modern çağın mutsuzluk nedenleri

charles bukowski’nin çok güzel bir şekilde özetlediği nedenlerdir.

“sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesine uyanıp yataktan fırla, giyin, zorla bir şeyler atıştır, sıç, işe, diş fırçala, saç tara, başka birine büyük paralar kazandırmak için ve sana tanınan fırsata müteşekkir olmak için berbat trafiğin içine dal. nasıl razı olunur böyle bir yaşama?”

(bkz: factotum)

olduğu gibi görünmemek veya göründüğü gibi olmamak
(bkz: instagram)

covid-19 problem

çünkü eldekinin kıymetini bilmeyecek kadar zavallısınız.

çünkü bir şeyin değerini, elden gidince anlıyor, elinizdeyken de hevesiniz bittiği an yüzüne bakmıyorsunuz.

çünkü maymun iştahlısınız.

çünkü kısa vadeli ve salt materyalizm peşindesiniz.

çünkü onarmak, başarmak yerine hazır başarı peşindesiniz.

çünkü emeğin değil, gücün peşindesiniz.

çünkü emekçinin değil, güçlünün peşindesiniz.

çünkü, tüm yazdıklarımı fark etmekten yoksun, sıfır farkındalığa sahipsiniz.

bu bir genellemedir, dileyen alınır dileyen de alınmaz. sonuçta herkesin en iyi bildiği kişi kendisidir. laf tamamen ortayadır.

alınana afiyet bal olsun.

şeklinde ifade edilmiş sayın nietzsche tarafından.

mutluluk çıtasını çok yükseltip hiç bir güzel şeyin insanı artık tatmin etmemesi.

malum şahıs

"senin bu kadar mutlu olmana ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler."

çaldırdığımız zaman buna sebep oluyor diye düşünüyorum. gerek sevilmeyen bir işe gerek sevilmeyen bir insana.*

hayallerin genişleyip insanın o kadar genişleyememesi bence. insanlar hayalsizdi ya da hayalgücünden yoksundu demiyorum, tarihöncesi çağdaki sanat eserlerinden tutun ortaçağdaki insanların düşünce dünyasına azıcık dalabildiğimizde durumun bu olmadığını açıkça anlayabiliyoruz.

ancak benim demek istediğim şu: örneğin şeker hindistan’da m.s. 200. yüzyıl civarında rafine şeker üretimi başlamışken 16.yüzyıla kadar avrupa için bir lüks. çok sevip marketten ya da herhangi bir uygulamayla hemen kapınıza gelen çikolata da önce içecek formunda ve az ulaşılabilirken 19.yüzyılda ulaşılabiliyor.

bunların da ötesinde en önemli örnek internet, edebiyat, sosyal medya. dünyadaki sonsuz olasılık hem çok ulaşılabilir hem de hiç ulaşılamaz. ancak genel trend realistliğin aksine başarı ve olumlama üzerine.

hala oldukça materyalist ve kapitalist bir insan olmama bu anlamda modern budizm kültürü ilgimi çekiyor. modern çağın insanları olarak modern çağın mutsuzluklarından ne kadar kaçabiliriz meçhul.

peki budizm’de bu yeni çağın trendlerinden değil mi? günün sonunda hepimiz insanız.

yani modern çağı bilmem ama mutsuz olan hep vardı hep var olacak.

herkes kendini bir b.k sanıyor ve dünyanın merkezi gibi davranıyorlar. sonra gerçekler .... al sana mutsuzluk

yaşanılan ülke, mutsuzluğa ve mutluluğa direkt etkisi var.

groundhog day filmindeki gibi her gün bir öncekinin neredeyse aynını yaşamak zorunda olmaktır.

belki de bir nedeninü şöyle tarif edebiliriz; teknoloji ve ve bilim bize harika şeyler getirdi ve hayatımızın merkezine yerleştirdi. sonra da bize çalışıp çabalayıp bunlara sahip olmalısın dedi. ama onlara sahip olmak için çekilen çile ve hatta sahip olamamak işte bu mutsuzluk nedeni.

tatminsizlik.
ne maddi ne manevi tatmin olamıyoruz.
hep daha fazlasını istiyoruz ve bunun sonu olmadığını da biliyoruz. çemberde koşan fare gibi koşuyor bir yere varamıyoruz.

korkularımız bizi dipsiz kuyulara öperek bırakır,
olmaz denilen her şey olur,
diyemem dediklerimiz kanatır kalbimizi,
biz yenilmeyiz, kaybetmeye mahkum insanlar bizi zorlar,
kaçma isteği değil bizimkisi daha iyisine sahip olmayı istemek ve olamamak mutsuzluk sebebi