melankoli bağımlılığı

bağımlısı olmadığım durum. var olan sorunları , saklandıkları yerden çıkardıkları için hüzünlü şarkılar da dinlemekten hoşlanmam mesela. o gün mutluysam bile, içimdeki tüm enerjiyi emiyormuş gibi geliyor. başkaları kolay etkilenmez ama hüzünlü şarkılar, filmler , programlar beni fazlasıyla etkiliyor.

iyi hissetmek varken, neden kötü hissetmeyi tercih edeyim derim hep. zaten hayat başlı başına melankoli. ‘hayat güzeldir’ filmindeki gibi, hayatı eğlenceye çevirmek kendi ellerimizde.

melankoli bir bataklık gibi, içine çeker insanı ve giderek alışırsınız. öncesinde zevk verirken daha sonrasında artık sizi üzmeye ve bunaltmaya başlayan, kötümserliğe sürükleyen bir ayak bağı olur. olayın başında dikkatli olmak ve melankoli tuzağına düşmemek önemlidir.

(bkz: ağlak)(bkz: hakan altun)

aşılması gereken bir bağımlılıktır. yıllarca sürdüğünde kendini her şeydeki kötüyü ve üzücü olanı görmeye programlamana sebep olur. patolojik sonuçlar doğurabilir. ha insanın doğal ruh hali de coşkulu bir mutluluk değildir tabi. kendini bu başlıkla bu kadar bağdaştırdıysan iyi bir psikolog bulmalısın belki. bir damdan düşenin sözleri bunlar.

birkaç senedir içinde bulunduğum durum. dünya cehennem gibi bir yer. sanki içimde kurtcuklar var, bu cehennemden yayılan negatif enerjiden besleniyorlar. her an içimi kemiriyorlar bedenimi, yaşama arzumu yiyip bitiriyorlar.

edebiyatı geçersek evrim teorisi hakkında biraz bilginiz varsa böyle bir sistemde mutluluk diye bir şeyin olmadığını görebilirsiniz. her canlı kendi bencil arzularını gerçekleştirmek için yaşar. insanlığın çoğu bencil arzularını gerçekleştirmek isteyenlerin kölesidir. bunların hepsini geçersek en temelde mutluluk, kızgınlık, aşk, üzüntü ve melankoli de dahil olmak üzere tüm duygular sahte hepsi beynin hayatta kalmak için belli olaylarda belli hormonları salgılamasından ibaret. melankolik olmak için daha birçok sebep var ancak pozitif olmak için çok az sebep var bu dünyada.

insta kullanırken başıma geliyor.

(bkz: kendi dramından zevk almak)

sahsimda da olan. sarki olarak melankolik olanlari severim.

tarafımız belli. arafımız cehenneme meyilli.

dur şu şarkıyı açayım da beni üzsün. bu arada geçmişte bir şey olmuştu çok güzeldi o. ama şimdi her şey bok gibi. geçmişte olan şey neydi hiç hatırlamıyorum ama illa ki güzeldi. onu düşüneyim.
geçmiş çok iyiydi. mesela 2010. ha ne oldu 2010'da? bi bok olmadı ama güzeldi. eski çünkü o. neyse şurada kimse görmeden hayatın bana karşı kurulmuş bir komplo olduğu inancımla acılar içinde kıvranayım. çünkü hayat acı dolu bir tecrübe.

aynen, kafamızda kuruyoruz. karizmatik görünmek için melankolik takılan ergenleriz.

lan bi konuda da fikriniz, yargınız olmasın lan.

ergen olmak. baska aciklamasi olamaz. evet.

bağımlılık değildir, bir çeşit kendisini "kötü hissetmeye zihinsel olarak alıştırma" durumudur. zihin kötü hissetmeye alıştığında, bunu "konfor alanı" olarak benimser ve gerçekten iyi hissettiğiniz her an kaygı duymaya hatta iyi hissettiğinizde, rahatsız hissetmeye başlarsınız. rutin değişiklikler dahilinde düzeltilebilinir, rahatsızlık değildir.