korku filminden korkamama sorunsalı

yanlız karakterin tam başına korkunç bir olay gelecek diye düşünürken aslında onun yanlız olmadığı orada bir set çekimi olması; kamereman, yönetmen, edisi büdüsü vardı gerçeği akla gelmesindendir.

komik gelmiyor mu size de? hele yanınızda korkan biriyle izliyorsanız çok çok komik oluyor. sinemada korku filmi izleyemem bu gülme durumu yüzünden. genelde korkmak yerine yapılan makyajları, sahnelerin dekoru gibi şeyler ilgimi çekiyor. fakat tek ürperdiğim film the grudge’dir. onun da makyajından dolayı. bu japonlar da her şeyi iyi yapmayı versinler yahu.

filmi dalga geçmek için izlediğinizi gösterir.

ortamın yeterince karanlık olmaması, filmi başkalarıyla izleme ve sesin yeterince açık olmamasından kaynaklı durumdur.

gok seong izlediğinde kendiliğinden ortadan kalkacaktır.

hep aynı konular ve klişelerden dolayı korku filmlerinin yavan tadı vermesinden oluşan durum. son yıllarda izlediğim filmler (bkz: süt kardeşler) de ki gulyabani kadar korkutmamıştır. ispanyol sinemasındaki gerilim türleri bir nebze olsun izlenebilir.

korku filmi izleyip bir de üstüne korkmayan insan tipidir. helal olsun valla. sosyal medyada yanlışlıkla en ufak bir görsele veya videoya denk gelsem bile günlerce uyuyamıyorum.*

korku filminde hüzünlenip ağlayarak olaya son noktayı koydum ben.

korku filminde uyumak diyorum.

çünkü gerçek korku filmleri psikolojik-gerilimdir. cin hikayeleri falan film bile sayılmaz.

(bkz: musallat)diye bir film var. izlerseniz bu sorununuza ilaç olacaktır.

açılın ben geldim. 6 yaşımdan beridir korku/gerilim filmi izleyen birisiyim (82 doğumluyum). alfred hitchcock,alacakaranlık kuşağı ((gbkz: black mirror)'un dedesi) filan hak getire. hatta 9 yaşımdan üniversiteye kadar süren çocukluk travmam da vardır.
ayrıca show tv sağolsun, en kanlı animeleri de o yaşlarda izleme şerefine nail olmuş birisiyim.
neyse efendim. çocuk olarak hayal gücümüz geniş. kendi attığımız yalanlarla geceleri kabus görüyoruz. korku filmleri de üzerine tuz biber oluyor.
ayrıca tabular, inançlar psikolojik korkularımızı iyi kullanan yazar ve yönetmenlerin çağı.
ayrıca sosyal medyanın da olmadığı bir dünya düşünün. kafalar pırıl pırıl yani. tv'deki her şeyin doğru olduğunu düşündüğümüz yıllardan bahsediyorum. bu pırıl pırıl kafaya çocukluk da ekleyince nirvana ulaşıyor tabi insan.
1995-2005 yılları korku filminin kalite anlamında son zamanları. korku sineması blair witch, ghost ship, silent hill, rose red konağı, house on hauted hill 1999, rose red gibi filmlerle bir döneme veda ediyor.
yaş ilerledikçe tepkisiz kalıyorsun. çünkü görebileceğin her varyasyonu görmüşsün. ayrıca eksen başka yerlere kaymış. korkunun içinden geçmişler. artık ümitlerin tükeniyor. acaba ben mi hissizleştim diyorsun.
taa ki, insidious filmini izleyene kadar :) -tabi hakkını yememek lazım, mirrors filmi de güzeldi-. insidious da bir sahne varı ki ömür törpüsü. üstünden 10 yıl geçmesine rağmen aklıma geldikçe bir ürperirim.
uzun bir süre daha adam akıllı bir film görmedim. tabi hakkını yememek lazım, güzel yapımlar çıktı ama. 6 yaşımdan beridir izliyorum diyorum lan! kaç yazar sizin yeni yetme filmler!

fakat yıllar sonra, netflix bana; "kardeş gel bakalım buraya. senin 20 yıllık boşluğunu bi dolduralım" dedi ve the haunting dizisini bana altın tepside sundu. sağolsunlar varolsunlar. elbet önümüzdeki 20 yıl içinde de bir insan evladı o boşluğu bir daha doldurur diye umuyorum.

scream'i 145 kez izledim, katilin gardrobun içinde olduğuna dair işaretlerin olduğu sahneyi ne zaman izlesem bir altıma ederim, bir hülyalara dalarım. ama türk yapımı dabbeden siccinden korkmam. tam tersi komik geliyor. yabancılar ise görsel efekt kullanmadan nasıl korkutulur? dersi vermişler resmen.

tanım: filme göre değişebilen ruh hali.

filmi izlerken gördüklerimizin sahte olduğu düşüncesini kafadan atamama durumudur hatta bazen insana kahkaha attırır

koku filmlerinin korkutmama sorunsalı*

korku filmlerinde nerde ne çıkıcak anlayabiliyorsun.bu korkmanı engelliyor. ama gerilim filmleri öyle mi tüyleri diken diken ediyor.

benim için geçerli değil. en dandirik korku filminden bile korkuyorum ödleğim ben.

hasan karacadağ alta sıçtırır, onun dışındakiler gülümsetir.

korkmak için izliyorum ama asla korkmuyorum. bu yüzden bir esprisi de kalmıyor.

keşke korkmasam ama bir korku filmi benim önümüzdeki 15 gün boyunca uyuyamama sebebiyet verebilir. uyursam da korkunçlu rüyalar görürüm zaten.