lisede aşık olmak

dünyanın en ergen hareketidir. ders çalışmaktan kızlarla ilgilenemiyordum.

asık olmayan bordo berelidir.

ben lise 1'in 2. haftası ilk kez lisede aşık oldum.

her anında o vardır farklı bir duygudur sanırım yaşın verdiği duygusal karmaşıklıktır.

en samimi ve en gerçekçi aşktır. mümkünse platonik bir takıntıyı gerçek ilişkiye çevirin arkadaşlar, zira sonraki ilişkilerinizde kimse sizi lisedeki gibi sevemeyecek ve kimse lisedeki kadar masum olmayacak.

çoğunlukla platoniktir. öylesi daha mutlu etmektedir.

liseye başlarken arkadaşıma "ben lisede aşık olursam kesin 12.sınıfts olur bu, bendeki şans böyle. " demiştim ve gerçekten de öyle oldu. bir yandan sınav senesinin verdiği yoğunluk, bir yandan benim o insana hissettiğim hislerin derinliği. o ara biraz böyle bir kaçamağa ihtiyacım olduğundan olsa gerek kendimi dünyanın en büyük aşığı falan sanıyordum. dinlediğim şarkılar daha bi anlamlıydı. gördüğüm, duyduğum her şey beni sadece ona biraz daha yaklaştırıyordu. lisede bir yandan hala bir tarafın çocuk, nir yandan yavaş yavaş büyümeye başlamışsın. bundan ötürü lise aşkları daha sancılı, daha coşkulu olur. lisede sevgili olan tipler asla ayrılmayacaklarını düşünür. ha ayrılmayanlar da çıkar ama görece daha azdır. ama yine de bence tadılmasj gereken bir şeydir.

ileride konusu açılınca "ha evet benim de var öyle bir anım" diyebileceğiniz eylem.

aşk bir kere olduğundan dolayı aşk demeyelim de birinden hoşlanma diyelim biz ona. 2 defa başıma geldi. ilki 9.sınıfta çömezken, ikincisi de 12.sınıfta kalfa iken ... sanılanın aksine derslerimi olumsuz değil olumlu etkiledi birinden hoşlanmam. çünkü mesela derste hocayı iki kişilik dinlerdim ve özenle not alırdım çünkü eğer eksiği olursa benden alsın, benden istesin diye. ders çalışırken iki kişilik çalışırdım mesela, eğer anlatmamı isterse rezil olmayayım da tam anlatayım konuyu anlasın diye. ama ne benden not istedi ne de ders anlatmamı istedi. ama yine de kendisine teşekkür ediyorum çünkü okulumda son 2 eğitim yılı boyunca 85 ortalamayı geçen olmamıştı, ben 86 küsür ortalama ile bunu başardım:). ayrıca övünmek gibi olmasın okul müdürümüzün 10 öğrenciden oluşan onur listesine girdim.

ikincisi ise dediğim gibi 12. sınıfta oldu. sayısaldan eşit ağırlığa geçmiştim ve yeni sınıf ortamındaki çoğu kişiyi tanımıyordum. nasıl olduğunu ve ne zaman olduğunu hatırlamadığım bir şekilde hoşlandım ondan. bir süre sonra onun çok yakın arkadaşına söyledim durumu, o da anlamış zaten. ama dedi ki onun sevdiği biri var. yıkıldım tabii ama vazgeçmedim. sessiz biriydi pek konuşmuyordu. bazen dersler hakkında sorular soruyordum ama çok kısa cevaplar veriyordu. bazen okula diğer arkadaşları ile birlikte gelmiyordu bazen de geç geliyorlardı. eğer bu arada hocalar bir not, bir test falan dağıttılarsa bir tane de onun için istiyordum. geldiklerinde gizlice arkadaşına veriyordum onun emanetini. bir gün arkadaşına benden rahatsız olduğunu, ona notları testleri vermemi istemediğini söylemiş. sağolsun arkadaş da bana söyledi anında. sonra başka bir arkadaşı(benim de samimi olduğum birçocuktu ve onuna kardeş gibiydiler) benimle bir köşede konuştu. bu durumun gayet normal olduğunu ama onun sevdiği biri olduğunu bana söyledi. ben de kendimi ondan uzaklaştırmaya çalıştım. ne yapsaydım ki. pandeminin de baş göstermesiyle okullar da kapandı zaten ve zor da olsa aklımdan çıkarmayı başardım. ona da çok teşekkür ediyorum çünkü eşit ağırlık olarak sadece 1 sene okumamam rağmen eşit ağırlık alanında okul birincisi oldum.

