mustafa kemal'e sevgi duymama özgürlüğü

bu konu hakkında vaktim olsa upuzun destan yazardım lakin diğer bir sebep te kimsenin kabul etmeyeceğinden ötürü daha uğraşmaya gerek duymuyorum. sadece kendi düşüncemi buraya bırakacağım. şu devirde allah'ı peygamberimizi inkar edenler, sövüp sayanlar, hakaret edenler, fikir özgürlüğü diye kimse tarafından liçnlenmez ve hor görülmezken, atatürk'ü sevmiyorum diyenin, itelenmesi, küfürlere maruz kalması hatta daha öncelerde -ki şuan yine var bu durum- hapse bile atılması, bence gerekli ironiyi gözler önüne sermekte.

birileri kanunlarla birileri kalplerle korunup, seviliyor.

sevmeyebilirsiniz. lakin atayı sevmeyeni biz de sevmeyiz.
edit : ben ss aldım ama seni rezil etmeyeceğim. o olmayan beyninle zaten rezilsin sen.

yav bunu söyleyen erkek olsa bir derece anlayacağım. vardır bir yerden bir kuyruk acısı der anlarım. ama kadınların atatürk'ü sevmemesini anlamıyorum. kadınlara bu kadar, hak özgürlük tanıyan ilk lider belki de mustafa kemal atatürk.

siz zaten sevmeyin hanımefendi. bu kafa yapısı ile atatürk'ün adını ağzınıza almayın yeter.

edit: entry sahibi silip kaçmış. keşke ss alaydık.

mesela hitleri sevmiyorum niye çünkü birilerini yaşatmak için birilerine eziyet etti. ama bir yere kadar başarılı mı evet!
m. kemal de bulunduğu durumu kendi lehine çevirip sağlam manevralarla ciddi eziyetler etti. ama başarılı mı bi yere kadar evet! yani aslında ne sevmek ne de saygı duymak değil gerekli kavram. takdir edebiliyor musun tavrı ona bakıcaksın. zaten bizim işimiz tavırla olmalı. o zmaan bugünkü iktidarı da gözümüz kapalı sevelim hadi. onlar da yollar yaptı muhafazakar kesimin bi şekilde ülkede yaşam şansı olduğunu gösterdi diğerlerine falan bu da bi iş. ama yanlış tavırlarını napıcaz? yani konu tavırlara odaklanmak olursa kişiye hakkı verilir yoksa saçmalanır işte böyle.

söz konusu sevgi duymama anlayışı türkiye'de ise vatan hainliğine eşittir.

onu sevebilmek yürek ister zaten. yüreği olmayan da sevemez.

atamızı canıgönülden sevmeyecekseniz hiç sevmeyin zaten. o şerefi size zorla tıkacak değiliz.

(bkz: don't feed the troll)

evet, benim de sevgi duymayanlara saygı duymama özgürlüğüm var.

sevgi ve saygının arasındaki farkı vurgulayan özgürlüktür. birini tanıdığınız için seversiniz yani ben öyle yapıyorum. ben mustafa kemal’i tanımıyorum. ben atatürk’ün kahramanlıklarını biliyorum. bana miras bıraktığı her şey için minnettarım ve derin bir saygı besliyorum. sevmek? bundan emin değilim. açıkçası böyle bir zorunluluk da hissetmiyorum.

var olandır. toplum kendi duyarı nedeniyle atatürk'ü sevmeyen kişileri hoş görmeyebilir. onlarınki de atatürk'ü sevmeyeni sevmeme özgürlüğüdür.

atatürk'ü sevmeden devlet kurumlarında en üst noktalara kadar bile gelmeniz mümkün.

özgürlük irade ister. hangi irade pardon? sevmeyenlerin, neden sevmediklerine bakmakta fayda var.
(bkz: din)

sevgi duymasınlar ama ülke için yaptıklarını da yok saymasınlar. bu hayatta kimse kimseyi sevmek zorunda değil eyvallah da bu ülke adına bir sürü şeyler yapmış insanı da yok sayıp ne yaptı ki demek de büyük bir eksiklik. sevmeyin ama lütfen saygı duyun, yaptıklarını görün ve inkar etmekten vazgeçin.

önemli olan sevgi duymama özgürlükleri değil anlasanıza. önemli olan bunu mutlaka göze sokmak istemeleri. yoksa kimsenin iç dünyasında kimi sevmeyip, kime veresi gelecek kadar yanıp tutuştuğunu bilemezsiniz, karışamazsınız. iç dünyasında özgürce sevmiyorlar zaten. toplum da hassas atatürk konusunda, ne yapsınlar? marjinal olmak istiyorlar.*

youtuber'larını dahi seven, bağrına basan bir millet iken, bize özgürlüğümüzü veren bir insanı nasıl sevmeyiz ?

sırf sevmemiş olmak için sevmiyorlar belki de.

özgürlüklerini, sevmek istemediği insandan devralmış olmak zorlarına gitmiyor mu acaba?


atatürk'ü sevmeyenler neden sevmediklerini kendileri de bilmiyor, kimisi rakıya sığınıyor kimisi dinine, kimisi başkasına yaranmak için atatürk'e sallıyor.
sevmediklerine pişman olacaklar bir gün, elbet bir gün.

bir insanın başka bir insana "sevgi" duyup duymaması ne bir özgürlüktür ne de mecburiyet. kimseye kimseyi zorla sevdiremezsiniz.

lakin, hangi ülke olursa olsun, yaşadığın ve ekmeğini yediğin ülkenin kurucu cumhurbaşkanına "saygı" duymak zorundasın. bu nokta özgürlüğün bittiği noktadır. dünyanın hiçbir ülkesinde tartışmaya açık değildir. zaten tartışmaya açmaya kalkışan "bölücük, nefret suçu, ülkenin manevi mirasına hakaret ve vatana ihanet" vb. suçlarla yargılanır ve ağır cezaya çarptırılır. memleketin birindeki gibi göstermelik yargılanıp serbest bırakılmaz.

size özgürlüğünüzü veren kişiyi sevmemek sizin yüreğinizi gösterir.

neticede herkes yüreği kadar sever. yüreği yetmeyen de sevmemek için kulp arar.

neden kardeşim ?
niye sevmiyorsun ?
son demlerde ifade özgürlüğü altında atatürk düşmanlığı normalleştirildi.
atatürk değil aslında hedefiniz.
adam ölmüş gitmiş fakat yarattığı etki bugün bile korkutucu düzeyde taraftar buluyor değil mi ?
asıl korku bu bence.
çünkü islamcı ve kürtçü işbirliği ile propagandalarınızın öznesi olan atatürk düşmanlığı bu topraklarda ne yaparsanız yapın tutmuyor.
100 yıl önce yaktığı anti emperyalist direnişin ateşi halen harlı, halen tek kıvılcıma bakıyor.
ondan tüm korkunuz...

şeriatçıdır.*