“hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu. derin bir huzurla her yerimi saran o harika altın an belki birkaç saniye sürmüştü, ama mutluluk bana saatlerce, yıllarca gibi gelmişti.”

masumiyet müzesi

eğer bunu okuyorsan, bu uyarı senin için. bu anlamsız güzel baskılı kağıttan okuduğun her kelime hayatından harcanan diğer bir saniye demek. yapacak başka işlerin yok mu? hayatın gerçekten bu kadar boş mu da bu anları daha iyi geçirebileceğin bir yol düşünemiyorsun? yoksa saygı ve inanç beslediğin otoriteyi ortaya koyanlardan çok mu etkilendin? okuman gereken her şeyi okur musun? düşünmen gereken her şeyi düşünür müsün? sana alman gerektiği söylenen her şeyi satın alır mısın? apartmanından dışarı çık. karşı cinsten biriyle tanış. lüzumsuz alışverişi ve mastürbasyonu bırak. işinden ayrıl. bir kavga başlat. yaşadığını kanıtla. eğer insanliğini ispat edemezsen, bir istatistik olarak kalacaksin. artık uyarıldın -dövüş kulübü

"bir kitap okudum hayatım değişti."

"gregor samsa bir sabah, bunaltıcı düşlerinden uyandığında kendini dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu"

"mutlu aileler birbirlerine benzerler. her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır."

anna karenina.

"mutlu aileler birbirlerine benzerler. her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır." - anna karenina

bir varmış, bir yokmuş. evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal iken, pireler berber iken, ben anamın beşiğinde tıngır mıngır sallanırken çok çok uzaklarda .....

çocukken okuduğum bir masaldan aklımda kalan kısım masalı unuttum bu girişi hiç unutmamışim.

zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana - sözün kısası, şimdikine öylesine yakın bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece 'daha' sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi.
iki şehrin hikayesi, charles dickens.

“yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıktan yiyen, kemiren yaralar.”

sadık hidayet- kör baykuş

"gregor samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu."
bence tüm zamanların en bilinen, en etkileyici giriş cümlesi bu.
(bkz: dönüşüm) kafka

incili ilk okuduğumda yuhanna kitabının ilk ayetleri beni çok etkilemişti

"başlangıçta söz vardı. söz tanrı’yla birlikteydi ve söz tanrı’ydı. başlangıçta o, tanrı’yla birlikteydi. her şey o’nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey o’nsuz olmadı. yaşam o’ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı. ışık karanlıkta parlar. karanlık onu alt edemedi."