korku filminden korkamama sorunsalı

domates soslu zombiler, başı kendi ekseninde bir tam tur atabilen küt siyah saçlı gecelikli bahçede sallanan kız, gıcırdayarak açılan kapısıyla girilen karanlık bodrum, türk yapımıysa şayet nas felak surelerinin eşlik ettiği ezan sesi ve alevler temalarından vazgeçilememesi sebepli ortaya çıkan tablo.

üniversite zamanında korku filmi izleneceği zaman durdurma, başlatma, ayarlama işini ben yapardım en öne oturabildiğim için. ancak ben halen bile i see dead people diyen çocuğun sesinden, you will die in seven days diyen telefon sesinin verdiği gerilimden hafif ürperiyorum.

velhasıl mesele kaliteli olmaktan geçiyor. korkutmak için değil de gerilim oluşturmak için çabalarken biraz daha çıta arttırılsa korkmamak marifet olmaktan çıkar.

gurme misin be imera… *

korku filminden değil de jumpscareden korkuyorum..

tek başına evde izlerken değil de kalabalık bir arkadaş grubuyla sinemada izlerken yaşanan durumdur. özellikle grup içinde iyi mizah yapan biri varsa korku filmi bir anda komediye dönüşür.

korkunç şeylere fazla maruz kalınca ortaya çıkan durum. zamanında o kadar çok paranormal olay gördüm ki, en kral korku filmi gelsin yine oturur izlerim. *

kendim açtığım kapattığım videodan korkamıyorum. hatta gülüyorum bile. önceden korkardım ama zamanla insan etkilenmiyor galiba.

ünide topluca saçma sapan bi korku filmine gitmiştik. ben artık dayanamıyordum ve filmin sahnelerine espri yapıp milleti güldürüyordum. korku filmi oldu size komedi filmi. normalde korku filmi de izlemem zaten, saçma geliyor bana.

valla sabah izlet gene korkudan aglarim.

cinli türk korku filmlerinden korkmuyorum. çünkü ateistim alüminyum.

korku filmlerinin korkmak için seyredildiğini düşünen seyirci kitlesinin marjinal fayda ile olan kavgasını irdeler.

bir korku filmi, korku filmi izlerken korkmayan bir seyirciyi korkutuyor ise o korku filmi çok iyidir. bir korku filmi, seyircilerini korkutmaya odaklanmış ise o korku filmi ucuz ve kötüdür.

artık korku filmleri korkutma işini "jumpscare" yöntemiyle yapıyorlar.


üstelik artık görüntüyle değil ani sesle yapılıyor. sesten korkarak irkilmek doğal bir refleks. sadece bizde değil tüm hayvanlarda var. bir kedinin yanında aniden yüksek sesle bağırın bakalım ne oluyor. bunun nedeni hayatta kalma içgüdüsü.
şimdi: korku filmleri ellerindeki korkutma temalarını bitirdiler. herkes şu olunca şu olacak diye bekliyor. tek çare jumpscare kalıyor.
çoktandır zevk almadığım film türüdür.

bünyenin korkuya alışıp reflekslerinden arınması veya türk korkusu diye sunulan içeriklerin komedi filminden farksız olmasının getirdiği sonuçtur.

korku filminin olayı aslında korkutması ama türk filmleri korkutmaktan ziyade güldürüyor.yabancı filmlerde de klişe çok,yıllarca izleyince alışıyorsun.korkup gerildiğim film sayılı olmuştur.

türk korku filmi denilenler aslında komedi filmleri. değerlendirmede kategorik yanlışa düşülmesin.

bende de olan durum. korkmuyorum da sevmiyorum da. yaşanmış korku hikâyelerini dinlemeyi tercih ederim.

haberler daha korkunç.

aslında bu da bir tür beceri diyebilirim. sanatı ve her türlü medyayı keyfini çıkartarak izleyebilmek için onun size hissettirmeye çalıştığı hislerden kaçmanız değil üstüne gitmeniz gerekir. korku filminden korkmamak değil zaten korkabilmek marifettir. ha bazı yapıtlar öyle kuvvetlidir ki sen korkmak istemesen de korkarsın. sadece korku için de değil; trajedi, komedi, macera vb. her türlü duyguyu tüketiciye yaşatmaya çalışan yapıt için geçerli bu dediğim. her şey olup bittiğinde yaşadıklarını yorumlamak sana kalmıştır zaten. bazı yapıtlar da leştir mesela, sana yaşatmaya çalıştığı duyguyu sen istesen de yaşayamazsın. beceriksizdir, hikaye inandırıcılıktan ve doğallıktan o kadar kopuktur ki kendini bir türlü içine sokamazsın (bkz: game of thrones finali).

anne ve babalarda cok var bu. korkmayan boomerdir.

jump scare hadisesini bir kenara bırakırsak beni geriyor. bende gerçekten korku hissi uyandıran iki film oldu sadece. bunlardan biri the conjuring diğeri de paranormal activity serisi. özellikle paranormal activity ses sistemi olan bir yerde karanlık bir odada ve geceden sabaha kadar izleme suretiyle eziyet ettim kendime. *

jumpscare efekti yoksa, korku da yok demek. korku filmi diye vizyona giren yapımların çoğunda jumpscare efekti yok.

gerçeklik ve kurguyu ayırmada sorun yaşamayan algıları açik kişidir. bundan mütevellit korku filmi zaman kaybıdır.