konuşanları tahtaya yazmak

biz konuşanları aklımıza yazmışız hocaya da ahan da budur dememişiz. konuş, dök içindekileri ben pirinç ayıklar gibi ayıklarım sözlerinin içindeki tüm pisliği ama üzülme, seni yine demlerim pilav olursun hocanın gözünde demişiz. onları mutlu eden tek şey, hocanın gözünde sessiz bir pilav olmak olmuş tane tane de öğretmen kalbinde,
hoca camide be evlat, hoca camide.

gelecek kuşaklardaki "sayın muhbir vatandaş" adayları yetiştirme politikasının eğitimdeki adımlarındandır. ya atanmış liyakatsiz bir sınıf başkanı, ya da her ders hocasının kendince seçtiği bir yağdanlık aracılığıyla icra olunur. topluluğa -ne pahasına olursa olsun- otoriteye itaat kültürü! çocuklukla başlar. ( benim öğrencilik yıllarımda, ilginçtir. özellikle din kültürü ve milli güvenlik dersi öğretmenleri bu uygulamaya teşne olurlardı nedense. gel gör kş, öğretmenlerce atanan öğrencinin her ikisi de, her sene tesadüf işte 'kız meselesi' nedeniyle, öyle bir dövülürlerdi ki, yıl boyunca kızlardan uslu durur, kimseyi tahtaya yazmazlar, öğretmenler değiştirmek istese de, istekli aday öğrenci bulamazlardı. gençlik işte.. dizginlenemeyeceğini kabul etseniz ya.. dimi.)