konfor alanından çıkmaya cesaret edemeyen insan

çıktık da iyi bok yedik.
mayışımız 1/3’e düştü.
eyt ne zaman çıkıyor?

bu benim. mevcut konfor, henüz belirsiz olan üst konfordan daha güven verir. altın mı coin mi? ben altıncıyım. birinci olmasam da olur. lanet kelime şakalarım.

benim ben.
bu tür insanlar yeniliklere de pek açık değildir. risk alamaz.

cesaret mi gerektiriyor gerçekten? belki bile isteye o alandan çıkmamak, muhafaza etmek istiyordur. "konfor alanı" dediğimiz kavramı neden hafife alıyoruz hiç anlamıyorum. bir kere kişinin kendine böyle bir alan sağlaması, bu alanın sınırlarını kendince genişletmesi belirli bir zaman ve birikim istiyor. kimi insan için konfor, yaşamın temel amacı bile olabiliyor bazen.

risk sevmiyorum. hayatıma getirdiği heyecanın yanında gelen kaygıyı, stresi de sevmiyorum. hadi belki %80 lehime sonuçlanacağını düşünüyorsam risk alabiliyorum. ama mantığımın kabul etmediği, mevcut durumumu tehdit eden veya geriye götürebilecek kararlar almaktan hoşlanmıyorum.

şu yazıyı "çünkü ben boğa burcuyum" diye bitirmem yok mu?
yok.

- konfor alanından çık rocky. konfor alanından çık!

işte onlar dünyanın düşkünüdürler.

boğa burcu insanıdır*

"beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. tedirgin etme beni."
oğuz atay

insanları boş vaatlerle tedirgin eden, konfor alanının kapısını zorlayan ve hiç sekmeden kırıp döküp giden insanların suçladığı insandır.

hep derim, konfor alanımın kölesiyim, tapıyorum, mutluyum. tehdit eden her unsura karşı da vahşileşirim.

degecekse evet diyen insanlardır, yoksa macera aramaya gerek yok. kabuklu canlılardan yengecseniz biraz zor oluyor.
pisman olacak insandır.

belki çok gezmiş çok görmüş en iyi tercihin yine konfor alanı içinde olduğunu keşfetmiştir.

en acısı da konfor alanını daha belirliyememiş kendini tanıyamayan insandır.

konfor alanımdan özellikle çok yoğun olduğum günlerde çıkamıyorum sığınağım oluyor. mesela her gün kitap okuma hedefim vardı ama dün onca streste okumadım. ama en azından ne yapmaya çalışıyorum bugün o döngümü kırarım diyorum. ne deysun çörekçiğim diyor olabilirsiniz ama demeye çalıştığım konfor alanı olması doğal demeye getiriyorum. önemli olan aile evi olan konfor alanından uzaklaşıp arada ziyaret edip ayrılabilmeyi bilmekte önemli. malumunuz yeni yıl gelmiş ve konfor alanından uzaklaşamaya çalışırken yüzde yüz efektiflik olacak diye bir durum yok. insanız hatırlatmak istedim.

genelde fayda sağlayacağı insanlara karşı kullanılır bu tanım.
bir çeşit ikna yöntemidir konfor alanından çıkmaya teşvik etmek.

yeni girdiği şahane getirili olduğunu söylediği bir işi - ki genelde ponzi olur bunlar- pazarlayanlar tarafından sık kullanılır.

konfor alanından çıkmak değil de konfor alanını alabildiğine büyütmek ile alakalı tavsiyeleri dinlemek zarar getirmez genelde.

korkak, özgüvensiz, hiçbir şey başaramaz falan denmiş tabi ki herkesin kendi görüşü ama bu bana biraz abartı geldi. hobiler, iş, rutin döngüler vs bunlarda değişiklik yapınca kabuk mu kırıyoruz? özgüven sahibi mi oluyoruz? fiziki değişimlerle konfor alanı dışına çıkmak; çıktığınız yeni alana adapte olana kadar beyninizin daha fazla efor sarf etmesinden öte değil bana göre. mesela şehir değiştirdiniz. ihtiyaçlarınızı karşılamak için araştırma, öğrenme, ne nerde kısmı bana sadece yeni rutinimi belirleyene kadar farklılık yaratır.

