kusmak

kelimler yardımıyla ağzımdan beynimin içindekleri kusuyorum bazen.
nasıl mı sesli düşünüyorum tabi ki birileri ile konuşamadıklarımı.

alkolikler tarafından sıklıkla tekrarlanan bir eylem olmayabilir. alışkanlığın bu direnci kırması ihtimal dahilindedir.

az önce gerçekleştirdiğim eylem.

biri beni çok sinirlendirdiğinde ya da fazla anlamaz olduğunda yüzüne kusmak istiyorum. bunu çok az insanda yaşadım ama çok yoğun bir istek oluyor o an. diyorum ki ah keşke şu an kusabilsem. henüz yapmadım umarım da yapmam.

bunu yaparken aynı anda kakanızı da yaparsanız harika bir boşaltım sürecine girmiş olursunuz. rica ediyorum bunu yaparken bir de aynı anda kaka yapmayı deneyin.

bazen birçok kez tekrar eden ve ertesi günü ya yine olursa korkusuyla insana birşey yedirmeyen eylemdir.

iki gün önce erkek arkadaşımın evinde ve ablasının yanında gerçekleştirdiğim eylem. evlerinde bir kusmadığım kalmıştı. neyse ki kendi evimdeki gibi ortalığa değil klozete kusmuştum.

birazdan bir yazarın yapmasını beklediğimdir. lanet olsun ona.

ee hala gerçekleşmemiş bu eylem.

rahatlatıcı hareketlerden biri. lakin sözlüğün ortasına olunca pek hoş olmuyor tabi. koridorun sonunda lavabo var. daha yeni paspas çektim yerlere gıcır gıcır. kirleteni hazalla söylerim bakın ciddiyim.

hayatımın en leş kusma olayını lityum yuvarlayıp intihar etmeye çalıştığımda deneyimledim. lityumu belki bilirsiniz kırmızı bir hap. iğrenç bir çöküş içerisindeydim. aynanın karşısında yarım saattir oturmuş kendime bakıyordum sessizce. elime aldım oynadım haplarla ağzıma aldım. dilimin üzerinde erimesini izledim. dilim kıpkırmızı olmuştu. bir kaç tane daha attım ağzıma erimesini izledim. bir kere daha tekrarladım bunu. o ilacın o iğrenç kokusu onun o s*k*k kapsülü. beni hastaneye yatıran o ilaç. o ilaçtan hep nefret ettim. kusmaya başladığımda kıpkırmızıydı her yer. gözlerimde iğrenç bir ağırlık hissi vardı. kusarken yine izledim o kırmızılığı. koyu kırmızı, açık kırmızı ve açık pembe. bir şey çıkmayana kadar. üzerimden çıkmadı o ilacın pis kokusu 2-3 gün boyunca. veya bana öyle geldi..

vücudumuzun geliştirdiği en güzel mekanizmalardan biridir. bir diğer güzel mekanizmamız için (bkz: terlemek).
kimilerine iğrenç gelmesine rağmen kusma sayesinde alkol zehirlenmesi engellenir. zira vücut, zehirlenmeye yol açacak miktarda alkol alındığı takdirde direkt olarak bu mekanizmayı devreye sokar.
birazdan söyleyeceğim şey sizlere garip gelebilir ama iyi ki kusuyoruz. yoksa yarımız alkol komasından dolayı toprak altında olurduk.

istifra

harika hissettiren eylem.

fazla alkollü içkinin hassas midede yarattığı etki. berbattır. sizi kusturan şey aklınıza ne zaman gelse, yine mideniz bulanmaya başlar. işte bu daha berbattır. alkole ufak bir ara vermek en iyisidir.

onlarca yılın alkolikliğiyle bar tuvaletlerinde kusup durduğum sayısız senelerin ardından kusmak artık bende düşünce ile yapabildiğim bir şey halini aldı. yani kusmak için elimi gırtlağıma sokarak kendime insanlık dışı ve bir david fincher filmini andıran şeyler yapmama gerek yok. nasıl ki işemeyi düşündüğünüzde işiyor veya elinizi yukarı kaldırmayı düşününce eliniz havaya kalkıyorsa, yaklaşık 3-4 aydan beri kusmayı düşünmemle birlikte rahat rahat nefes alır gibi bir normallikte kusabiliyorum..

ilk başta fark edemedim tabii.. ilk o karışık pizza'yı yediğim akşam aklıma gelmişti, "biraz kussam mı?"

hayatımda aklıma gelen en dahiyane fikirdi bu;

kusmak!

işin artık bokunu çıkardım, hayvan gibi çikolotalar tatlılar etler yiyorum, midem çatlayacak bir hal alıyor.. ardından da tuvalete gidip uygun gördüğüm bi miktarını geri çıkarıyorum.

tatlı boğaz bir insan olarak böylesine rahat kusar bir hale gelmek en sonunda kavuştuğum küçük bir armağan olabilir, ki bu konuda midemdeki reflüye teşekkürlerimi sunuyorum.

vücutta bulunan karışmış olan öğütülmüş besin maddelerinin, vücut içerisinden ağız yoluyla dışarıya çıkmak hali. mükemmel derecede rahatlatır. kusamazsanız da süründürür.

son günlerde sık gerçekleştirdiğim eylem. midem yanınca direkt kusmaya çalışıyorum. ne yesem çıkarıyorum. zaten karaciğer enzimlerim de yükselip duruyor. bu yaşta nelerle uğraşıyorum ya.

2-3 haftadır vücudum hastalıktan kurtulmuyor. bayrama girerken direkt ağzımdaki aftlarla girdim, aft nedir bilmeyenlere söyleyeyim, ben de bilmiyordum çünkü. ağız içinde çıkan yaralar kısaca, ağzımın yemek yeme noktasını etkileyen hemen hemen ne kadar noktası varsa hepsinde aft çıkmıştı. bayram'ı ve bayramın birkaç gün öncesini öyle geçirdim. yaklaşık 7-8 gün sürdü. doğru düzgün yemek yiyemedim. bir de sonrasında dün artık yediğim bir hazır gıda mı dokundu bilmiyorum, bir daha da yanlışa düşüp yemeyi düşünmüyorum zaten de, gıda zehirlenmesi gibi bir şey yaşadım muhtemelen. tüm vücut sıra sıra error verdi bugün, yere düştüm aniden, duramadım, yüzüm yere kanapık haldeyken kustum, yani adeta kendi yüzüme kustum diyebilirim. ne oldu anlamıyorum, umarım sırada başka bir hastalık beklemiyordur. hastalıklara karşı bir mola almak istiyorum. yemek yiyemiyorum yani istemsiz şekilde bugün de doğru düzgün yemek yiyemedim bu nedenle. ki hani normalde de çok yemek yiyen biri değilim ama, hayatta kalacak kadar bile yemek yiyemiyorum neredeyse. bir şeyler oluyor bakalım ama, hayırlısı.

boğazıma parmağımı sokarak yaptığım ve uzmanlaştığım eylem. migrenim tuttuğunda kusmadan ağrıyı geçiremiyorum. ben yapamam edemem diyen çok oluyor ama o iş öyle olmuyor.