mandariinid

gürcü - çeçen savaşını gürültüsüz patırtısız anlatan filmdir. abartılı savaş filmlerinden öte bir film. savaşın arka planındaki dramı ve savaşın gereksizliği çok güzel işlemiştir aynı zamanda. son sahne, son replik filmin özünü anlatmaktadır zaten.
kesinlikle izlenmesi gereken dram savaş filmi.

gürcü yönetmen zaza urushzade'nin çektiği savaş karşıtı 2013 yapımı film. şavaşın ne olduğunu anlamak isteyenler mutlaka izlesin hayat dersi aldığım filmlerden biridir. şuraya linkini de koyayım da izleyin bari köftehorlar sizi.

savaşsız savaş filmi mi olurmuş?
olurmuş. çok da güzel olmuş.

zaza urushadze tarafından yazılan, yönetilen 2013 yılı estonya-gürcistan ortak yapımı olan savaş karşıtı dram filmi.
imdb puanı 8.2
savaşın ne kadar kötü olabileceği en güzel şekilde işlenmiş. durgun gibi gözükse de sıkmadan akıp gidiyor, süresi 1 saat 30 dakika.

hala daha savaştıkları halde, aynı evde bir süre beraber kalmak zorunda olan gürcü ve çeçen askeri düşünün.
ince metaforlar barındırır.
izlerken dinlenirsiniz, ivo dedeyi içselleştirebilirsiniz; dekor ve müzik seçimi için sanat yönetmenine sevgilerinizi iletebilirsiniz. ruhu doyuran cinsten.

içe dokunan diyalogları vardır. onlardan biri ise:

--! spoiler !--

-yani oğlunu gürcüler mi öldürdü?
+ evet, ama ne fark eder ki?
– nasıl yani? oğlunun mezarının yanına bir gürcü gömdün.
+ ahmed, fark eder mi?
– ….
+ cevap ver!
– hayır, fark etmez.

--! spoiler !--


izlemeniz şiddetle tavsiye olunur.
şuraya da efsane film müziğini bırakalım.

2013 yapımı olmasına rağmen henüz izleme fırsatı bulduğum ve gürcü yönetmen zaza urushadze tarafından yazılıp yönetilen, estonya -gürcistan ortak yapımı bir sinema filmi.

film bir ev, bir marangozhane ve bir mandalina bahçesinde dört kişi arasında geçiyor. margus, ivo, ahmed ve nika. sade oyunculuklar, yalın diyaloglar eşliğinde ilerliyor. konu itibariyle savaş filmi olmasına rağmen patlayan bombalar veya silahlar yok. birbirini öldürmek isterken başaramayan iki düşmanın yani çeçen ahmed ve gürcü nika'nın, savaşa rağmen topraklarını terk etmeyen ve tek dertleri mandalinalarını toplamak olan margus ve ivo ile yollarının kesişmesinin ve aynı çatı altında yaşamak zorunda kalmalarının hikayesi. müziği ise tam tabiriyle can yakıcı. izlerken her duyduğunuzda sanki bir bıçak boğazınıza küçük küçük kesikler atıyor.

filmin tarihsel anlamda bazı yanlış anlatımlar içerdiği yazılıp çizilse de, bir sanat filmi olarak çekildiği düşünülünce ve vermek istediği mesaja odaklanınca benim için bunun pek bir önemi kalmıyor. ki film esas mesajını da en son sahnede ivo'nun çeçen ahmed'le girdiği diyalog ile veriyor.

öleni, öldüreni, birbirini hiç tanımadığı halde düşman olup birbiriyle savaşmak zorunda kalan insanları değil, savaşın kendisini ve bu savaşları çıkaran karanlığı sorgula!

ah ivo. keşke bu dünya senin gibi insanlarla dolu olsa.

gürcü sinemacı zaza urushadze nin hem senaristliğini hem de yönetmenliğini yaptığı gürcüstan ve abazya savaşının ortasında kalan iki mandalina üreticisinin anlatıldığı muhteşem bir film...
baş rollerini mikheil meskhi , misha meskhi ve giorgi nakaszhidze paylaşıyor .87 dakika boyunca bir savaş hikayesi anlatılıyor...hollywood tarzı parıltılı savaş hikayeleri isteyenler için uygun bir film değil uyaralım...

