mezuna kalmak

üniversite kazananlar da pandemi dolayısıyla okula gidemiyor zaten,tıpkı benim gibi diyen (mezuna kalmış kuzenimin) kendini böyle teselli ettiği olaydır.

kafa sözlüğü bırakmazsanız seneye de tadacağınız eylem.
o kadar iyi ki bağımlılık yapıyor.

"kazanamadım" veya "yerleşemedim" diyemeyen genç arkadaşların karizmayı çizdirtmemek için icat ettiği söz kalıbı. aileye de kolaylık oluyor tabii bu söz. "bizimki yerleşemedi" deyince pek hoş olmuyor. mezuna kaldı dendiğinde yine de bir şeyi başarmış gibi bir hava katıyor.

çoğu kişinin hayal edip de giremediği yerler tutarken tıp fakültesi için ben de tekrar sınava girmek istemiştim. mezuna kalmak, yerleşememek ya da her neyse. kavramlara çok takılmamak gerekiyor bence burda. 17 bin siralama ile tercih vermeyen arkadaşım da vardı. şimdi bu kişi yerleşememiş mi oluyor?
bu konu ile ilgili sorusu olan olursa da yardımcı olmak isterim ayrıca. çünkü insan acaba olur mu falan filan derken psikolojik olarak çok ciddi bir sınav veriyor bu süreçte. şunu da akıldan çıkarmamak gerekir ki istemediğin bir bölüme yerleşip daha sonra pişman olmaktansa istediğin bölüm için bir sene beklemek her zaman çok daha mantıklıdır.

insanın ömründen vereceği 1 yıl hadi olsun 2 yıl çok uzun bir süre değil, sonuçta olmak istediğiniz yere ulaştıysanız kârdasınızdır. hem çok güzel bir senedir gereksiz okul dersleri yok, fazladan okul-kurs arası yorulmak yok, rahat rahat sınava odaklanırsınız. üniversiteyi kazanmak hiç zor değil barajı geçseniz bir yere yerleşiyorsunuz. önemli olan hedefinize ulaşmanız.

liseyi bitirip işsiz kalmaktır.

ne yapıyorsun diye soranlara ''mezuna kaldım'' der gençler. işsizim demek yerine. sanırım bu deyim dershanelerde oluştu. dershanelerde ''mezun'' grubu olurdu. liseden mezun olup, mezuna kalırdın işte.

ben kaldım kardeşş.. hiçde sorunsal değil. o kadar saçma şeylere zaman harcıyoruz ki hayal ettiğin bir üniversite için 1 2 yıl uğraşsan çok mu? eğer ilk sene tercih yapsaydım doğuda imkanları iyi olmayan bir yerde hiç kafamda bile olmayan bölümleri okuyacaktım. o kadar düşüktü yani puanım. 1 yıl daha feda ettim kendimden izmir de ilk okuldan beri hayalim olan bölümü kazandım. ilk başta bir koyuyor insana ama sonra hedefine ulaşıyorsun ya tüm sıkıntı geçiyor. asla akrabalara bakmayın. "olmadı mı, kazanamadın mı, puanın mı düşük" diyenleri duymayın bile. seneye güzel bi yer kazanıp hepsine kapak yapma hayali ile hırs yapın...

biz bitmisiz ya gece gelip içimi dokcem buraya

mezuna kalmak ne ? hiç anlamadım !!! bi garip türkçe....

koca bir seneyi depresif bir şekilde tekrarlamak

ben de mezuna kalmıştım. çok zor bir süreçti benim için. kafamda hep şu sorular dönüyordu; bir yıl daha hazırlanırsam kazanabilir miyim? bu puanın üstüne çıkabilir miyim? istediğim bölüm bu uğraşlara değer mi? tekrar kazanamazsam ne yaparım?
bu soruları iyi düşünüp dürüst cevap vermek gerekiyor. ve bir kere bu kararı alınca çevrenin sesini biraz kısmak lazım. bir anda herkes en iyisini bilir kesiliyor çünkü. bir soluk almaya dışarıya çıkayım diyorsunuz herkese batıyor.
iyi bir program ile dengeli bir hazırlık süreci geçirebilirsiniz. sakın kendinizi ihmal etmeyin bu süreçte ama aşırıya da kaçmayın. sınırlarınızı bilin ama o sınırları genişletmek için ufak ufak uğraşın.

gerçekten bir hedefin varsa ve bir sonraki sene kazanacagina inanıyorsan bu riske girilir derim

mezuna kalmak kadar çirkin bir kelime grubu yoktur. lütfen mezuna kalan (ıyyy leş akıyor ifadeden) arkadaşlar alınmasın, benim sorunum kelimelerle.

sorunsalın ta kendisiyim. çalışıyorum işte. napalım

bana şunu hatırlattı:

abartıldığı kadar kötü bir durum değil. gerçi aile ister istemez olayı dramatize eder ama takmamak lazım. sonuçta ıstemediğin veya kötü bir bölümde okumaktansa tekrar çalışıp istediğin bölümü okumak daha mantıklı.

hayatımda verdiğim en doğru karar diyebilirim. 12. sınıftayken "allah düşmanımın başına vermesin" derdim, bu yüzden bu kararı vermek benim için çok zor olmuştu. ama derslerin sınavları olmadan sadece yks sürecine odaklanabileceğim, 12. sınıfın o yorucu etkisinden sonra çok çalışmama rağmen rahat geçirdiğim bir sene olmuştu. çok güzel arkadaşlıklar edinip 12. sınıfta yaptığım dereceyi ikiye katlayarak istediğim bölümü kazanmıştım. yine olsa yine kalırdım o kadar çok sevdim o seneyi.

azimli mallık.

üniversite kazanamadım değil istediğim bölüm olmadı. hayallerim uğruna bir yıl daha cephede kalmaya karar vermiştim. iyi ki de öyle olmuş. mezuna kalmayı düşünen kardeşlerim bekir avşar'ı dinleyin. zaten mental yorgunluğunuz var. kendinizi de es geçmeyin. hem eğlenin hem ders çalışın. ben hayattan mutlu olmayı, olabilmeyi mezun senemde öğrendim. ha bir de çevrenizdeki insanları tartın. kim bu süreçte yanınızda kim değil. üniversite kazanamadın mı diyen akrabalara tıp fak. kazanmam şoku. o yüzlerindeki ifadeyi görmek paha biçilmez. ehehhe noldu. bir yılın sonunda ışık hızıyla u dönüşü yaptılar
. kendinize inanıyorsanız o umuda tutunun ve koşun kendinize. başarılar hepinize.

benim için imkansız olan şey idi.

o mental yorgunluğun üstüne bir sene daha aynı maratona girişse idim, muhtemelen şu an bakırköy’den yazıyor olurdum.