lisede aşık olmak

insanın hayatını cennete çevirebilir de skip atabilir de. tamamen şans işi.

lise dediğin yaşadığın o bok gibi toksik aşkla nam salan bir dönem.
aşksız geçen lise hayatı olmaz, olmamalı. aşık olmadan çıkmayacaksın oradan, kuralı bu.
#2996411 okulu birincilikle bitirmiştim

çok şükür onu da yaşamadım, üniversitede de aşık olmadığım gibi. *

aşık olduğumu sandığım oldu şimdi düşününce

benimki biraz enteresan olmuştu. liseye başladığım gün, aşık olmaya karar verdim. yani madem artık liseliydim aşık olmalıydım. bir nevi benim için gençliğin nişanesi gibiydi. tarih şöyle milattan önce civarı. okulun ilk günü sınıfa girdim. tabi kimseyi tanımıyorum. çünkü eve uzak bir okula, sırf muhabbetimin çok iyi olduğu mahallede benden 3 yaş büyük bir arkadaş gittiği için kaydolmaya ailemi ikna etmişim. baktım, şöyle kahverengi saçlarını at kuyruğu yapmış, 1.70 boylarında bir güzel kız var. dedim ben buna aşık olacağım. mal gibi de 3 sene aşık aşık dolaştım. tabi kıza bu arada o dönemin tabiriyle çıkma teklif ettik ama babayı aldık.

yıllar sonra aklıma düştü. ulan şuna bir facebook'tan bakayım dedim. evlenmiş ama o kadar geç evlenmiş ki daha minicik bir kızı var. kocası da şu sinan engin'in sürekli telegol'de selam yolladığı ebru yaşar'ın eski dikicilerinden zengin bir hanzo vardı, ona benziyor. adını google'da aramaya üşendim. ulan buna mı kesik gitmişiz 3 sene deyip kendime bir küfür savurdum. sonra yattım.

aşık olmadan lise mi biter?
çok yazık edilir hormonlara
vah vah

haram, helal, kültür, namus gibi kavramlara takılı kalmış zamanlarımdı.

lisede aşk mı? güldürmeyin beni.

dönerle ayran gibiyiz bize ayrılamayız yazmıştı hatıra defterime lsjdksksksks
not: sadece arkadaştık.

lisedeyken fitnısçı ufak tefek bi arkadaş vardı. genel olarak hep kalabalık arkadaş gruplarım olur. bu fitnısçı arkadaş da o tip bi gruba dahildi.
garibim bana atkı örmüştü. yüne alerjim var diyemedim üzülmesin diye. hapşırarak gün sonuna kadar takmıştım. mutfağa çok meraklıydı. kek yaptı. bu kez de cevize alerjim var diyemedim. bütün gün kaşınarak gezdim. ufak bir iki şeyden sonra bu kez, seninle çok iyi anlaşıyoruz. en iyi arkadaşımsın diyerek mıknatıslı çift kolyelerinden almıştı. kolyelerin teması melek ve şeytan kanadı üzerineydi. bana şeytanı vermişti. bilader sen üzülme diye cevizli kek yedim ben. biz burda iyilik timsali olalım sen bize şeytanı reva gör... her neyse. geçtiğimiz kış örgü örmeyi deneyeyim, yeni hobi edinmiş olurum dedim. o zaman bu arkadaşın aslında arkadaş ayağına bana doğru depar attığını net bir şekilde anlamış oldum. birine atkı örmek için ya aşık olacaksın ya da deli. gerçi ikisi de aşağı-yukarı aynı kapıya çıkıyor.
gastronomi istiyordu. umarım kazanmıştır.

cok zor. cunku liseli kizlarin cogu hafifmesrep.

lise biteli 1 yil oldu, cok yasadik. kucaga oturan mi dersin tenefuste falan. yaş isler.

ne yapıp edip üniversiteye sarkıtmamalı.

toplanın anlatayım diyeceğim de gece yetmez. ah gizem ah. beni masumiyet filmindeki bekir gibi parmağında oynatıp ota , cigaraya düşürdün ya ne diyeyim sana ben.

bakın bu enayi kardeşiniz yıllarca bu kızın peşinde koştu pervane oldu. ben ki fen lisesinden mezun olup itü kazanan adam boş gezen, star olmayı hayal eden bu kızın oyuncağı oldum okulum uzadı. hayata küstüm, yataklık oldum. şimdiki aklım olsa ikinci gün adını hatırlarsam namerdim ama gençlik işte.

hep öldürmeyip süründüren bir umutla yaşattı beni. erkek arkadaşları oldu ama beni de kötü günde camı kırıp kullanacak şekilde fanusta besledi.

metafor üstüne metafor kasıyorsam var bir sebebi. eyşan gizem'in getir götürünü yapar anca.

lise aşkı bende budur.

başıma gelmiş sayılı güzel şeylerden birisidir. aynı zamanda felaketimdir.
birlikte büyüyüp hayatta ilk ciddi başarılarımıza birlikte adım atmak, en zor zamanlarımıza birlikte göğüs germek, her kıyamette yan yana olmak ve atlatmak hatta gidecek yerimiz olmadığında birlikte yaşamak. benim lise aşkım biraz farklıydı be sözlük, benim hayatımdı, ailemdi. tam on yıl...
bir gece ağlayan gözlerle artık sana aşık hissetmiyorum böyle devam edemem sözleriyle nokta kondu.

olsun be. hiç yaşanmasaydı daha mı iyiydi? ben bir anından bile pişman değilim. iyi ki vardı kelebeğim, hep mutlu olsun.

ilerde dönüp bakınca "ulan ne safmışız" dedirten ama yaşarken "o benim kaderim" diye düşündüğün o yıllar. anılar güzel, ama yalan yok, çoğumuz için fiyaskoyla sonuçlanmıştır. *

lisede aşık olmak değil yalnız o
olsa olsa "ziyan, viran, harap, toksik, aptal, ergenus, fazla hayalperest" olmak olur.

50 kez yasadim. evet.