savaş ortamında çok rahat öldürebileceğin birisiyle normal şartlarda tanışsan, onu tanımaya emek versen o kişinin öldürülmemesi gereken bir kişi olabileceğini mesajını veren film. içinde çok az savaş sahnesi olmasına rağmen iyi bir savaş filmden daha çok etkili olabilmeyi başarmış film.
ayrıca film müziği çok başarılıdır.
tik
yönetmen:
(bkz: zaza urushadze)

zaza urushadze tarafından yazılıp yönetilen ve beni çok derinden etkileyen bir filmdir. izlediğim günden beri aklımdadır her bir sahnesi. bir savaş karşıtı olarak bana verdiği keyif hiçbir şeyle ölçülemez bu filmin.

abhazya ve gürcistan arasında süren savaş esnasında, çok da uzak sayılmayan bir geçmiş olan 1992 yılında estonya sınırında yaşayan ivo herkes köyü terk ederken geride kalıp tek başına mandalinalarını toplamayı tercih eder.

savaşın tam ortasında, herkesin kaçıp gittiği bir köyde yaşlı bir adam ve bu adamın terk etmeye gönlünün elvermediği el emeği göz nuru lezzetli mi lezzetli mandalinalar.

ama geride kalan sadece ivo ve mandalinaları olmayacaktır. savaşan taraflarda iki düşman asker ivo’ya sığınırlar. mandalinalara bile kıyamayan ivo iki savaş artığına da kıyamaz elbette. ve onları küçük evinin birer odasına yerleştirir.

filmi izlerken savaşın ne kadar manasız bir insan eylemi olduğunu iliklerinize kadar hissedeceksiniz. yaralı iki düşman ve bir yaşlı adam aynı evde. dışarıda mandalinalarla dolu ve evi çepeçevre saran bir bahçe.

ne mandalinaların ne de yaşamın kabuğunu soymalıyız belki de. çünkü ikisinin de vitamini kabuğunda olabilir.

müthiş bir savaş karşıtı film olmuş. savaşın ne anlama geldiğini bu kadar minimal bir şekilde anlatan insana saygı duymak lazım. maddi olarak ise filmdeki savaşın abhazlar ile gürcüler arasında olduğunu belirtmek lazım. çeçen ahmed, paralı asker olarak abhazların yanında savaşıyor ancak kendi savaşında olmayan bir tek o değil. eston ivo ile margus da öyle.

sıkmadan akıp giden iyi film izlemek isteyen insanlara tavsiyedir.

mandalina bahçesi adıyla izlediğim 2013 yapımı film.

okuma grubuma buradan teşekkürlerimi sunuyorum (hiçbiri muhtemelen görmeyecek ama olsun), böyle nahif bir filmi izlememe vesile oldukları için. öyle ki artık bu filmi favori beş filmimin arasında sayıyorum.

başrol ıvo'nun dinginliği, filmin verdiği mesaj, konunun işlenme şekli, renkler, karakterlerin dönüşümü ve müzikler o kadar güzel ki! sizi içine çekeceğine eminim. böylece savaşın anlamsızlığını ve insanın içinde nasıl ukdeler bıraktığını hem sakin hem de sert biçimde görebiliyorsunuz.

millet orada birbirini yerken mandalinaları zarar görmesin diye umutla yarını bekleyen bir karakter tanıyacaksınız mesela. ön yargılarını yıkıp insana insanca bakmayı öğrenen iki kişiyi anlayacaksınız. yutkunup bir düşüneceksiniz olanı biteni.

"uyuyan birini öldüreceksin, hem de şuuru yerinde olmayan birini? senin için kutsal olan bu mu? bilmiyordum."

yönetmen mesajını gayet güzel vermiştir. türkçe dublajı güzeldir. çeçen gürcü savaşına uzak olan bizler için film güzel mesajlar verir vermesine de bir de gürcüler ile çeçenler’e sormalı.

“sonuçta savaş dediğiniz şey, anlamadığınız ne varsa odur.”