kant’a baktığımızda adam doğduğu yerde yaşamış ve ölmüş. felsefe tarihinde kendinden sonra bir dönem doğuran bu adam pek çok kişinin konfor alanı dışına çıkma tanımına göre hiçbir şey yapmamış.
konfor alanı tanımının farklı yorumlandığını düşünüyorum. fiziki değişimlerden daha farklı bir şey konfor alanı dışına çıkmak

herkes mutlu olduğu şekilde yaşama hürriyetine sahiptir.
alkışladığımız insandır. konforlu konforlu hayatlar. benim kafada aynı.

cesarettsiz ve hedefsiz insanlardır. beraber yaşadığı insanları da aynı çukurda çürümeye mahküm edenlerdir. bırak şehir değiştirmeyi, alışveriş yaptığı; marketi, eczaneyi, fırını hatta ve hatta bakış açısını bile değiştirmez. bu tür insanlar; sürekli eleştiren, mualif ve önyargılı olan insanlardır. asla eleştirilmeyi kabul etmez ve eleştirildikleri an ağır sözler sarf ederler. yani sözün özü saksısı dar gelse de o saksıda hayatlarını idame ederler çürüyen köklerine rağmen.

bu insanlar dışarı bile gri eşofmanları ile çıkarlar:)

bir hedefi olmayan insandır. gerçekten bir hedefi, hayali olan insalar zaten konfor alanının ne olduğunu bilmezler. ve o alan çok tehlikelidir. hiçbir şey yapmıyor gibi görünür ama aslında kişiye çok zarar verir.

nasıl ki uyurken gece boyu sadece sağ veya sol tarafınızla yatamazsınız çünkü vücudunuz ağırır ve taraf değiştirmek istersiniz, konfor alanından çıkmamak yani sürekli aynı şeyleri yapmak veya bir alana yönelmeden ya da saçma şeylerle beyninizi doldurup zihninizi aktif kullanmayarak da kendinize zarar vermiş olursunuz. o yüzden konfor alanından çıkmak çok önemlidir.

aktifleştirilmemiş ( yani konfor alanında olan) her beyin, öğrenilen ama öğretilmeyen her bilgi, cesaret edilmeyip yapılmayan her şey körelmeye, yok olmaya mahkumdur. buna bir kızdan/erkekten yıllarca hoşlanan ve hoşlandığını söylemeye utanıp sonra da kızın/erkeğin başkasıyla nişanlandığını/evlendiğini öğrenen erkeğin/kızın yaşadığı geç kalınmışlık, pişman olma örneğini verebiliriz. hayat bazı işleri yapmaya keyfimizin gelmesini bekleyecek kadar uzun değil. zaman akıyor ve biz sabit kalıp hiçbir şey yapmıyorsak oturup ağlamak en saçma şey olur.

dünya daima hareket etme, kendini yenileme, yeni varlıkların yaratılması, zamanın akıp gitmesi üzerine kurulmuş. yani hareketten ibaret bir gezegende hareketsiz yaşamak güneşin "ben doğmak istemiyorum" ayın "bu gece de zifiri karanlıkta kalın keyfim yok" demesi kadar saçma ve zararlı. o yüzden ayağa kalkıp şööyle bir silkelenin, kendinize gelin. ne zaman ne de dünya kimseyi beklemiyor. hakedilmeyen dinlenme kişiye konfor değil yüktür.

konfor alanı o kkkkadar sıkıcı ki resmen çatlamak üzereyim. yeni alan lazım. ama daha zamanı var.

istemediğimiz hiçbir şeyi yapmak zorunda değiliz elbette ama yapmak istediğimiz halde eyleme geçmekte zorluk çekiyorsak eyleme geçecek cesareti göstermek konfor alanımızı (güvenli olduğumuz kimsenin bizi eleştiremeyecek olduğu alanı) terk etmek anlamına gelir.

ben müzik aleti çalmak istiyorum ama deneyip başaramazsam korkusu var zira gençliğimde gitar çalmayı öğrenmek için bir iki defa yola çıktım ama başaramadım.

bu ben de öğrenilmiş bir çaresizlik duygusu yaratırsa ben müzik aleti çalmayı öğrenemedim öğrenemem dersem konfor alanımdan çıkamam.

belki başarısız olabilirim ama bence denemediğim için pişman olmak başarısız olup dalga konusu olmaktan daha kötü.