işte böyle sayın yazarlar. buraya kadar okuyan varsa çok teşekkür ederim.

genelde aşık olmak için olunur ve platonik olur. biz aynı üniversiteye gideceğiz, sonra da evleneceğiz diyen lisede büyük aşk yaşayanların hiçbirinin esamesi okunmuyor, hepsi başkasıyla evlendi.

ölüyordum be ben aşkımdan, dünya üzerindeki tek kız oydu. o var diye vardım ben..

sonra ne oldu, aradan 20 sene geçti. bir daha görmedim okuldan sonra, adını bile zor hatırlıyorum.

burak'tı adı. (hala burak ismini duyduğumda içim cız eder.)

4 sene boyunca aşıktım, of ama ne aşk. ne popülerdi ne çalışkan ne de yakışıklı.
ben güzel ama sempatik olandım ; diğer kız güzel ama seksi olandı...tabiki onu seçti.
anlaşamıyorlardı evet. kız aptaldı. ama seksiydi ya işte o yetiyordu.

yıllar sonra 25 yaşlarımızda görüştük. hala kalbim o 17-18 yaşlarında gibiydi; inanılmaz mutluyduk ikimiz de.
saçları kırlaşmıştı, şimdi de o inanılmaz seksi olmuştu.
ama başka insanları seviyorduk; o heyecanı ben liseye gömmüştüm. o ise lise arkadaşlığımızın özlemindeydi.

benim ona aşık olduğumu bilmediğini, hatta ona bakmayacağımı düşündüğünü söyledi.
inandım mı sanırım hayır.
inanmak istedim mi ? deli gibi hem de

tekrar görüşelim mutlaka diye kalktık masadan.
bir kaç kere telefonla görüştük.
kesildi sonra.

büyümüştük artık bir kere; bıcır bıcır bizin yerini hayat koşuşturması almıştı.
eski masumiyetimizden eser kalmamıştı.

görüşmedik bir daha!
yabancılara karıştık....

selam olsun en güzel yıllarıma, o'na.

sıra arkadaşımdı. bilemezdim, hayat arkadaşım olacağını.

korkulmadan yaşanılmalı keşkelere bırakılmamalıdır. şayet bir çok götürüsü mevcut olacaksa da bir o kadar hayat getirisi olacaktır. dikkat edilmesi gereken en önemli nokta daha kendini tanıma evresinde olan insanın o tutku ,sevgi ve aşkla kendisini tanıma yolculuğuna yeni başlamış olan diğer bireyi tanıma arzusunda fazla derinlere dalmaması gerektiğidir. en güzel aşkın en kolay yaşanacağı dönem olsa da psikolojik şiddetin de fark edilmeden manipülasyonla en kolay yaşanabileceği dönemdir.

daha girişken olsaydım ne kaybederdim dediğim mevzu

sonradan hatırlanıp gülünüp geçilecek olay.ulan ne salakmışız be.

'bakışmak'la kalınca sorun olmayan ama ilerisi pişmanlık ve stres olan durumdur.

genelde hep utanç verici anılar edinmeyi sağlayan durumdur. ne kadar pişman etse de yine de tatlı olayları vardır.

başıma gelsin çok istediğim ama yaşayamadığımdır.

bir yönden de iyi olmuştur.

eğer kötü bir ilişki olursa eğitim hayatınızın içine eder. dersler kötüleşir, dünyayla bağınız kopar.

olursun da lise bitince yollar ayrılır. geriye yine yalnızlık, gözyaşı kalır.