-louis ferdinand celine

bu film bana kalırsa herkesin izlemesi gereken, sinema sanatını tam olarak anlatan ve iyi film nedir gösteren bir başyapıttır.

bu film atmosfer yaratma konusunda, sinemada müziğin kullanımı anlamında üst düzey bir örnektir. basitmiş gibi görünen üst düzey bir mertebe bu.

filmde sık iletişim kurduğumuz 4 oyuncu var, genelde bir evin içinde geçiyor ve çok az süresiyle sana hikayesini anlatıyor, bunu yaparken harikulade bir müzikle seni finale doğru sürüklüyor, nasıl bir şey geleceğini bilmiyorsun ama ne kadar güçlü bir şey olacağını hissediyorsun.

iyi senaryo iyi müzik iyi oyuncular iyi atmosfer ve iyi yönetmenlik, sinema sanatı tam olarak budur ve tangerines filmi bunu çok iyi başarıyor.

genelde övüm yaptığım tanımlara bodoslama dalıyorum bu da onlardan biri, bana sarhoş haldeyken kendini övdüren bu filmi bir kere değil üç kere izleyin.

levent gültekin'in tavsiyesi üzerine izlemiştim. sanki bir tiyatro oyunundan uyarlanmış gibi. sonu da teatral bir şekilde bitiyor. düşmanlıkların çoğunun suni olduğunu asıl olanın insanlığını yitirmemek olduğunu gürcü-çeçen savaşı üzerinden, tarafsız bir etnisiteye mensup bir ihtiyarın şahsında ele alıyor. adam aslında bilge birisi değil ama tavrıyla, duruşuyla saygı uyandırıyor.

tıpkı 12 angry men gibi bakış açısı gayet hümanist olsa da gerçek hayatta bunun karşılığı var mıdır, yahut bizim erdemli olmamız, ahlakı çoktan yitirmiş düşmanlarımızı yenmemiz için yeterli midir burası tartışılır. dolayısıyla mandalinler filmi ahlaki açıdan ideali öğütlese de hayatta pek karşılığı yok gibi.

izlediğim en güzel filmlerden biri. ben bir filmde, resim tablosu gibi hafızaya kazınacak sahneler olmasını isterim. sinematografi, bir filmin en önemli öğesidir ve çoğu zaman hikayeden de önce gelir benim için. o yüzden böyle filmleri ayrı seviyorum; ki hikayesi de güzeldir. gürcü enstrümanları ile çalınan müzikleri ise filmle ilgili en güzel şey. her yörenin kendine has çalgılar üretiyor olması küçüklüğümden beri çok dikkatimi çeken bir şey. çünkü o yörelerde oluşan müzik kültürü de o enstrümanlardan inanılmaz şekilde etkileniyor.

çünkü bizler şarkı söylerken ve bir müzik kültürü oluştururken aslında taklit ediyoruz. öncelikle doğadaki sesleri, sonra doğa vasıtasıyla oluşturduğumuz aletlerin seslerini. konuşmayı da böyle yani taklit ederek öğreniyor insanoğlu ama bir müzik oluşturmak söz konusu olunca bu büyüleyici bir şeye dönüşüyor bence. dikkat edin, her toplumun kendine has bir şarkı söyleme ve müzik oluşturma tekniği vardır ve bu teknik, o toplumların lokal enstrümanlarına çok benzer. örneğin hindistanlı bir şarkıcı sitar sesine benzer nameler çıkarırken, balkanlarda ezgiler akordeona benzer şekilde söylenir. bizde de mesela karadenizde kemençe ve tulum o yöredeki söyleyişleri etkiler, iç anadoluda uzun sap bağlama türküleri şekillendirir vesaire.

neyse konuyu dağıttık, konumuz filmdi ve film çok güzel. izleyiniz :)

kafkas mitoslarına bir göz attıktan sonra izlendiğinde verdiği keyif bir hayli artacak olan filmdir. gürcü mitolojisinde paskunci isimli bir kahraman vardır. filmdeki yaşlı amca, insanlara yardım eden, hastaları iyileştiren ve tek başına yaşayan bu karakteri hatırlatır bizlere. buna paralel olarak, mindort-brdzanebeli gibi tanrıçaların şefkat dokunuşlarına filmde de rastlanır. son olarak, tabii ki mandalina bahçesi motifi doğrudan tkltsmak'ın mandalinalarla yarattığı mucizelere bir göndermedir.

iyi bir film.